WEIDMANN JOHANN CARL, kaznodzieja
| Linia 4: | Linia 4: | ||
| − | '''JOHANN CARL WEIDMANN''' (Weydmann, Weidemann) (6 X 1719 Gdańsk – 18 V 1790), kaznodzieja [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| | + | '''JOHANN CARL WEIDMANN''' (Weydmann, Weidemann) (6 X 1719 Gdańsk – 18 V 1790), kaznodzieja kościołów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| Bożego Ciała]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | św. Jakuba]] i [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | św. Trójcy]]. W latach 1730–1737 uczył się w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Od 1743 student w Lipsku, gdzie był autorem podsumowania publikacji (być może zapisu dysputy) studentów na temat duszy zwierząt (''Das Wunderbare in den Seelen der Thiere in einer Gesellschaft guter Freunde abgehadelt'' (''Wspaniałości w duszach zwierząt omawiane w towarzystwie dobrych przyjaciół''), Leipzig 1744), z inicjatywy i ze wstępem tamtejszego profesora greki i łaciny, fizyka i filozofa Johanna Heinricha Winklera (1703–1770).<br/><br/> |
| − | Od 1745 w Wittenberdze. Od 1748 rektor szkoły w Tczewie, zrezygnował w 1752. Zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] 6 X 1749. Od 1752 kaznodzieja w Pröbbernau (Przebrno, obecnie część Krynicy Morskiej), od 1754 w Letzkau (Leczkowy), od 1756 kaznodzieja w kościele Bożego Ciała w Gdańsku, od 1759 | + | Od 1745 w Wittenberdze. Od 1748 rektor szkoły w Tczewie, zrezygnował w 1752. Zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] 6 X 1749. Od 1752 kaznodzieja w Pröbbernau (Przebrno, obecnie część Krynicy Morskiej), od 1754 w Letzkau (Leczkowy), od 1756 kaznodzieja w kościele Bożego Ciała w Gdańsku, od 1759 w kościele św. Jakuba, od 1768 w kościele św. Trójcy. W 1789 przeniesiony na emeryturę w wysokości 1200 talarów w związku z przebytym w 1786 udarem.<br/><br/> |
Od 1747 żonaty z Friederike (pochowana 11 X 1784 w wieku 53 lat wraz z mężem). Pochowany 27 V 1790 w kościele św. Trójcy w grobie nr 54. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Od 1747 żonaty z Friederike (pochowana 11 X 1784 w wieku 53 lat wraz z mężem). Pochowany 27 V 1790 w kościele św. Trójcy w grobie nr 54. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 09:59, 7 sty 2024
JOHANN CARL WEIDMANN (Weydmann, Weidemann) (6 X 1719 Gdańsk – 18 V 1790), kaznodzieja kościołów Bożego Ciała, św. Jakuba i św. Trójcy. W latach 1730–1737 uczył się w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Od 1743 student w Lipsku, gdzie był autorem podsumowania publikacji (być może zapisu dysputy) studentów na temat duszy zwierząt (Das Wunderbare in den Seelen der Thiere in einer Gesellschaft guter Freunde abgehadelt (Wspaniałości w duszach zwierząt omawiane w towarzystwie dobrych przyjaciół), Leipzig 1744), z inicjatywy i ze wstępem tamtejszego profesora greki i łaciny, fizyka i filozofa Johanna Heinricha Winklera (1703–1770).
Od 1745 w Wittenberdze. Od 1748 rektor szkoły w Tczewie, zrezygnował w 1752. Zweryfikowany przez Ministerium Duchowne 6 X 1749. Od 1752 kaznodzieja w Pröbbernau (Przebrno, obecnie część Krynicy Morskiej), od 1754 w Letzkau (Leczkowy), od 1756 kaznodzieja w kościele Bożego Ciała w Gdańsku, od 1759 w kościele św. Jakuba, od 1768 w kościele św. Trójcy. W 1789 przeniesiony na emeryturę w wysokości 1200 talarów w związku z przebytym w 1786 udarem.
Od 1747 żonaty z Friederike (pochowana 11 X 1784 w wieku 53 lat wraz z mężem). Pochowany 27 V 1790 w kościele św. Trójcy w grobie nr 54.
Bibliografia:
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, s. 12, 19, 21, 48, 60, 94.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 60, 68, 70, 93.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 147.
