WOLFF CONSTANTIN, kaznodzieja kościoła Bożego Ciała
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''CONSTANTIN WOLFF''' (25 V 1661 Gdańsk – 3 VI 1706 Gdańsk), kaznodzieja [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| kościoła Bożego Ciała]]. Jedyny syn kupca Benjamina (chrzest 11 I 1632 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – pochowany 8 XI 1701 tamże w grobie nr 279, którego właścicielem był od 1662), prowizora [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA | kościoła św. Ducha]], od 1680 kwatermistrza [[KWARTAŁY | Kwartału Kogi]] [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], z jego pierwszą, nieznanego imienia żoną. Przyrodni brat kolejnych pięciu, wszystkich – jak on – ochrzczonych w kościele NMP, synów ojca z drugiego małżeństwa z poślubioną tamże 13 I 1662 Marią (1643 – pochowana 31 I 1702 wraz z mężem), córką podsędka gdańskiego Starego Miasta Andreasa Schefflera (1616 – 1656 Gdańsk). <br/><br/> | + | '''CONSTANTIN WOLFF''' (25 V 1661 Gdańsk – 3 VI 1706 Gdańsk), kaznodzieja [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| kościoła Bożego Ciała]]. Jedyny syn kupca Benjamina (chrzest 11 I 1632 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – pochowany 8 XI 1701 tamże w grobie nr 279, którego właścicielem był od 1662), prowizora [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA | kościoła św. Ducha]], od 1680 kwatermistrza [[KWARTAŁY | Kwartału Kogi]] [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], z jego pierwszą, nieznanego imienia żoną. Przyrodni brat kolejnych pięciu, wszystkich – tak jak on – ochrzczonych w kościele NMP, synów ojca z drugiego małżeństwa z poślubioną tamże 13 I 1662 Marią (1643 – pochowana 31 I 1702 wraz z mężem), córką podsędka gdańskiego Starego Miasta Andreasa Schefflera (1616 – 1656 Gdańsk). <br/><br/> |
| − | Od 1673 z bratem Gottfriedem uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. 22 IV 1686 zakończył studia na Wydziale Filozofii uniwersytetu w Wittenberdze tytułem magistra, od 1688 adiunkt tegoż Wydziału. Autor epicedium po śmierci [[TITIUS JOHANN PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Petera Titiusa]], wydanego wraz z utworami i mowami innych profesorów i osobistości po jego śmierci w 1689 (''Quas Tibi debebat, vir praeclarissime, | + | Od 1673 z bratem Gottfriedem uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. 22 IV 1686 zakończył studia na Wydziale Filozofii uniwersytetu w Wittenberdze tytułem magistra, od 1688 adiunkt tegoż Wydziału. Autor epicedium po śmierci [[TITIUS JOHANN PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Petera Titiusa]], wydanego wraz z utworami i mowami innych profesorów i osobistości po jego śmierci w 1689 (''Quas Tibi debebat, vir praeclarissime, grates…''). Po podróży edukacyjnej od 1690 w Gdańsku. Od 1692 profesor greki i języka hebrajskiego w Gimnazjum Akademickim, na urzędzie witał go m.in. gratulacyjnym wierszem Georg Friedrich Döhring (''Colossus gratulatorius Constantino Wolffio)''. Autor rozpraw ''De peregrinatione philologorum in Orientem'' (1692) i ''De sanguine Christi'' (1699). 21 IX 1699 powołany na kaznodzieję kościoła Bożego Ciała, urząd objął 27 września. <br/><br/> |
| − | Od | + | Od ok. 1695 mąż Sary, ochrzczonej w kościele NMP córki Johanna (Hansa) von Bergen i Anny. Ojciec Sary (ur. 27 III 1696) i Benjamina, z małżeństwa z Anną Christiną ojca ochrzczonego 6 VIII 1730 w kościele Bożego Ciała Benjamina. <br/><br/> |
Pochowany 11 VI 1706 w kościele NMP w grobie nr 117. {{author:JANSZ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Pochowany 11 VI 1706 w kościele NMP w grobie nr 117. {{author:JANSZ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Hirsch Theodor, ''Geschichte des academischen Gymnasiums in Danzig'', Danzig 1837, s. 64. <br/> | Hirsch Theodor, ''Geschichte des academischen Gymnasiums in Danzig'', Danzig 1837, s. 64. <br/> | ||
| − | Praetorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer | + | Praetorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…'', Danzig und Leipzig, s. 20, 78. <br/> |
Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 70. <br/> | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 70. <br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 041; 5, 247. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 041; 5, 247. | ||
Wersja z 10:46, 11 sty 2024
CONSTANTIN WOLFF (25 V 1661 Gdańsk – 3 VI 1706 Gdańsk), kaznodzieja kościoła Bożego Ciała. Jedyny syn kupca Benjamina (chrzest 11 I 1632 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) – pochowany 8 XI 1701 tamże w grobie nr 279, którego właścicielem był od 1662), prowizora kościoła św. Ducha, od 1680 kwatermistrza Kwartału Kogi Trzeciego Ordynku, z jego pierwszą, nieznanego imienia żoną. Przyrodni brat kolejnych pięciu, wszystkich – tak jak on – ochrzczonych w kościele NMP, synów ojca z drugiego małżeństwa z poślubioną tamże 13 I 1662 Marią (1643 – pochowana 31 I 1702 wraz z mężem), córką podsędka gdańskiego Starego Miasta Andreasa Schefflera (1616 – 1656 Gdańsk).
Od 1673 z bratem Gottfriedem uczeń Gimnazjum Akademickiego. 22 IV 1686 zakończył studia na Wydziale Filozofii uniwersytetu w Wittenberdze tytułem magistra, od 1688 adiunkt tegoż Wydziału. Autor epicedium po śmierci Johanna Petera Titiusa, wydanego wraz z utworami i mowami innych profesorów i osobistości po jego śmierci w 1689 (Quas Tibi debebat, vir praeclarissime, grates…). Po podróży edukacyjnej od 1690 w Gdańsku. Od 1692 profesor greki i języka hebrajskiego w Gimnazjum Akademickim, na urzędzie witał go m.in. gratulacyjnym wierszem Georg Friedrich Döhring (Colossus gratulatorius Constantino Wolffio). Autor rozpraw De peregrinatione philologorum in Orientem (1692) i De sanguine Christi (1699). 21 IX 1699 powołany na kaznodzieję kościoła Bożego Ciała, urząd objął 27 września.
Od ok. 1695 mąż Sary, ochrzczonej w kościele NMP córki Johanna (Hansa) von Bergen i Anny. Ojciec Sary (ur. 27 III 1696) i Benjamina, z małżeństwa z Anną Christiną ojca ochrzczonego 6 VIII 1730 w kościele Bożego Ciała Benjamina.
Pochowany 11 VI 1706 w kościele NMP w grobie nr 117.
Bibliografia:
Hirsch Theodor, Geschichte des academischen Gymnasiums in Danzig, Danzig 1837, s. 64.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, s. 20, 78.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 70.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 041; 5, 247.
