FORSTERÓWKA
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''FORSTERÓWKA''', rezydencja [[FORSTER ALBERT MARIA, gauleiter Gdańska | Alberta Forstera]] w [[ORLINKI | Orlinkach]] (Wyspa Sobieszewska), przy obecnej ul. Lazurowej, jego prywatna własność. Składała się z modrzewiowego domku myśliwskiego i obiektu kuchenno-jadalnego, przekazanego Albertowi Forsterowi 26 VI 1933 jako prezent od führera i NSDAP. <br/><br/> | '''FORSTERÓWKA''', rezydencja [[FORSTER ALBERT MARIA, gauleiter Gdańska | Alberta Forstera]] w [[ORLINKI | Orlinkach]] (Wyspa Sobieszewska), przy obecnej ul. Lazurowej, jego prywatna własność. Składała się z modrzewiowego domku myśliwskiego i obiektu kuchenno-jadalnego, przekazanego Albertowi Forsterowi 26 VI 1933 jako prezent od führera i NSDAP. <br/><br/> | ||
| − | W rezydencji gauleiter przyjmował | + | W rezydencji gauleiter przyjmował m.in. Wysokiego Komisarza Ligi Narodów w II WMG [[BURCKHARDT CARL JAKOB, komisarz Ligi Narodów| Carla Jakoba Burckhardta]] (kilkukrotnie w 1937), Reichsführera SS Heinricha Himmlera (kilkukrotnie w 1939 i w listopadzie 1941), dowódcę okrętu [[SCHLESWIG-HOLSTEIN, okręt | „Schleswig-Holstein”]] komandora Gustava Kleikampa (28 VIII 1939). W czerwcu 1939 w obecności Heinricha Himmlera przygotowywano tu szczegóły operacji „Tannenberg", w lipcu 1939 zapadła decyzja o utworzeniu obozu koncentracyjnego w Sztutowie (KL Stutthof) i wybrano dla niego lokalizację. Albert Forster korzystał z rezydencji do 27 III 1945.<br/><br/> |
| − | Rezydencja pełniła również funkcję tajnego magazynu broni (zwłaszcza maszynowej), przemycanej na teren [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] barkami od strony morza, w celu uzbrojenia szkolonych potajemnie członków SA i SS. Broń przechowywano w piwnicy oraz w barakach magazynowych. Od 1935 w sąsiedztwie rozbudowywano ośrodek rekrutacyjno-szkoleniowy NSDAP, składający się docelowy z koszar, domu oficerów, baraków magazynowych na sprzęt wojskowy i strzelnicy polowej. W latach 1936–1939 szkolono tu działaczy partyjnych, latem 1939 | + | Rezydencja pełniła również funkcję tajnego magazynu broni (zwłaszcza maszynowej), przemycanej na teren [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] barkami od strony morza, w celu uzbrojenia szkolonych potajemnie członków SA i SS. Broń przechowywano w piwnicy oraz w barakach magazynowych. Od 1935 w sąsiedztwie rozbudowywano ośrodek rekrutacyjno-szkoleniowy NSDAP, składający się docelowy z koszar, domu oficerów, baraków magazynowych na sprzęt wojskowy i strzelnicy polowej. W latach 1936–1939 szkolono tu działaczy partyjnych, latem 1939 formacje SA i SS z terenu II WMG. W okresie 1941–1944 szpital i sanatorium dla żołnierzy rannych na froncie wschodnim. W 1941 pod wydmą Mewia Góra (Möwe Berg), 30 m n.p.m., wybudowano schron na około 150 osób, o powierzchni około 50 m² (po 1945 prawdopodobnie wysadzony przez Rosjan i zasypany). W okresie 1941–1944 szpital i sanatorium dla żołnierzy rannych na froncie wschodnim.<br/><br/> |
