GRONAU HANS II, złotnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''HANS GRONAU II''' (Grunau) (1585 Braunsberg (Braniewo) – 1624 Gdańsk), złotnik. Zapewne wnuk [[GRONAU HANS I, złotnik| Hansa Gronaua I]] oraz jeden z co najmniej trojga dzieci Simona (zm. grudzień 1629 Braniewo), | + | '''HANS GRONAU II''' (Grunau) (1585 Braunsberg (Braniewo) – 1624 Gdańsk), złotnik. Zapewne wnuk [[GRONAU HANS I, złotnik| Hansa Gronaua I]] oraz jeden z co najmniej trojga dzieci Simona (zm. grudzień 1629 Braniewo), zamieszkałego w Braniewie, gdzie w 1582 uzyskał obywatelstwo miasta. Od 1600 uczeń gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1616 zatrudniony w Gdańsku na dwa lata jako czeladnik. W 1617 wykonał w Gdańsku pracę mistrzowską i 28 października tego roku otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo miejskie]]. <br/><br/> |
Przypisano mu znak warsztatowy z przedstawieniem ptaka (kruka?) w polu tarczowym (ze względu na występowanie ptaka w herbie rodowym Gronauów). Atrybucja ta pozostaje jednak niepewna, ponieważ wszystkie tak znakowane zabytki pokrywają się czasowo z okresem działalności [[GRONAU HERMAN, złotnik| Hermana Gronaua]]. Bez wątpienia przedmioty te należą do czołowych realizacji gdańskiego złotnictwa, są to między innymi akwamanilla w kształcie Amora na lwie (Detroit Institute of Arts, nr inw. 1989.66.1A), taca ze stworami morskimi (Wiesbaden, zbiory prywatne), dzban i misa do lawabo (Muzeum Moskiewski Kreml, nr inw. M3-171/1-2). Zachowało się także kilka dzieł sakralnych: kielichy (Borków, Komorsk Wielki, Puck, Stegna, Więcbork, Düsseldorfer Auktionshaus, 18 V 2012, nr 17), monstrancja (Borków), świeczniki ołtarzowe (Nieszawa, Swarzewo).<br/><br/> | Przypisano mu znak warsztatowy z przedstawieniem ptaka (kruka?) w polu tarczowym (ze względu na występowanie ptaka w herbie rodowym Gronauów). Atrybucja ta pozostaje jednak niepewna, ponieważ wszystkie tak znakowane zabytki pokrywają się czasowo z okresem działalności [[GRONAU HERMAN, złotnik| Hermana Gronaua]]. Bez wątpienia przedmioty te należą do czołowych realizacji gdańskiego złotnictwa, są to między innymi akwamanilla w kształcie Amora na lwie (Detroit Institute of Arts, nr inw. 1989.66.1A), taca ze stworami morskimi (Wiesbaden, zbiory prywatne), dzban i misa do lawabo (Muzeum Moskiewski Kreml, nr inw. M3-171/1-2). Zachowało się także kilka dzieł sakralnych: kielichy (Borków, Komorsk Wielki, Puck, Stegna, Więcbork, Düsseldorfer Auktionshaus, 18 V 2012, nr 17), monstrancja (Borków), świeczniki ołtarzowe (Nieszawa, Swarzewo).<br/><br/> | ||
Fundator rodzinnego epitafium w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]]. Od 8 X 1617 mąż poślubionej w tymże kościele Dorothei, córki mistrza złotniczego (od 1596), w latach 1603, 1613 i 1620 starszego, a w 1602, 1612 i 1619 podstarszego cechu Christiana Detloffa (Detlef). | Fundator rodzinnego epitafium w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]]. Od 8 X 1617 mąż poślubionej w tymże kościele Dorothei, córki mistrza złotniczego (od 1596), w latach 1603, 1613 i 1620 starszego, a w 1602, 1612 i 1619 podstarszego cechu Christiana Detloffa (Detlef). | ||
Aktualna wersja na dzień 14:17, 5 paź 2024
HANS GRONAU II (Grunau) (1585 Braunsberg (Braniewo) – 1624 Gdańsk), złotnik. Zapewne wnuk Hansa Gronaua I oraz jeden z co najmniej trojga dzieci Simona (zm. grudzień 1629 Braniewo), zamieszkałego w Braniewie, gdzie w 1582 uzyskał obywatelstwo miasta. Od 1600 uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1616 zatrudniony w Gdańsku na dwa lata jako czeladnik. W 1617 wykonał w Gdańsku pracę mistrzowską i 28 października tego roku otrzymał obywatelstwo miejskie.
Przypisano mu znak warsztatowy z przedstawieniem ptaka (kruka?) w polu tarczowym (ze względu na występowanie ptaka w herbie rodowym Gronauów). Atrybucja ta pozostaje jednak niepewna, ponieważ wszystkie tak znakowane zabytki pokrywają się czasowo z okresem działalności Hermana Gronaua. Bez wątpienia przedmioty te należą do czołowych realizacji gdańskiego złotnictwa, są to między innymi akwamanilla w kształcie Amora na lwie (Detroit Institute of Arts, nr inw. 1989.66.1A), taca ze stworami morskimi (Wiesbaden, zbiory prywatne), dzban i misa do lawabo (Muzeum Moskiewski Kreml, nr inw. M3-171/1-2). Zachowało się także kilka dzieł sakralnych: kielichy (Borków, Komorsk Wielki, Puck, Stegna, Więcbork, Düsseldorfer Auktionshaus, 18 V 2012, nr 17), monstrancja (Borków), świeczniki ołtarzowe (Nieszawa, Swarzewo).
Fundator rodzinnego epitafium w kościele Najświętszej Marii Panny. Od 8 X 1617 mąż poślubionej w tymże kościele Dorothei, córki mistrza złotniczego (od 1596), w latach 1603, 1613 i 1620 starszego, a w 1602, 1612 i 1619 podstarszego cechu Christiana Detloffa (Detlef).
Ojciec trójki, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci: gdańskiego złotnika Hansa Gronaua (chrzest 29 VIII 1619 – pochowany 27 XI 1658 w kościele NMP w grobie nr 156), od 1647 mistrza po pracy wykonanej u Gabriela Wulffa; Christiana (pochowany 14 VI 1639 w wieku 18 lat wraz z bratem), oraz zmarłej w niemowlęctwie Elisabeth (chrzest 29 VIII 1621).
Pochowany w kościele św. Trójcy.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. X, 51, 52, 54, 91
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 170, 329.
