FABRI PETRUS, pastor kościoła św. Ducha
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''PETRUS FABRI''' (Peter Faber) (czerwiec 1619 Sorau (Żary) – 12 III 1687 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA| kościoła św. Ducha]]. Prawnuk Basila Fabera (ok. 1520 Żary – 1575/1576 Erfurt), ucznia Filipa Melanchtona, filologa, teologa luterańskiego, rektora szkoły w Nordhausen i przełożonego kolegium Augustiańskiego w Erfurcie. <br/><br/> | '''PETRUS FABRI''' (Peter Faber) (czerwiec 1619 Sorau (Żary) – 12 III 1687 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA| kościoła św. Ducha]]. Prawnuk Basila Fabera (ok. 1520 Żary – 1575/1576 Erfurt), ucznia Filipa Melanchtona, filologa, teologa luterańskiego, rektora szkoły w Nordhausen i przełożonego kolegium Augustiańskiego w Erfurcie. <br/><br/> | ||
| − | Od 1647 katecheta przy kaplicy w Herrengrebbin (Grabiny-Zameczek). Wyświęcony 1648 w Gdańsku, w tym samym roku pastor w Małym Kacku, od 27 XI 1661 do śmierci kaznodzieja w kościele św. Ducha w Gdańsku. Autor utworów okolicznościowych, m.in. po śmierci drugiej żony Gabriela Borckmanna (matki burmistrza [[BORCKMANN ANDREAS (II), burmistrz Gdańska | Andreasa Borckmanna]]), Elisabeth z domu Wieder (''Trauer-Gedicht: Elisabeth Widerin, Gabrielis Borckmanni conjux''; Dantisci, 1647) czy z okazji jego kolejnych zaślubin z Catariną Schultz, wdową po Rüttgerze zur Horst (''Ehren und Freudenschall auf des… Hochz. Ehrentag'', Danzig 1648). <br/><br/> | + | Od 1647 katecheta przy kaplicy w Herrengrebbin (Grabiny-Zameczek). Wyświęcony 1648 w Gdańsku, w tym samym roku pastor w Małym Kacku, od 27 XI 1661 do śmierci kaznodzieja w kościele św. Ducha w Gdańsku. Autor utworów okolicznościowych, m.in. po śmierci drugiej żony Gabriela Borckmanna (matki burmistrza [[BORCKMANN ANDREAS (II), burmistrz Gdańska | Andreasa Borckmanna]]), w 1669 po śmierci rektora [[MAUKISCH JOHANN, rektor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Maukischa]], Elisabeth z domu Wieder (''Trauer-Gedicht: Elisabeth Widerin, Gabrielis Borckmanni conjux''; Dantisci, 1647) czy z okazji jego kolejnych zaślubin z Catariną Schultz, wdową po Rüttgerze zur Horst (''Ehren und Freudenschall auf des… Hochz. Ehrentag'', Danzig 1648). <br/><br/> |
Ojciec Samuela, który 12 X 1688 uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Ojciec Samuela, który 12 X 1688 uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 12:27, 7 paź 2024
PETRUS FABRI (Peter Faber) (czerwiec 1619 Sorau (Żary) – 12 III 1687 Gdańsk), pastor kościoła św. Ducha. Prawnuk Basila Fabera (ok. 1520 Żary – 1575/1576 Erfurt), ucznia Filipa Melanchtona, filologa, teologa luterańskiego, rektora szkoły w Nordhausen i przełożonego kolegium Augustiańskiego w Erfurcie.
Od 1647 katecheta przy kaplicy w Herrengrebbin (Grabiny-Zameczek). Wyświęcony 1648 w Gdańsku, w tym samym roku pastor w Małym Kacku, od 27 XI 1661 do śmierci kaznodzieja w kościele św. Ducha w Gdańsku. Autor utworów okolicznościowych, m.in. po śmierci drugiej żony Gabriela Borckmanna (matki burmistrza Andreasa Borckmanna), w 1669 po śmierci rektora Johanna Maukischa, Elisabeth z domu Wieder (Trauer-Gedicht: Elisabeth Widerin, Gabrielis Borckmanni conjux; Dantisci, 1647) czy z okazji jego kolejnych zaślubin z Catariną Schultz, wdową po Rüttgerze zur Horst (Ehren und Freudenschall auf des… Hochz. Ehrentag, Danzig 1648).
Ojciec Samuela, który 12 X 1688 uzyskał kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 485.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, s. 17, 50.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 65. 128.
