STOBOY JOHANN HEINRICH, pastor kościoła św. Jerzego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN HEINRICH STOBOY''' (18 XI 1731 Gdańsk – 29 I 1809 Gdańsk-Orunia), pastor. Syn Jacoba (chrzest 12 VIII 1706) | + | '''JOHANN HEINRICH STOBOY''' (18 XI 1731 Gdańsk – 29 I 1809 Gdańsk-Orunia), pastor. Syn Jacoba (chrzest 12 VIII 1706) i Florentny Adelgundy Auersbach (chrzest 29 XII 1707 – pochowana 20 XII 1731). 28 VIII 1747 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], następnie odbył studia teologiczne. Od 1765 do śmierci był pastorem [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA I ŚW. JANA BOSKO | kościoła św. Jerzego]] na Oruni. <br/><br/> |
27 IV 1790 w Gimnazjum Akademickim przeprowadzono dedykowaną mu dysputę ''Disputatio de animarum statu medio'', opublikowaną drukiem rok później w zbiorze dysput wydanych pod egidą rektora Uniwersytetu w Wittenberdze Michaela Webera (1754–1833) ''De significatibus verborum dikaios, dikaiosynē, dikaioō ...'' (''O znaczeniu słów dikaios, dikaiosynē, dikaioō...'', Vitebergae 1791). W 1790 do 1809 należały do niego kamienice przy Grosse Krämergasse 645 i 646 (ul. Kramarska 6 i 7). <br/><br/> | 27 IV 1790 w Gimnazjum Akademickim przeprowadzono dedykowaną mu dysputę ''Disputatio de animarum statu medio'', opublikowaną drukiem rok później w zbiorze dysput wydanych pod egidą rektora Uniwersytetu w Wittenberdze Michaela Webera (1754–1833) ''De significatibus verborum dikaios, dikaiosynē, dikaioō ...'' (''O znaczeniu słów dikaios, dikaiosynē, dikaioō...'', Vitebergae 1791). W 1790 do 1809 należały do niego kamienice przy Grosse Krämergasse 645 i 646 (ul. Kramarska 6 i 7). <br/><br/> | ||
Ojciec Henrietty Augusty Stoboy (6 X 1760 Orunia – 1830), żony pastora [[WEICKHMANN SAMUEL GOTTLIEB, pastor w Sobieszewie| Samuela Gottlieba Weickhmanna]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Ojciec Henrietty Augusty Stoboy (6 X 1760 Orunia – 1830), żony pastora [[WEICKHMANN SAMUEL GOTTLIEB, pastor w Sobieszewie| Samuela Gottlieba Weickhmanna]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 334.<br/> | + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 334.<br/> |
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 374. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 374. | ||
Wersja z 19:51, 9 sie 2024
JOHANN HEINRICH STOBOY (18 XI 1731 Gdańsk – 29 I 1809 Gdańsk-Orunia), pastor. Syn Jacoba (chrzest 12 VIII 1706) i Florentny Adelgundy Auersbach (chrzest 29 XII 1707 – pochowana 20 XII 1731). 28 VIII 1747 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, następnie odbył studia teologiczne. Od 1765 do śmierci był pastorem kościoła św. Jerzego na Oruni.
27 IV 1790 w Gimnazjum Akademickim przeprowadzono dedykowaną mu dysputę Disputatio de animarum statu medio, opublikowaną drukiem rok później w zbiorze dysput wydanych pod egidą rektora Uniwersytetu w Wittenberdze Michaela Webera (1754–1833) De significatibus verborum dikaios, dikaiosynē, dikaioō ... (O znaczeniu słów dikaios, dikaiosynē, dikaioō..., Vitebergae 1791). W 1790 do 1809 należały do niego kamienice przy Grosse Krämergasse 645 i 646 (ul. Kramarska 6 i 7).
Ojciec Henrietty Augusty Stoboy (6 X 1760 Orunia – 1830), żony pastora Samuela Gottlieba Weickhmanna.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 334.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 374.
