BRYGIDIANIE
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''BRYGIDIANIE.''' Męski konwent zakonu [[BRYGIDKI | brygidek]], stosujący się do reguły św. Augustyna (stąd nazywani mylnie augustianami). Sprowadzony do Gdańska 1400 przez biskupa chełmskiego Stefana, wikariusza generalnego biskupa włocławskiego Mikołaja z Kurowa.<br/><br/> | '''BRYGIDIANIE.''' Męski konwent zakonu [[BRYGIDKI | brygidek]], stosujący się do reguły św. Augustyna (stąd nazywani mylnie augustianami). Sprowadzony do Gdańska 1400 przez biskupa chełmskiego Stefana, wikariusza generalnego biskupa włocławskiego Mikołaja z Kurowa.<br/><br/> | ||
Budynek klasztorny ulokowano obok klasztoru brygidek, oddzielając go murem (oba po północnej stronie [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościoła św. Brygidy]], męski znajdował się bliżej [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]]). Na czele konwentu stał przeor, podlegający ksieni klasztoru. Zadaniem była modlitwa, nauka (studiowanie ksiąg), służba boża, piecza duchowna nad żeńskim konwentem, obsługa kościoła klasztornego.<br/><br/> | Budynek klasztorny ulokowano obok klasztoru brygidek, oddzielając go murem (oba po północnej stronie [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościoła św. Brygidy]], męski znajdował się bliżej [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]]). Na czele konwentu stał przeor, podlegający ksieni klasztoru. Zadaniem była modlitwa, nauka (studiowanie ksiąg), służba boża, piecza duchowna nad żeńskim konwentem, obsługa kościoła klasztornego.<br/><br/> | ||
| − | Liczba brygidianów w Gdańsku nigdy nie osiągnęła przewidzianego pułapu 13 księży, czterech diakonów i ośmiu braci. Po [[REFORMACJA | reformacji]] konwent podupadł i stopniowo zanikał. W | + | Liczba brygidianów w Gdańsku nigdy nie osiągnęła przewidzianego pułapu 13 księży, czterech diakonów i ośmiu braci. Po [[REFORMACJA | reformacji]] konwent podupadł i stopniowo zanikał. W 1593 był tu tylko 1 brat, prawdopodobnie bez święceń. Na przełomie XVI i XVII wieku w klasztorze gdańskim znaleźli schronienie księża – uciekinierzy ze szwedzkiej Vadsteny oraz przybysze z ogarniętych reformacją Niemiec. Odnowy konwentu dokonała w 1641 ksieni gdańskiego klasztoru brygidek Barbara Wichmann, tworząc stały konwent z zakonników sprowadzonych z nadreńskiej Kolonii.<br/><br/> |
| − | Brygidianie reprezentowali klasztory (męski i żeński) w sporach z miastem, cechami itp. Niektórzy przeorzy (np. Anton Wagner, 1689–1724; Szymon Hennig, 1762–1804) byli równocześnie generalnymi spowiednikami zakonu | + | Brygidianie reprezentowali klasztory (męski i żeński) w sporach z miastem, cechami itp. Niektórzy przeorzy (np. Anton Wagner, 1689–1724; Szymon Hennig, 1762–1804) byli równocześnie generalnymi spowiednikami zakonu. Po przejęciu budynków klasztornych przez państwo pruskie w 1828 pełnił do śmierci (1838) funkcję administratora kościoła św. Brygidy. Klasztor brygidianów zburzono w latach 1849–1851, stawiając w jego miejsce budynek parafialny kościoła św. Brygidy. {{author: SK}}<br /><br /> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Aktualna wersja na dzień 09:14, 10 mar 2024
BRYGIDIANIE. Męski konwent zakonu brygidek, stosujący się do reguły św. Augustyna (stąd nazywani mylnie augustianami). Sprowadzony do Gdańska 1400 przez biskupa chełmskiego Stefana, wikariusza generalnego biskupa włocławskiego Mikołaja z Kurowa.
Budynek klasztorny ulokowano obok klasztoru brygidek, oddzielając go murem (oba po północnej stronie kościoła św. Brygidy, męski znajdował się bliżej kościoła św. Katarzyny). Na czele konwentu stał przeor, podlegający ksieni klasztoru. Zadaniem była modlitwa, nauka (studiowanie ksiąg), służba boża, piecza duchowna nad żeńskim konwentem, obsługa kościoła klasztornego.
Liczba brygidianów w Gdańsku nigdy nie osiągnęła przewidzianego pułapu 13 księży, czterech diakonów i ośmiu braci. Po reformacji konwent podupadł i stopniowo zanikał. W 1593 był tu tylko 1 brat, prawdopodobnie bez święceń. Na przełomie XVI i XVII wieku w klasztorze gdańskim znaleźli schronienie księża – uciekinierzy ze szwedzkiej Vadsteny oraz przybysze z ogarniętych reformacją Niemiec. Odnowy konwentu dokonała w 1641 ksieni gdańskiego klasztoru brygidek Barbara Wichmann, tworząc stały konwent z zakonników sprowadzonych z nadreńskiej Kolonii.
Brygidianie reprezentowali klasztory (męski i żeński) w sporach z miastem, cechami itp. Niektórzy przeorzy (np. Anton Wagner, 1689–1724; Szymon Hennig, 1762–1804) byli równocześnie generalnymi spowiednikami zakonu. Po przejęciu budynków klasztornych przez państwo pruskie w 1828 pełnił do śmierci (1838) funkcję administratora kościoła św. Brygidy. Klasztor brygidianów zburzono w latach 1849–1851, stawiając w jego miejsce budynek parafialny kościoła św. Brygidy.
| 1405–1427 | Johannes Resenwald |
| 1427 | Nicolaus Rombitz |
| 1449 | Bernhardus |
| 1465 | Paul |
| 1467 | Paul Seyferdi |
| 1470 | Vinzenzius |
| 1474 | Paul Siuerd |
| 1475 | Vinzenzius |
| 1482 | Vinzenzius Bulow |
| 1484 | Michael |
| 1506, 1508, 1518 | Matthäus Jordani |
| 1523 | Johannes Brunnemann |
| 1531 | Johannes Baptista |
| 1584, 1593 | Bartholomäus Strellingwerfer |
| 1641–1654 | Anton Bachem (Baches) |
| 1654–1669 | Gottfried Therhart |
| 1669–1672 | Wilhelm Jakob Gescheidt |
| 1675–1681 | Bartholomäus Schopff |
| 1684 | Antonius Stephani |
| 1689–1724 | Anton Wagner |
| 1725–1733 | Jakob Hahn |
| 1736–1741 | Bartholomäus Albrecht |
| 1741–1743 | Philipp Eicholz |
| 1743–1747 | Nikolaus Krentz |
| 1747–1755 | Peter Gut |
| 1756–1758 | Jakob Pirskalowski |
| 1758–1761 | Paul Wilhelm |
| 1762–1804 | Simon Hennig |
| 1804–1838 | Jakob Müller |
