FLAGA GDAŃSKA

[[File:Wlepki kolekcjonerskie z flagą państwową i handlową (z lewej) oraz senatu (z prawej) II WMG.JPG|thumb|Wlepki kolekcjonerskie z flagą państwową i handlową (z lewej) oraz senatu (z prawej) II WMG]][[File:Flaga Gdańska.JPG|thumb|Flaga Gdańska]][[File:Bandery europejskie, wśród nich polska (Pohlen) i gdańska (Dantzig), Jacob von Egers, 1757.JPG|thumb|Bandery europejskie, wśród nich polska (Pohlen) i gdańska (Dantzig), Jacob von Egers, 1757]]'''FLAGA GDAŃSKA.''' W średniowieczu i epoce nowożytnej jeden z najważniejszych znaków rozpoznawczo-bojowych. q Pieczęć gd. q miasta na prawie lubeckim z XIII w. miała na maszcie umieszczonej w godle kogi flagę w 3 poziome pasy (z szerszym środkowym), będącą ówczesną flagą Gd. lub księstwa gd. W poł. XV w. Jan Długosz jako pierwszy opisał chorągiew wojsk Gd. walczących w armii krzyż. pod Grunwaldem (1410): w polu czerwonym 2 srebrne krzyże. Podobnie na proporcu kogi z pieczęci Gd. (1410), na holku wielkiej pieczęci okrętowej z pocz. q wojny trzynastoletniej (1457) widać flagę z 2 krzyżami w układzie pionowym. Po 1457, gdy dodano do q herbu Gd. koronę, pojawiła się ona na f. i banderach statków gd. (obrazy: ''Oblężenie Malborka'', ''Okręt Kościoła''). W XVII i XVIII w. zmieniono wygląd f., umieszczając na czerwonym płacie w 2 pionowych kolumnach układ: korona – krzyż. W poł. XVIII w. powrócono do tradycyjnej f. Pod panowaniem prus., 1802 nakazano miastom portowym używanie f. białej z ukoronowanym czarnym orłem. 31 III 1803 Gd. otrzymał wyjątkowe zezwolenie na korzystanie z dotychczasowej f. jako paradnej. W okresie i WMG, godząc tradycje miasta i Prus, 9 IX 1807 fr. konsul w Gd. nakazał Radzie Miejskiej sporządzić nową f. handlową: na czerwonym płacie miała przy drzewcu biały pas z herbem (z godłem w tarczy, bez trzymaczy-lwów) miasta. Funkcjonowała wówczas także inna f., celna: na środku czerwonego płatu umieszczono herb Gd. (z godłem w tarczy, bez trzymaczy-lwów) w wieńcu zielonych liści. Po odzyskaniu Gd. przez Prusy, od 1814 oficjalną była ponownie f. prus. (biała z czarnym orłem); tradycyjnej używano jako paradnej. Do końca i w. świat. f. przedstawiała czerwony płat z białym polem w górnym rogu przy drzewcu (a nie z pasem na całej długości drzewca), w nim herb (godło z tarczą) Gd. z trzymaczami (lwami), niekiedy dodawano miecz zapożyczony z herbu Prus Królewskich, a koronę podnoszono ponad tarczę z 2 krzyżami. Po i w. świat., 18 III 1920, wydano rozporządzenie o ustanowieniu bandery handl. W 1923 wprowadzono f. państw. i zatwierdzono banderę handl. (Staats- und Handelsflagge) w postaci czerwonego płatu z godłem miasta (bez tarczy), podobną dla pojazdów służb policyjnych, celnych, pilotów portowych: z wcięciem od skraju, w tzw. sferze swobodnej, przeciwległej do drzewca (Dienstflagge), f. pocztową (bez wcięcia, z trąbką obok godła), f. q Senatu (Senatsflagge) w postaci czerwonego, kwadratowego płatu z otokiem złotym i herbem Gd. z trzymaczami, oraz inne resortowe proporce. q Rada Portu i Dróg Wodnych w II WMG przyjęła f. w postaci dzielonego w połowie płatu, przy drzewcu białego z pol. herbem (w tarczy), od skraju czerwonego z godłem Gd. (korona i 2 krzyże, bez zamknięcia w tarczy). W 1938 hitl. władze Gd. proponowały dodanie do f. miejskiej, obok godła (krzyży pod koroną przy drzewcu) w białym otoku czarnej swastyki. Po rozmowach q Alberta Forstera z pol. ministrem spraw zagranicznych Józefem Beckiem (25 V 1938 w Berlinie), wobec pol. sprzeciwu i groźby protestów w Lidze Narodów, z projektu zrezygnowano. Po II w. świat. aż do 1989 oficjalnej f. nie używano; 1989 uchwałą Miejskiej Rady Narodowej w Gd. oficjalnie uznano f. za jeden z symboli miasta, umieszczając na czerwonym płacie przy drzewcu godło miejskie (koronę z krzyżami bez tarczy). Na krótko zmianę wprowadził Statut Miasta Gd. z 1991, przesuwając godło na środek płatu f., co skorygowano 1996, powracając do tradycyjnego umieszczania godła przy drzewcu. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]]