|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Portret pastora Ernsta Augusta Bertlinga, Jacob Wessel, 1762.JPG|thumb|''Portret pastora Ernsta Augusta Bertlinga'', Jacob Wessel, 1762]]'''ERNST AUGUST BERTLING''' (1 XII 1721 Osnabrück – 10 VIII 1769 Gdańsk), teolog, rektor q Gimnazjum Akademickiego. Syn kaznodziei. W 1741–43 studiował na uniw. w Jenie prawo, matematykę i filozofię. Od 1748 pracował na uniw. w Helmstedt. W Gd. od 1753 jako rektor Gimnazjum Akademickiego i pastor q kośc. św. Trójcy. Z okazji objęcia urzędów doczekał się utworu q Johanna Balthasara Christiana Freislicha ''Auf ihr muntren Musensöhne''. W latach 60. XVIII w. zaproponował (niezrealizowaną) reformę Gimnazjum Akademickiego, polegającą na rozszerzeniu zajęć filol. Pozostawał pod wpływem filozofa Christiana Wolffa i jego koncepcji godzenia myśli racjonalistycznej z objawieniem. W wygłaszanych kazaniach bronił luteranizmu przed katolicyzmem i kalwinizmem, krytykował m.in. papiestwo oraz ogłoszony na 1750 katolicki jubileusz. W jednym z pierwszych kazań wygłoszonych w Gd. 1754 nazwał papieża antychrystem. Z tego powodu jego przeciwnicy zażądali od króla pol. Augusta III usunięcia go z urzędu rektorskiego, do czego nie doszło po interwencji Rady Miejskiej. Zaprzyjaźniony z Justusem Möserem, konserwatywnym myślicielem, prowadził z nim obszerną korespondencję dotyczącą filozofii i teologii. Stanowisko rektora piastował do 1770. Drukiem ukazało się kilka jego kazań, m.in. wygłoszone 7 IX 1764 z okazji wyboru króla pol. Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zachowało się kilka kantat napisanych z okazji jego urodzin. Jego portret namalował q Jacob Wessel. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Portret pastora Ernsta Augusta Bertlinga, Jacob Wessel, 1762.JPG|thumb|''Portret pastora Ernsta Augusta Bertlinga'', Jacob Wessel, 1762]]'''ERNST AUGUST BERTLING''' (1 XII 1721 Osnabrück – 10 VIII 1769 Gdańsk), teolog, rektor q Gimnazjum Akademickiego. Syn kaznodziei. W latach 1741–1743 studiował na uniwersytecie w Jenie prawo, matematykę i filozofię. Od roku 1748 pracował na uniwersytecie w Helmstedt. W Gdańsku od roku 1753 jako rektor Gimnazjum Akademickiego i pastor q kościoła św. Trójcy. Z okazji objęcia urzędów doczekał się utworu q Johanna Balthasara Christiana Freislicha ''Auf ihr muntren Musensöhne''. W latach 60. XVIII wieku zaproponował (niezrealizowaną) reformę Gimnazjum Akademickiego, polegającą na rozszerzeniu zajęć filologicznych. Pozostawał pod wpływem filozofa Christiana Wolffa i jego koncepcji godzenia myśli racjonalistycznej z objawieniem. W wygłaszanych kazaniach bronił luteranizmu przed katolicyzmem i kalwinizmem, krytykował m.in. papiestwo oraz ogłoszony na rok 1750 katolicki jubileusz. W jednym z pierwszych kazań wygłoszonych w Gdańsku w roku 1754 nazwał papieża antychrystem. Z tego powodu jego przeciwnicy zażądali od króla polskiego Augusta III usunięcia go z urzędu rektorskiego, do czego nie doszło po interwencji Rady Miejskiej. Zaprzyjaźniony z Justusem Möserem, konserwatywnym myślicielem, prowadził z nim obszerną korespondencję dotyczącą filozofii i teologii. Stanowisko rektora piastował do 1770. Drukiem ukazało się kilka jego kazań, m.in. wygłoszone 7 IX 1764 z okazji wyboru króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zachowało się kilka kantat napisanych z okazji jego urodzin. Jego portret namalował q Jacob Wessel. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 23:28, 27 mar 2013
Portret pastora Ernsta Augusta Bertlinga, Jacob Wessel, 1762
(1 XII 1721 Osnabrück – 10 VIII 1769 Gdańsk), teolog, rektor q Gimnazjum Akademickiego. Syn kaznodziei. W latach 1741–1743 studiował na uniwersytecie w Jenie prawo, matematykę i filozofię. Od roku 1748 pracował na uniwersytecie w Helmstedt. W Gdańsku od roku 1753 jako rektor Gimnazjum Akademickiego i pastor q kościoła św. Trójcy. Z okazji objęcia urzędów doczekał się utworu q Johanna Balthasara Christiana Freislicha
Auf ihr muntren Musensöhne. W latach 60. XVIII wieku zaproponował (niezrealizowaną) reformę Gimnazjum Akademickiego, polegającą na rozszerzeniu zajęć filologicznych. Pozostawał pod wpływem filozofa Christiana Wolffa i jego koncepcji godzenia myśli racjonalistycznej z objawieniem. W wygłaszanych kazaniach bronił luteranizmu przed katolicyzmem i kalwinizmem, krytykował m.in. papiestwo oraz ogłoszony na rok 1750 katolicki jubileusz. W jednym z pierwszych kazań wygłoszonych w Gdańsku w roku 1754 nazwał papieża antychrystem. Z tego powodu jego przeciwnicy zażądali od króla polskiego Augusta III usunięcia go z urzędu rektorskiego, do czego nie doszło po interwencji Rady Miejskiej. Zaprzyjaźniony z Justusem Möserem, konserwatywnym myślicielem, prowadził z nim obszerną korespondencję dotyczącą filozofii i teologii. Stanowisko rektora piastował do 1770. Drukiem ukazało się kilka jego kazań, m.in. wygłoszone 7 IX 1764 z okazji wyboru króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zachowało się kilka kantat napisanych z okazji jego urodzin. Jego portret namalował q Jacob Wessel.
PP
