BRAMA ŻABIA
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BRAMA ŻABIA''' (Fischertor), lądowa, w | + | '''BRAMA ŻABIA''' (Fischertor), lądowa, w południowym ciągu q murów obronnych Głównego Miasta, zamykająca od południa ul. Słodowników i chroniąca drogę ze q Starego Przedmieścia. W źródłach pisanych od roku 1357. Początkowo furta w murze, konieczność rozbudowy spowodowało powstanie drugiego niskiego muru obronnego w 4. ćwierci XIV wieku (po 1379). Powstał niewielki (około 8,5 × 6,8 m) jedno- lub dwukondygnacyjny murowany budynek bramny o zaokrąglonym przejeździe (prześwit około 2,8 m), wysunięty nieco przed lico muru wysokiego. Nakryty był wysokim, czterospadowym dachem. Z murem niskim, w którym znajdowała się brama zewnętrzna, połączony krótkimi prostopadłymi odcinkami murów z niewielkimi furtami. Charakterystyczna była mała szerokość międzymurza przed bramą, wynosząca około 3 m. Podczas rozbudowy w 2. ćwierci XV wieku dodano flankujące bramę zewnętrzną 2 zaokrąglone baszty (około 7 × 6 m), połączone przesklepionym przejazdem, z szerokimi działobitniami, przystosowane do broni palnej. Nad fosą znajdował się most zwodzony. Po utracie znaczenia militarnego w XVI wieku zaadaptowana na mieszkania, z biegiem czasu wtopiła się w sąsiednią zabudowę. Konieczność poprawy warunków komunikacyjnych spowodowała, że w roku 1819 rozebrano wewnętrzną część, w latach 1827–1828 zewnętrzną. Zniszczenia w 1945 odsłoniły fragment murów przyziemia zachodniej baszty flankującej bramę zewnętrzną oraz relikty fragmentu bramy właściwej (wewnętrznej), te ostatnie rozebrano. Zachowany fragment baszty przedbramia widoczny jest w zachodniej pierzei ul. Słodowników wraz z fragmentem muru niskiego. {{author: GS}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 13:15, 4 kwi 2013
BRAMA ŻABIA (Fischertor), lądowa, w południowym ciągu q murów obronnych Głównego Miasta, zamykająca od południa ul. Słodowników i chroniąca drogę ze q Starego Przedmieścia. W źródłach pisanych od roku 1357. Początkowo furta w murze, konieczność rozbudowy spowodowało powstanie drugiego niskiego muru obronnego w 4. ćwierci XIV wieku (po 1379). Powstał niewielki (około 8,5 × 6,8 m) jedno- lub dwukondygnacyjny murowany budynek bramny o zaokrąglonym przejeździe (prześwit około 2,8 m), wysunięty nieco przed lico muru wysokiego. Nakryty był wysokim, czterospadowym dachem. Z murem niskim, w którym znajdowała się brama zewnętrzna, połączony krótkimi prostopadłymi odcinkami murów z niewielkimi furtami. Charakterystyczna była mała szerokość międzymurza przed bramą, wynosząca około 3 m. Podczas rozbudowy w 2. ćwierci XV wieku dodano flankujące bramę zewnętrzną 2 zaokrąglone baszty (około 7 × 6 m), połączone przesklepionym przejazdem, z szerokimi działobitniami, przystosowane do broni palnej. Nad fosą znajdował się most zwodzony. Po utracie znaczenia militarnego w XVI wieku zaadaptowana na mieszkania, z biegiem czasu wtopiła się w sąsiednią zabudowę. Konieczność poprawy warunków komunikacyjnych spowodowała, że w roku 1819 rozebrano wewnętrzną część, w latach 1827–1828 zewnętrzną. Zniszczenia w 1945 odsłoniły fragment murów przyziemia zachodniej baszty flankującej bramę zewnętrzną oraz relikty fragmentu bramy właściwej (wewnętrznej), te ostatnie rozebrano. Zachowany fragment baszty przedbramia widoczny jest w zachodniej pierzei ul. Słodowników wraz z fragmentem muru niskiego.
