BEKE GERARD, burmistrz Głównego Miasta Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GERARD''' (Gert) '''BEKE''' (von der Beck, de Beeke, von der Beken, Torbeke, Dorbeke; | + | '''GERARD''' (Gert) '''BEKE''' (von der Beck, de Beeke, von der Beken, Torbeke, Dorbeke; około 1380 – 7 XII 1430 Gdańsk), burmistrz. Pochodził z rodziny przybyłej w XIV wieku z Kolonii (najstarsi znani przedstawiciele w Gdańsku: Winhold, w roku 1350 ławnik, w latach 1351–1362 rajca; Lubrecht w latach 1387–1398 i Johann w 1393). W roku 1410 członek Bractwa św. Jerzego (bractwa strzeleckie), dzięki poparciu Krzyżaków w 1411 ławnik Głównego Miasta, w 1412 rajca, w 1413 i w latach 1415–1430 burmistrz. Jedna z najbardziej wpływowych osobistości owego czasu w Gdańsku, z nadania Krzyżaków od roku 1412 właściciel wsi Wrzeszcz, dzierżawca mennicy krzyżackiej. Oskarżony przez gdańszczan o współudział w fałszowaniu monety, ujawnianie Krzyżakom tajnych spraw Rady Głównego Miasta, był jedną z głównych przyczyn antykrzyżackiego buntu mieszczan gdańskich w roku 1416. Wynagrodzony za to przez Krzyżaków w 1419 nadaniem Szklanej Góry (Glasberg, w okręgu kościerskim) i huty szkła w Mierzeszynie, w latach 1424–1429 prawem przewozu przez Motławę w Krępcu i Wojanowem (parafia Święty Wojciech). Mieszkał przy Langer Markt (Długi Targ), dysponował połączonymi parcelami przy Langasse (ul. Długa) i Röpergasse (ul. Powroźnicza) oraz parcelą przy Alte Heilige-Geist-Gasse (ul. św. Ducha). Pochowany w ufundowanej przez siebie kaplicy Jedenastu Tysięcy Dziewic w kościele NMP. {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:39, 27 mar 2013
GERARD (Gert) BEKE (von der Beck, de Beeke, von der Beken, Torbeke, Dorbeke; około 1380 – 7 XII 1430 Gdańsk), burmistrz. Pochodził z rodziny przybyłej w XIV wieku z Kolonii (najstarsi znani przedstawiciele w Gdańsku: Winhold, w roku 1350 ławnik, w latach 1351–1362 rajca; Lubrecht w latach 1387–1398 i Johann w 1393). W roku 1410 członek Bractwa św. Jerzego (bractwa strzeleckie), dzięki poparciu Krzyżaków w 1411 ławnik Głównego Miasta, w 1412 rajca, w 1413 i w latach 1415–1430 burmistrz. Jedna z najbardziej wpływowych osobistości owego czasu w Gdańsku, z nadania Krzyżaków od roku 1412 właściciel wsi Wrzeszcz, dzierżawca mennicy krzyżackiej. Oskarżony przez gdańszczan o współudział w fałszowaniu monety, ujawnianie Krzyżakom tajnych spraw Rady Głównego Miasta, był jedną z głównych przyczyn antykrzyżackiego buntu mieszczan gdańskich w roku 1416. Wynagrodzony za to przez Krzyżaków w 1419 nadaniem Szklanej Góry (Glasberg, w okręgu kościerskim) i huty szkła w Mierzeszynie, w latach 1424–1429 prawem przewozu przez Motławę w Krępcu i Wojanowem (parafia Święty Wojciech). Mieszkał przy Langer Markt (Długi Targ), dysponował połączonymi parcelami przy Langasse (ul. Długa) i Röpergasse (ul. Powroźnicza) oraz parcelą przy Alte Heilige-Geist-Gasse (ul. św. Ducha). Pochowany w ufundowanej przez siebie kaplicy Jedenastu Tysięcy Dziewic w kościele NMP.