| − | W 1947 obiekty przekazane zostały Zarządowi Okręgu Gdańskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych w celu zorganizowania domu wypoczynkowego dla swoich członków. Do 2003 były eksploatowane przez Fundusz Wczasów Pracowniczych (FWP) jako dom wczasowy „Mewa”, w „Forsterówce” funkcjonowała kawiarnia. Opuszczona po likwidacji FWP, popadała w ruinę, w 2006 objęta została ochroną Miejskiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku. W | + | W 1947 obiekty przekazane zostały Zarządowi Okręgu Gdańskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych w celu zorganizowania domu wypoczynkowego dla swoich członków. Do 2003 były eksploatowane przez Fundusz Wczasów Pracowniczych (FWP) jako dom wczasowy „Mewa”, w „Forsterówce” funkcjonowała kawiarnia. Opuszczona po likwidacji FWP, popadała w ruinę, w 2006 objęta została ochroną Miejskiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku. W 2010 przekazana w formie dzierżawy [[FRANCISZKANIE | franciszkanom]] na siedzibę Domu Pojednania i Spotkań im. św. Maksymiliana Kolbego („Wyspa św. Franciszka”). 15 V 2012 kompleks budynków (z „Forsterówką”) został wpisany do centralnego rejestru zabytków. Po 10 latach dzierżawy franciszkanie zwrócili obiekt miastu. {{author: MZM}} {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 12:31, 24 mar 2024
FORSTERÓWKA, rezydencja Alberta Forstera w Orlinkach (Wyspa Sobieszewska), przy obecnej ul. Lazurowej, jego prywatna własność. Składała się z modrzewiowego domku myśliwskiego i obiektu kuchenno-jadalnego, przekazanego Albertowi Forsterowi 26 VI 1933 jako prezent od führera i NSDAP.
W rezydencji gauleiter przyjmował m.in. Wysokiego Komisarza Ligi Narodów w II WMG Carla Jakoba Burckhardta (kilkukrotnie w 1937), Reichsführera SS Heinricha Himmlera (kilkukrotnie w 1939 i w listopadzie 1941), dowódcę okrętu „Schleswig-Holstein” komandora Gustava Kleikampa (28 VIII 1939). W czerwcu 1939 w obecności Heinricha Himmlera przygotowywano tu szczegóły operacji „Tannenberg", w lipcu 1939 zapadła decyzja o utworzeniu obozu koncentracyjnego w Sztutowie (KL Stutthof) i wybrano dla niego lokalizację. Albert Forster korzystał z rezydencji do 27 III 1945.
Rezydencja pełniła również funkcję tajnego magazynu broni (zwłaszcza maszynowej), przemycanej na teren II Wolnego Miasta Gdańska barkami od strony morza, w celu uzbrojenia szkolonych potajemnie członków SA i SS. Broń przechowywano w piwnicy oraz w barakach magazynowych. Od 1935 w sąsiedztwie rozbudowywano ośrodek rekrutacyjno-szkoleniowy NSDAP, składający się docelowy z koszar, domu oficerów, baraków magazynowych na sprzęt wojskowy i strzelnicy polowej. W latach 1936–1939 szkolono tu działaczy partyjnych, latem 1939 formacje SA i SS z terenu II WMG. W okresie 1941–1944 szpital i sanatorium dla żołnierzy rannych na froncie wschodnim. W 1941 pod wydmą Mewia Góra (Möwe Berg), 30 m n.p.m., wybudowano schron na około 150 osób, o powierzchni około 50 m² (po 1945 prawdopodobnie wysadzony przez Rosjan i zasypany). W okresie 1941–1944 szpital i sanatorium dla żołnierzy rannych na froncie wschodnim.
W 1947 obiekty przekazane zostały Zarządowi Okręgu Gdańskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych w celu zorganizowania domu wypoczynkowego dla swoich członków. Do 2003 były eksploatowane przez Fundusz Wczasów Pracowniczych (FWP) jako dom wczasowy „Mewa”, w „Forsterówce” funkcjonowała kawiarnia. Opuszczona po likwidacji FWP, popadała w ruinę, w 2006 objęta została ochroną Miejskiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku. W 2010 przekazana w formie dzierżawy franciszkanom na siedzibę Domu Pojednania i Spotkań im. św. Maksymiliana Kolbego („Wyspa św. Franciszka”). 15 V 2012 kompleks budynków (z „Forsterówką”) został wpisany do centralnego rejestru zabytków. Po 10 latach dzierżawy franciszkanie zwrócili obiekt miastu.
