BUCKOW CARL FRIEDRICH FERDINAND, organmistrz, fortepianmistrz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''CARL FRIEDRICH FERDINAND BUCKOW''' (15 IX 1801 Gdańsk – 16 V 1864 Komárno, Słowacja), organmistrz, fortepianmistrz. W latach 1816–1822 uczeń [[WEGNER HEINRICH, organmistrz, instrumentarz | Heinricha Wegnera]]. Po wyzwoleniu na czeladnika opuścił Gdańsk w marcu 1822 i do 1825 praktykował u organmistrza Johanna Augusta Wilhelma Grüneberga w Szczecinie, następnie u fortepianmistrza Johanna Christiana Andrée w Berlinie, gdzie zapoznał się też | + | '''CARL FRIEDRICH FERDINAND BUCKOW''' (15 IX 1801 Gdańsk – 16 V 1864 Komárno, Słowacja), organmistrz, fortepianmistrz. W latach 1816–1822 uczeń [[WEGNER HEINRICH, organmistrz, instrumentarz | Heinricha Wegnera]]. Po wyzwoleniu na czeladnika opuścił Gdańsk w marcu 1822 i do 1825 praktykował u organmistrza Johanna Augusta Wilhelma Grüneberga w Szczecinie, następnie u fortepianmistrza Johanna Christiana Andrée w Berlinie, gdzie zapoznał się też m.in. z pracownią organów Carla Augusta Buchholza. Następnie podróżował po Saksonii i Śląsku, zapoznając się z instrumentami Gottfrieda Silbermanna, Zachariasa Hildebrandta i innych. Odrzucił propozycję przejęcia firmy Johanna Gottlieba Benjamina Englera we Wrocławiu i reprezentowania firmy Johanna Bernharda Logiera w Berlinie. <br/><br/> |
| − | W 1828 przybył do Zgorzelca, gdzie Joseph Schinke z Jeleniej Góry przebudowywał słynne organy Eugenio Caspariniego w kościele Piotra i Pawła. Po śmierci Josepha Schinkego kontynuował prace z jego synem, zakończone w 1829. Do początku 1830 współpracował z Schinkem juniorem w Jeleniej Górze, wówczas też założył tam własną pracownię, oferując budowę organów i fortepianów. W 1838 zatrudniał 12–14 pracowników. W latach 1846–1854 zbudował duże, 3-manuałowe organy w kościele franciszkanów w Poznaniu, kolejne w Skwierzynie nad Wartą, w 1853 w czeskiej Pradze. Do jego szczytowych osiągnięć należały 3-manuałowe, 34-głosowe organy w kościele pijarów w Wiedniu z 1858, oraz 2-manuałowe, 16-głosowe w kaplicy pałacu w wiedeńskim Hofburgu (oba instrumenty użytkował | + | W 1828 przybył do Zgorzelca, gdzie Joseph Schinke z Jeleniej Góry przebudowywał słynne organy Eugenio Caspariniego w kościele Piotra i Pawła. Po śmierci Josepha Schinkego kontynuował prace z jego synem, zakończone w 1829. Do początku 1830 współpracował z Schinkem juniorem w Jeleniej Górze, wówczas też założył tam własną pracownię, oferując budowę organów i fortepianów. W 1838 zatrudniał 12–14 pracowników. W latach 1846–1854 zbudował duże, 3-manuałowe organy w kościele franciszkanów w Poznaniu, kolejne w Skwierzynie nad Wartą, w 1853 w czeskiej Pradze. Do jego szczytowych osiągnięć należały 3-manuałowe, 34-głosowe organy w kościele pijarów w Wiedniu z 1858, oraz 2-manuałowe, 16-głosowe w kaplicy pałacu w wiedeńskim Hofburgu (oba instrumenty użytkował m.in. Anton Bruckner). W 1861 zbudował 3-manuałowe, 16-głosowe organy w Hoyerswerda (Saksonia). Zmarł w czasie budowy 3-manuałowych, 41-głosowych organów w Komárnie, ukończonych przez Johanna Rumpela. Jego uczniami byli także bracia Theodor i Ludwig Walter. W 1838 pracował u niego organmistrz Julius Strobel. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 07:11, 1 lip 2024
CARL FRIEDRICH FERDINAND BUCKOW (15 IX 1801 Gdańsk – 16 V 1864 Komárno, Słowacja), organmistrz, fortepianmistrz. W latach 1816–1822 uczeń Heinricha Wegnera. Po wyzwoleniu na czeladnika opuścił Gdańsk w marcu 1822 i do 1825 praktykował u organmistrza Johanna Augusta Wilhelma Grüneberga w Szczecinie, następnie u fortepianmistrza Johanna Christiana Andrée w Berlinie, gdzie zapoznał się też m.in. z pracownią organów Carla Augusta Buchholza. Następnie podróżował po Saksonii i Śląsku, zapoznając się z instrumentami Gottfrieda Silbermanna, Zachariasa Hildebrandta i innych. Odrzucił propozycję przejęcia firmy Johanna Gottlieba Benjamina Englera we Wrocławiu i reprezentowania firmy Johanna Bernharda Logiera w Berlinie.
W 1828 przybył do Zgorzelca, gdzie Joseph Schinke z Jeleniej Góry przebudowywał słynne organy Eugenio Caspariniego w kościele Piotra i Pawła. Po śmierci Josepha Schinkego kontynuował prace z jego synem, zakończone w 1829. Do początku 1830 współpracował z Schinkem juniorem w Jeleniej Górze, wówczas też założył tam własną pracownię, oferując budowę organów i fortepianów. W 1838 zatrudniał 12–14 pracowników. W latach 1846–1854 zbudował duże, 3-manuałowe organy w kościele franciszkanów w Poznaniu, kolejne w Skwierzynie nad Wartą, w 1853 w czeskiej Pradze. Do jego szczytowych osiągnięć należały 3-manuałowe, 34-głosowe organy w kościele pijarów w Wiedniu z 1858, oraz 2-manuałowe, 16-głosowe w kaplicy pałacu w wiedeńskim Hofburgu (oba instrumenty użytkował m.in. Anton Bruckner). W 1861 zbudował 3-manuałowe, 16-głosowe organy w Hoyerswerda (Saksonia). Zmarł w czasie budowy 3-manuałowych, 41-głosowych organów w Komárnie, ukończonych przez Johanna Rumpela. Jego uczniami byli także bracia Theodor i Ludwig Walter. W 1838 pracował u niego organmistrz Julius Strobel.
