CHARITIUS KRISTIAN FRIEDRICH, pastor
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Kristian_Friedrich_Charitius.jpg|thumb|Kristian Friedrich Charitius, ''Spicilegii ad D. Andreae Charitii archidiaconi Vittebergensis Commentationem de viris eruditis Gedani ortis'', 1729]] | [[File:Kristian_Friedrich_Charitius.jpg|thumb|Kristian Friedrich Charitius, ''Spicilegii ad D. Andreae Charitii archidiaconi Vittebergensis Commentationem de viris eruditis Gedani ortis'', 1729]] | ||
| − | '''KRISTIAN FRIEDRICH CHARITIUS''' (1707 Gdańsk – 24 VII 1771 Drewnica na Żuławach), pastor. Syn stolarza Sigismunda Charitiusa przybyłego do Gdańska z Chociwla (koło Stargardu Szczecińskiego) | + | '''KRISTIAN FRIEDRICH CHARITIUS''' (1707 Gdańsk – 24 VII 1771 Drewnica na Żuławach), pastor. Syn stolarza Sigismunda Charitiusa (pochowany 18 III 1734 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]), przybyłego do Gdańska z Chociwla (koło Stargardu Szczecińskiego), od 15 VI 1686 posiadającego robotnicze [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], oraz Marii Elisabeth z domu Seidel. Brat [[CHARITIUS ANDREAS, pastor, bibliograf | Andreasa Charitiusa]], Wilhelma, od 17 X 1722 posiadającego potwierdzone obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), oraz Samuela Friedricha (1704–1748), od 18 II 1734 posiadającego potwierdzone już kupieckie obywatelstwo Gdańska. <br/><br/> |
| − | Z inicjatywy [[HANOW MICHAEL CHRISTOPH, profesor Gimnazjum Akademickiego | Michaela Christopha Hanowa]] opracował uzupełnienia i poprawki do pracy brata Andreasa, zachowane w rękopisie w zbiorach [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Biblioteki Gdańskiej]] oraz wydane w 1729 przez oficynę [[SCHREIBER THOMAS JOHANNES, drukarz | Thomasa Johanna Schreibera]] jako ''Spicilegii ad D. Andreae Charitii archidiaconi Vittebergensis Commentationem de viris eruditis Gedani ortis'' (''Dopełnienie rozprawy Andreasa Charitiusa archidiakona wittenberskiego o uczonych urodzonych w Gdańsku''). Nie zachowała sie przygotowana przez niego kontynuacja pracy brata, rozszerzona o dalsze biogramy. U tegoż wydawcy opublikował w 1726 podręcznik ćwiczeń z fizyki ''Exercitatio physica de vaporibus, nebula et nubibus''. {{author: LP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | 28 V 1723 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], studiował w Niemczech teologię. Po powrocie do Gdańska początkowo diakon w jednym z podgdańskich kościołów luterańskich, w 1735 zweryfikowany jako kaznodzieja przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]], od 1742 kaznodzieja w [[DOM DOBROCZYNNOŚCI| Domu Dobroczynności]], od 1744 pastor w Przebrnie (Pröbbernau) na Mierzei Wiślanej, od 1747 w Drewnicy na Wielkich Żuławach (Schönbaum).<br/><br/> |
| + | Z inicjatywy [[HANOW MICHAEL CHRISTOPH, profesor Gimnazjum Akademickiego | Michaela Christopha Hanowa]] opracował uzupełnienia i poprawki do pracy brata Andreasa, zachowane w rękopisie w zbiorach [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Biblioteki Gdańskiej]] oraz wydane w 1729 przez oficynę [[SCHREIBER THOMAS JOHANNES, drukarz | Thomasa Johanna Schreibera]] jako ''Spicilegii ad D. Andreae Charitii archidiaconi Vittebergensis Commentationem de viris eruditis Gedani ortis'' (''Dopełnienie rozprawy Andreasa Charitiusa archidiakona wittenberskiego o uczonych urodzonych w Gdańsku''). Nie zachowała sie przygotowana przez niego kontynuacja pracy brata, rozszerzona o dalsze biogramy. U tegoż wydawcy opublikował w 1726 podręcznik ćwiczeń z fizyki ''Exercitatio physica de vaporibus, nebula et nubibus''. {{author: LP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 308; t. VII, s. 422, 423.<br/> | ||
| + | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 307.<br/> | ||
Wersja z 19:14, 2 lut 2024
KRISTIAN FRIEDRICH CHARITIUS (1707 Gdańsk – 24 VII 1771 Drewnica na Żuławach), pastor. Syn stolarza Sigismunda Charitiusa (pochowany 18 III 1734 w kościele św. Trójcy), przybyłego do Gdańska z Chociwla (koło Stargardu Szczecińskiego), od 15 VI 1686 posiadającego robotnicze obywatelstwo Gdańska, oraz Marii Elisabeth z domu Seidel. Brat Andreasa Charitiusa, Wilhelma, od 17 X 1722 posiadającego potwierdzone obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), oraz Samuela Friedricha (1704–1748), od 18 II 1734 posiadającego potwierdzone już kupieckie obywatelstwo Gdańska.
28 V 1723 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, studiował w Niemczech teologię. Po powrocie do Gdańska początkowo diakon w jednym z podgdańskich kościołów luterańskich, w 1735 zweryfikowany jako kaznodzieja przez Ministerium Duchowne, od 1742 kaznodzieja w Domu Dobroczynności, od 1744 pastor w Przebrnie (Pröbbernau) na Mierzei Wiślanej, od 1747 w Drewnicy na Wielkich Żuławach (Schönbaum).
Z inicjatywy Michaela Christopha Hanowa opracował uzupełnienia i poprawki do pracy brata Andreasa, zachowane w rękopisie w zbiorach Polskiej Akademii Nauk Biblioteki Gdańskiej oraz wydane w 1729 przez oficynę Thomasa Johanna Schreibera jako Spicilegii ad D. Andreae Charitii archidiaconi Vittebergensis Commentationem de viris eruditis Gedani ortis (Dopełnienie rozprawy Andreasa Charitiusa archidiakona wittenberskiego o uczonych urodzonych w Gdańsku). Nie zachowała sie przygotowana przez niego kontynuacja pracy brata, rozszerzona o dalsze biogramy. U tegoż wydawcy opublikował w 1726 podręcznik ćwiczeń z fizyki Exercitatio physica de vaporibus, nebula et nubibus.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 308; t. VII, s. 422, 423.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 307.
