OELHAF JOACHIM, lekarz, profesor Gimnazjum Akademickiego

Wersja z 10:52, 22 lut 2024

Przedstawienie zwłok noworodka, na których Joachim Oelhaf przeprowadził sekcję w 1613, między innymi rozszczepienie wargi, brak lewego oka, zdeformowana klatka piersiowa, trzecia ręka

Joachim Oelhaf, De seminario pestilenti intra corpus vivum latitante Disqvisitio physica et medica, Dantisci 1626

Joachim Oelhaf jako opiekun (praeses) rozprawy ucznia (respondens) Gottschalka Hartmanna, Symphoresis assertionum quarundam de peste, Dantisci 1626

JOACHIM OELHAF (Olaff) (12 XII 1570 Gdańsk – 20 IV 1630 Gdańsk), lekarz, profesor gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Syn gdańskiego kupca Joachima (zm. 1580 Gdańsk) i poślubionej w 1568 Elisabeth Bartsch, brat m.in. Andreasa, stryj Petera Oelhafa. W czerwcu 1583, podobnie jak wcześniej (1580) brat, zapiasny został do Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku. Jako stypendysta gdańskiej Rady Miejskiej od 1588 studiował w Wittenberdze i Altdorfie, gdzie w 1593 uzyskał doktorat z medycyny.

W latach 1594–1595 przebywał na dworze króla polskiego Zygmunta III Wazy, gdzie skorzystał z doświadczeń nadwornego medyka Jana Baptysty Gemmy. Dzięki stypendium gdańskiej Rady Miejskiej kontynuował studia w Padwie i Montpellier, gdzie w 1600 otrzymał stopień doktora filozofii. W 1602 objął stanowisko fizyka (lekarza) miejskiego w Gdańsku ( fizycy miejscy), zdobył uznanie w mieście pełną poświęcenia działalnością w tym roku podczas wielkiej epidemii dżumy, w wyniku której zmarło około 16 000 gdańszczan.

W 1603 został profesorem anatomii i medycyny w Gimnazjum Akademickim ( Katedra Anatomii), w 1607 został seniorem miejskich lekarzy. Jego prestiż podnosiły odwiedziny u niego króla Zygmunta III Wazy podczas jego pobytów w Gdańsku, otrzymał godność lekarza królewskiego.

Zajmował się anatomią i fizjologią, opierając badania na dokonywanych oględzinach i sekcjach zwłok. W kronice Eberharda Böttischera pod 1605 niezbyt jasno odnotowano przeprowadzenie przez niego badań głowy mężczyzny, sekcji nie budzących wątpliwości dokonał trzech: pierwszą z nich była sekcja zwłok dziecka z patologią wątroby (rok nieznany), drugą w 1609 sekcja zwłok gdańskiego uczonego Bartholomaeusa Keckermanna, wykazująca, iż powodem jego śmierci był zawał serca. Trzecią była – przeprowadzona 28 II 1613 w Gimnazjum Akademickim, w małym refektarzu zespołu pofranciszkańskiego – pierwsza w tej części Europy publiczna sekcja zwłok zmarłego zaraz po urodzeniu w Pruszczu Gdańskim, w rodzinie szewca Bartholomausa Kropa, noworodka płci męskiej z zespołem wad mnogich (matka Anna urodziła 27 II 1613 trojaczki, dwie córeczki zmarły 1 i 2 marca). Wyniki tej ostatniej sekcji zostały opublikowane, dzięki czemu, także poprzez przedruki w pismach innych lekarzy, stała się ona znana w ówczesnym świecie medycznym. Podczas zajęć ze studentami sekcje przeprowadzał głównie na rybach. Zainteresowany botaniką, na miejskich wałach założył mały ogródek służący celom medycznym. Był między innymi autorem traktatu o fizjologii i anatomii (Trias problematum physiologicorum, 1615). Jednym z czołowych jego osiągnięć była też monografia o dżumie De seminario pestilenti... (O nasieniu zarazy..., 1626), wskazująca na nieznane wcześniej powody rozprzestrzeniania się jej w organiźmie człowieka.

19 II 1602 poślubił Annę, córkę Nicolausa Haveradta, ławnika i rajcy gdańskiego, ponownie ożenił się 13 VI 1619 z Anną, córką Johanna Trunk, rajcy malborskiego. Z pierwszego małżeństwa doczekał się czterech synów, w tym Nicolausa Oelhafa i dwóch córek, z drugiego trzech synów i trzy córki. Zmarł w wyniku zarażenia się od pacjentów szerzącą się w Gdańsku zarazą, choć wcześniej książę Albrecht Stanisław Radziwiłł zwracał się z prośbą do gdańskiej Rady Miejskiej by ta nie powierzała my zadania leczenia ubogich zadżumionych. Pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny. Żegnał go utworem żałobnym m.in. Michael Albinus.

4 VI 2011 jego imię otrzymał gdański tramwaj Pesa Swing 120NaG nr 1029 PP























Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 36, 41.
Pelczar Marian, Oelhaf Joachim, w: Polski Słownik Biograficzny, t. 23, 1978, s. 580–581.
Szafran Przemysław, Oelhaf Joachim, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. III, Gdańsk 1997, s. 347–348.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 342.