KAZAŃSKI JERZY, działacz opozycji demokratycznej
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Od 1950 mieszkał z rodzicami i siostrą w Lewinie Brzeskim. Po ukończeniu w 1960 tamtejszej szkoły podstawowej, uczył się w szkole zawodowej w Opolu, naukę przerwał. W Gdańsku od lipca 1963, podjął pracę w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. W latach 1963–1966 uczeń spawacz, w 1966–1969 modelarz, w 1969–1973 ślusarz wyposażenia okrętowego. W 1972 absolwent Trzyletniego Technikum Budowy Okrętów dla Pracujących w Gdańsku. W latach 1973–1974 pracownik zaopatrzenia, w 1974–1993 mistrz, od 1993 do przejścia na emeryturę w 2006 kontroler jakości w Stoczni Gdańskiej. <br/><br/> | Od 1950 mieszkał z rodzicami i siostrą w Lewinie Brzeskim. Po ukończeniu w 1960 tamtejszej szkoły podstawowej, uczył się w szkole zawodowej w Opolu, naukę przerwał. W Gdańsku od lipca 1963, podjął pracę w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. W latach 1963–1966 uczeń spawacz, w 1966–1969 modelarz, w 1969–1973 ślusarz wyposażenia okrętowego. W 1972 absolwent Trzyletniego Technikum Budowy Okrętów dla Pracujących w Gdańsku. W latach 1973–1974 pracownik zaopatrzenia, w 1974–1993 mistrz, od 1993 do przejścia na emeryturę w 2006 kontroler jakości w Stoczni Gdańskiej. <br/><br/> | ||
W [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]], od 14 do 31 tego miesiąca uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej (w sobotę, 16 sierpnia, po podpisaniu porozumienia przez Komitet Strajkowy stoczni z dyrektorem zakładu wyszedł ze stoczni; powrócił w poniedziałek 18 sierpnia). Od września 1980 członek NSZZ „Solidarność”; od stycznia 1981 przewodniczący Komisji Wydziałowej na Wydziale C–2, od lutego 1981 członek Komisji Zakładowej. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, wyprowadzony z zakładu, jak większość stoczniowców, w nocy z 14/15 XII 1981. 11–12 X 1982 współorganizator strajku protestacyjnego po uchwaleniu przez Sejm PRL ustawy o faktycznej delegalizacji „Solidarności”. W latach 1982–1988 współpracownik Tajnej Komisji Zakładowej w Stoczni Gdańskiej, działacz struktury na wydziale, zbierał składki związkowe oraz fundusze na pomoc represjonowanym, kolporter pism podziemnych, m.in. biuletynu Tajnego Komitetu Zakładowego „Rozwaga i Solidarność”. Od 3 XI 1982 do 3 II 1983 internowany w wojskowym obozie specjalnym w Trzebiatowie. W maju i sierpniu 1988 uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej. W latach 1989–2006 ponownie członek Komisji Zakładowej. <br/><br/> | W [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]], od 14 do 31 tego miesiąca uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej (w sobotę, 16 sierpnia, po podpisaniu porozumienia przez Komitet Strajkowy stoczni z dyrektorem zakładu wyszedł ze stoczni; powrócił w poniedziałek 18 sierpnia). Od września 1980 członek NSZZ „Solidarność”; od stycznia 1981 przewodniczący Komisji Wydziałowej na Wydziale C–2, od lutego 1981 członek Komisji Zakładowej. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, wyprowadzony z zakładu, jak większość stoczniowców, w nocy z 14/15 XII 1981. 11–12 X 1982 współorganizator strajku protestacyjnego po uchwaleniu przez Sejm PRL ustawy o faktycznej delegalizacji „Solidarności”. W latach 1982–1988 współpracownik Tajnej Komisji Zakładowej w Stoczni Gdańskiej, działacz struktury na wydziale, zbierał składki związkowe oraz fundusze na pomoc represjonowanym, kolporter pism podziemnych, m.in. biuletynu Tajnego Komitetu Zakładowego „Rozwaga i Solidarność”. Od 3 XI 1982 do 3 II 1983 internowany w wojskowym obozie specjalnym w Trzebiatowie. W maju i sierpniu 1988 uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej. W latach 1989–2006 ponownie członek Komisji Zakładowej. <br/><br/> | ||
