|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Adamowicz Piotr Pracownia .JPG|thumb|Piotr Adamowicz ]]'''PIOTR ADAMOWICZ''' (ur. 26 VI 1961 Elbląg), dziennikarz. Brat Pawła Adamowicza. Od 1979 związany z RMP. W 1980–1881 pracownik Komisji Krajowej „Solidarności” w Gdańsku ( Solidarność), w stanie wojennym od 5 i do 16 VIII 1982 internowany w Zakładzie Karnym w Iławie i w Kwidzynie. W latach 80. XX wieku współpracownik podziemnej „S”, kolporter niezależnych wydawnictw, do 1987 bez stałego zatrudnienia, 1987–1989 pracownik techniczny w GTN. Od 1988 wieloletni gdański korespondent Agence France Presse, współpracował też z agencjami: Reuters, DPA, ANSA, telewizją NBC. W 1990–1993 gdański korespondent „Życia Warszawy”, 1993–2010 „Rzeczpospolitej”, 1990–1993 współpracownik „Gazety Gdańskiej”. Autor biogramów w książce ''Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–1989'' pod redakcją Jana Skórzyńskiego, współautor z Andrzejem Drzycimskim i Adamem Kinaszewskim ''Gdańsk według Wałęsy'' (2008). Współautor autobiografii Danuty Wałęsy ''Marzenia i tajemnice'' (2011). Uczestnik projektu badawczego Instytutu Studiów Politycznych PAN „Solidarność – struktury organizacyjne i ruch społeczny 1980–1989” pod kierunkiem Andrzeja Friszkego. Pełnomocnik Bogdana Borusewicza, Aleksandra Halla, Bożeny Rybickiej-Grzywaczewskiej, Macieja Grzywaczewskiego, Bogdana Lisa, Małgorzaty i Donalda Tusków oraz Danuty i Lecha Wałęsów do kontaktów z IPN. W 2009 odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP. Dwukrotnie nagrodzony w dorocznym konkursie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. {{author:DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Adamowicz Piotr Pracownia .JPG|thumb|Piotr Adamowicz ]]'''PIOTR ADAMOWICZ''' (ur. 26 VI 1961 Elbląg), dziennikarz. Brat Pawła Adamowicza. Od 1979 związany z RMP. W 1980–1881 pracownik Komisji Krajowej „Solidarności” w Gdańsku ( Solidarność), w stanie wojennym od 5 I do 16 VIII 1982 internowany w Zakładzie Karnym w Iławie i w Kwidzynie. W latach 80. XX wieku współpracownik podziemnej „S”, kolporter niezależnych wydawnictw, do 1987 bez stałego zatrudnienia, 1987–1989 pracownik techniczny w GTN. Od 1988 wieloletni gdański korespondent Agence France Presse, współpracował też z agencjami: Reuters, DPA, ANSA, telewizją NBC. W 1990–1993 gdański korespondent „Życia Warszawy”, 1993–2010 „Rzeczpospolitej”, 1990–1993 współpracownik „Gazety Gdańskiej”. Autor biogramów w książce ''Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–1989'' pod redakcją Jana Skórzyńskiego, współautor z Andrzejem Drzycimskim i Adamem Kinaszewskim ''Gdańsk według Wałęsy'' (2008). Współautor autobiografii Danuty Wałęsy ''Marzenia i tajemnice'' (2011). Uczestnik projektu badawczego Instytutu Studiów Politycznych PAN „Solidarność – struktury organizacyjne i ruch społeczny 1980–1989” pod kierunkiem Andrzeja Friszkego. Pełnomocnik Bogdana Borusewicza, Aleksandra Halla, Bożeny Rybickiej-Grzywaczewskiej, Macieja Grzywaczewskiego, Bogdana Lisa, Małgorzaty i Donalda Tusków oraz Danuty i Lecha Wałęsów do kontaktów z IPN. W 2009 odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP. Dwukrotnie nagrodzony w dorocznym konkursie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. {{author:DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:47, 27 mar 2013
PIOTR ADAMOWICZ (ur. 26 VI 1961 Elbląg), dziennikarz. Brat Pawła Adamowicza. Od 1979 związany z RMP. W 1980–1881 pracownik Komisji Krajowej „Solidarności” w Gdańsku ( Solidarność), w stanie wojennym od 5 I do 16 VIII 1982 internowany w Zakładzie Karnym w Iławie i w Kwidzynie. W latach 80. XX wieku współpracownik podziemnej „S”, kolporter niezależnych wydawnictw, do 1987 bez stałego zatrudnienia, 1987–1989 pracownik techniczny w GTN. Od 1988 wieloletni gdański korespondent Agence France Presse, współpracował też z agencjami: Reuters, DPA, ANSA, telewizją NBC. W 1990–1993 gdański korespondent „Życia Warszawy”, 1993–2010 „Rzeczpospolitej”, 1990–1993 współpracownik „Gazety Gdańskiej”. Autor biogramów w książce
Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–1989 pod redakcją Jana Skórzyńskiego, współautor z Andrzejem Drzycimskim i Adamem Kinaszewskim
Gdańsk według Wałęsy (2008). Współautor autobiografii Danuty Wałęsy
Marzenia i tajemnice (2011). Uczestnik projektu badawczego Instytutu Studiów Politycznych PAN „Solidarność – struktury organizacyjne i ruch społeczny 1980–1989” pod kierunkiem Andrzeja Friszkego. Pełnomocnik Bogdana Borusewicza, Aleksandra Halla, Bożeny Rybickiej-Grzywaczewskiej, Macieja Grzywaczewskiego, Bogdana Lisa, Małgorzaty i Donalda Tusków oraz Danuty i Lecha Wałęsów do kontaktów z IPN. W 2009 odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP. Dwukrotnie nagrodzony w dorocznym konkursie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
DSZ
