SCHUBERT CHRISTIAN I, złotnik
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Z jego dorobku znane są lub były znane zabytki sakralne: kielichy (Marzęcino, Łobżenica powiat Wyrzysk), krzyż ołtarzowy ([[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Święty Wojciech)| kościół św. Wojciecha]] w Gdańsku), świeczniki ołtarzowe (Gniezno), dzbany liturgiczne (kościół św. Anny w Elblągu, Westpreußisches Landesmuseum w Münsterze), oraz mniej liczne świeckie, na przykład kufle z dekoracją kwiatową (Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu, Museum Huis Doorn), łyżeczka z delikatną grawerką (Wiedeń), 20 cm tzw. łyżka apostolska (St. Petersburg). Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Z jego dorobku znane są lub były znane zabytki sakralne: kielichy (Marzęcino, Łobżenica powiat Wyrzysk), krzyż ołtarzowy ([[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Święty Wojciech)| kościół św. Wojciecha]] w Gdańsku), świeczniki ołtarzowe (Gniezno), dzbany liturgiczne (kościół św. Anny w Elblągu, Westpreußisches Landesmuseum w Münsterze), oraz mniej liczne świeckie, na przykład kufle z dekoracją kwiatową (Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu, Museum Huis Doorn), łyżeczka z delikatną grawerką (Wiedeń), 20 cm tzw. łyżka apostolska (St. Petersburg). Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| − | '''Bibliografia''': | + | '''Bibliografia''': <br/> |
Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 8, 15, 40, 61, 62, 69. | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 8, 15, 40, 61, 62, 69. | ||
Wersja z 17:48, 23 mar 2024
CHRISTIAN SCHUBERT I (14 III 1611 Schönborn, Miśnia – po 1651 Gdańsk), złotnik. W latach 1624–1629 uczył się u Caspara Russego w rodzinnej Miśni (Liebenswerda), następnie od 1641 do 1642 praktykował u Christopha Lützenburgera w Toruniu. Miał w związku z tym trudności w uzyskaniu praw mistrzowskich w Gdańsku (nie chciano mu uznać praktyki odbytej w innym mieście), odwołał się od decyzji Rady Miejskiej, ta zaś – na podstawie jego przypadku – 26 IX 1642 wydała zarządzenie o złagodzeniu tego przepisu,
jednak i tak w 1643 musiał zwrócić się do niej o protekcję. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Paulsena w 1644, 14 października tego roku otrzymał obywatelstwo Gdańska. W 1647 zatrudnił na sześć lat na praktykę Michaela Brackenhausa z Elbląga, w 1651 przyjął ucznia na naukę.
Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Z jego dorobku znane są lub były znane zabytki sakralne: kielichy (Marzęcino, Łobżenica powiat Wyrzysk), krzyż ołtarzowy ( kościół św. Wojciecha w Gdańsku), świeczniki ołtarzowe (Gniezno), dzbany liturgiczne (kościół św. Anny w Elblągu, Westpreußisches Landesmuseum w Münsterze), oraz mniej liczne świeckie, na przykład kufle z dekoracją kwiatową (Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu, Museum Huis Doorn), łyżeczka z delikatną grawerką (Wiedeń), 20 cm tzw. łyżka apostolska (St. Petersburg). Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 8, 15, 40, 61, 62, 69.