| − | Odznaczony Srebrnym (1978) i Złotym (1984) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Wolności i Solidarności (2019). Od 29 IV 1973 żonaty z Wiesławą z domu Antolak (ur. 1952). {{author:ArKa}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Odznaczony Srebrnym (1978) i Złotym (1984) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Wolności i Solidarności (2019). Od 29 IV 1973 żonaty z Wiesławą z domu Antolak (ur. 1952). {{author:ArKa}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Relacja Jerzego Kazańskiego (2008).<br/> | Relacja Jerzego Kazańskiego (2008).<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 15:56, 19 sie 2024
JERZY KAZAŃSKI (ur. 8 VIII 1946 Pobiedna koło Jeleniej Góry), działacz opozycji demokratycznej. Syn Edwarda (1922–1996), w czasie II wojny światowej żołnierza Batalionów Chłopskich w Wożuczynie na Zamojszczyźnie, od 1950 zatrudnionego w Cukrowni „Wróblin” w Lewinie Brzeskim, oraz Janiny z domu Wiater (1921–2011). Brat Elżbiety (1950–2003).
Od 1950 mieszkał z rodzicami i siostrą w Lewinie Brzeskim. Po ukończeniu w 1960 tamtejszej szkoły podstawowej, uczył się w szkole zawodowej w Opolu, naukę przerwał. W Gdańsku od lipca 1963, podjął pracę w Stoczni Gdańskiej. W latach 1963–1966 uczeń spawacz, w 1966–1969 modelarz, w 1969–1973 ślusarz wyposażenia okrętowego. W 1972 absolwent Trzyletniego Technikum Budowy Okrętów dla Pracujących w Gdańsku. W latach 1973–1974 pracownik zaopatrzenia, w 1974–1993 mistrz, od 1993 do przejścia na emeryturę w 2006 kontroler jakości w Stoczni Gdańskiej.
W Sierpniu ’80, od 14 do 31 tego miesiąca uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej (w sobotę, 16 sierpnia, po podpisaniu porozumienia przez Komitet Strajkowy stoczni z dyrektorem zakładu wyszedł ze stoczni; powrócił w poniedziałek 18 sierpnia). Od września 1980 członek NSZZ „Solidarność”; od stycznia 1981 przewodniczący Komisji Wydziałowej na Wydziale C–2, od lutego 1981 członek Komisji Zakładowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, wyprowadzony z zakładu, jak większość stoczniowców, w nocy z 14/15 XII 1981. 11–12 X 1982 współorganizator strajku protestacyjnego po uchwaleniu przez Sejm PRL ustawy o faktycznej delegalizacji „Solidarności”. W latach 1982–1988 współpracownik Tajnej Komisji Zakładowej w Stoczni Gdańskiej, działacz struktury na wydziale, zbierał składki związkowe oraz fundusze na pomoc represjonowanym, kolporter pism podziemnych, m.in. biuletynu Tajnego Komitetu Zakładowego „Rozwaga i Solidarność”. Od 3 XI 1982 do 3 II 1983 internowany w wojskowym obozie specjalnym w Trzebiatowie. W maju i sierpniu 1988 uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej. W latach 1989–2006 ponownie członek Komisji Zakładowej.
Odznaczony Srebrnym (1978) i Złotym (1984) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Wolności i Solidarności (2019). Od 29 IV 1973 żonaty z Wiesławą z domu Antolak (ur. 1952).
Bibliografia:
Relacja Jerzego Kazańskiego (2008).
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, akta Prokuratury Rejonowej w Gdańsku; akta paszportowe.
Archiwum Stoczni Gdańsk S.A., akta osobowe.
Kazański Arkadiusz, Kazański Jerzy, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/16626,Kazanski-Jerzy.html?search=1806737.
