KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Kościół Niepokalanego Poczęcia NMPKOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP, Dolne Miasto, ul. ...”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | [[File:Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP.JPG|thumb|Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP]]KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP, Dolne Miasto, ul. Łąkowa | + | [[File:Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP.JPG|thumb|Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP]] |
+ | '''KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP''', Dolne Miasto, ul. Łąkowa 34A (do 1945 Weidengasse). Pierwotnie kaplica pod tym wezwaniem, ufundowana dzięki staraniom nawróconej na katolicyzm protestantki Felicitas Tietz, która wystarała się także u papieża Piusa IX o kamień węgielny z rzym. katakumb, wmurowany pod budowę 26 VIII 1857. Kaplicę zbudowano w 1857–60 wg projektu Juliusza Augusta Lichta dla q boromeuszek, jako obiekt sakralny w prowadzonym przez nie q Szpitalu Najświętszej Marii Panny. Od początku do kaplicy, oprócz chorych, przychodzili okoliczni mieszkańcy, przypisano jej bowiem również funkcję filii q kośc. i parafii św. Mikołaja. W 1894 kaplicę powiększono do 500 miejsc, zbudowano nową nawę jako dobudówkę do wcześniejszego założenia, nadając przy tym jednonawowemu wnętrzu kośc. nowy kierunek (płn.-płd.) i ustawiając go pod kątem prostym do ul. Łąkowej. Konsekrowany 1894 przez bp. chełmińskiego Leo Rednera. W rozwiązaniu wnętrza wykorzystano chór pierwotnej kaplicy (płn.-wsch. – kaplica do spowiedzi). W 1911 ponownie rozbudowano, powiększono chór (tzw. główny) dla sióstr do jego ob. postaci. Całość od początku zwieńczona była czworoboczną wieżą ponad wejściem od strony szpitala, w której 1871 umieszczono dzwony. W części płd.-wsch. ulokowano zakrystię. Mimo kilku etapów rozbudowy utrzymał się neogotycki, tzw. romantyczny styl architektury. We wnętrzu godny odnotowania jest neogotycki ołtarz gł. z figurą Maryi Niepokalanie Poczętej w części centr. Inne elementy wystroju, figury i obrazy dokumentują kulty popularne na przestrzeni od schyłku XIX (figura Serca Pana Jezusa) po początek XXI w. (obraz Miłosierdzia Bożego). W 1945 odebrany boromeuszkom chór dla sióstr przebudowano w pomieszczenie zintegrowane z resztą świątyni. W 1945–47 w świątyni posługiwali szukający locum w Gd. q kapucyni. Przestała pełnić funkcje szpitalne, wyznaczono rektora świątyni, w 1946 utworzono samodzielną placówkę duszpasterską, a w 1949 parafię dla Dolnego Miasta. Obok kośc., przy ul. Łąkowej wybudowano budynek plebanii, ostatecznie ukończony 1977, gdy proboszczem był ks. q Stanisław Bogdanowicz. W 1947–64 przy parafii pracowały q serafitki. W obrębie szpitala powstała odrębna kaplica dla chorych pw. Matki Boskiej Fatimskiej. {{author: SK}} <br /><br /> Tabela: Proboszczowie kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:38, 20 mar 2013
KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP, Dolne Miasto, ul. Łąkowa 34A (do 1945 Weidengasse). Pierwotnie kaplica pod tym wezwaniem, ufundowana dzięki staraniom nawróconej na katolicyzm protestantki Felicitas Tietz, która wystarała się także u papieża Piusa IX o kamień węgielny z rzym. katakumb, wmurowany pod budowę 26 VIII 1857. Kaplicę zbudowano w 1857–60 wg projektu Juliusza Augusta Lichta dla q boromeuszek, jako obiekt sakralny w prowadzonym przez nie q Szpitalu Najświętszej Marii Panny. Od początku do kaplicy, oprócz chorych, przychodzili okoliczni mieszkańcy, przypisano jej bowiem również funkcję filii q kośc. i parafii św. Mikołaja. W 1894 kaplicę powiększono do 500 miejsc, zbudowano nową nawę jako dobudówkę do wcześniejszego założenia, nadając przy tym jednonawowemu wnętrzu kośc. nowy kierunek (płn.-płd.) i ustawiając go pod kątem prostym do ul. Łąkowej. Konsekrowany 1894 przez bp. chełmińskiego Leo Rednera. W rozwiązaniu wnętrza wykorzystano chór pierwotnej kaplicy (płn.-wsch. – kaplica do spowiedzi). W 1911 ponownie rozbudowano, powiększono chór (tzw. główny) dla sióstr do jego ob. postaci. Całość od początku zwieńczona była czworoboczną wieżą ponad wejściem od strony szpitala, w której 1871 umieszczono dzwony. W części płd.-wsch. ulokowano zakrystię. Mimo kilku etapów rozbudowy utrzymał się neogotycki, tzw. romantyczny styl architektury. We wnętrzu godny odnotowania jest neogotycki ołtarz gł. z figurą Maryi Niepokalanie Poczętej w części centr. Inne elementy wystroju, figury i obrazy dokumentują kulty popularne na przestrzeni od schyłku XIX (figura Serca Pana Jezusa) po początek XXI w. (obraz Miłosierdzia Bożego). W 1945 odebrany boromeuszkom chór dla sióstr przebudowano w pomieszczenie zintegrowane z resztą świątyni. W 1945–47 w świątyni posługiwali szukający locum w Gd. q kapucyni. Przestała pełnić funkcje szpitalne, wyznaczono rektora świątyni, w 1946 utworzono samodzielną placówkę duszpasterską, a w 1949 parafię dla Dolnego Miasta. Obok kośc., przy ul. Łąkowej wybudowano budynek plebanii, ostatecznie ukończony 1977, gdy proboszczem był ks. q Stanisław Bogdanowicz. W 1947–64 przy parafii pracowały q serafitki. W obrębie szpitala powstała odrębna kaplica dla chorych pw. Matki Boskiej Fatimskiej.
Tabela: Proboszczowie kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP