SIEDEMNASTY KORPUS ARMIJNY

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m (S.Danecki przeniósł stronę SIEDEMNASTY (17.) KORPUS ARMIJNY na SIEDEMNASTYKORPUS ARMIJNY, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem)

Wersja z 23:37, 10 mar 2013

Plik:Wilhelm II wizytuje 17 Korpus Armijny.JPG
Wilhelm II wizytuje 17. Korpus Armijny
Plik:Cesarz niemiecki i król Prus Wilhelm II w mundurze 1 Przybocznego Pułku Huzarów nr 1.JPG
Cesarz niemiecki i król Prus Wilhelm II w mundurze 1. Przybocznego Pułku Huzarów nr 1
Plik:Księżniczka Maria Luiza w mundurze czarnych huzarów .JPG
Księżniczka Maria Luiza w mundurze „czarnych huzarów”

SIEDEMNASTY (17.) KORPUS ARMIJNY (17. Armeekorps), związek taktyczny wojsk lądowych II Rzeszy Niemieckiej, obejmujący zasięgiem prowincję Prusy Zach., z siedzibą dowództwa w Gd., od 1901 przy Elisabethwall 1 (ul. Wały Jagiellońskie). Utworzony 1 IV 1890 poprzez wydzielenie z 1. Korpusu Armijnego z siedzibą w Królewcu, istniał do 1920 (w Gd. do 1919). Składał się z: 35. dyw. piechoty (miejsce stacjonowania: Toruń); 36. dyw. piechoty (Gd.); batalionu strzelców nr 2 (Chełmno); pułku artylerii pieszej nr 11 (Toruń), pułku artylerii pieszej nr 15 (Toruń, Grudziądz), zastąpionego później pułkiem artylerii pieszej nr 17 (Gd., Piława); pomor. batalionu saperskiego nr 2 (Toruń), zastąpionego później przez batalion saperski nr 17; batalionu taborów nr 17 (G., Toruń). W 1913 i 1914 przechodził reorganizacje, oprócz wyłączanych jednostek pojawiły się nowe, np. wojska łączności (5. batalion telegraficzny, 1. i 2. kompania forteczna łączności telefonicznej, później 17. oddział łączności telefonicznej), inżynieryjskie (17. oddział budowy mostów i pluton reflektorów) i lotnicze (17. oddział lotniczy). 17. Korpusowi Armijnemu podlegały liczne warsztaty wojsk. i fabryki broni, inspekcje wojsk., zabudowania koszarowe, place ćwiczeń, twierdza w Wisłoujściu, urzędy zaopatrzenia, szpitale, więzienia oraz umocnienia garnizonowe, dom inwalidów (Słupsk) i in. Oddziały stacjonujące w Gdańsku: 1) Dowództwo 36. dywizji piechoty (36. Infanterie-Division); utworzona 1 IV 1890, istniała do 1919 (w Gd. do 1918); w Gd. stacjonowało dowództwo dywizji i część jednostek. Skład: 71. brygada piechoty (Gd.), 72. brygada piechoty (Iława, Ostróda i Działdowo); 36. brygada kawalerii (Gd., Słupsk, Sławno); 36. brygada artylerii polowej (36. Feldartillerie-Brigade). a) 71. brygada piechoty (71. Infanterie-Brigade) utworzona 1 IV 1890, istniała do 1919. Skład: 5. pułk grenadierów im. króla Fryderyka i (Grenadier-Regiment König Friedrich I. Nr. 5 (4. Ostpreußiches)) i 128. gd. pułk piechoty (Infantrie-Regiment Nr. 128). W 1918 w wyniku reorganizacji dołączono 175. pułk piechoty, 64. oddział broni maszynowej oraz część 5. pułku huzarów. b) 36. brygada kawalerii (36. Kavalerie-Brigade) utworzona 1 IV 1890 z dotychczasowej brygady przybocznej huzarów. Skład: 1 pułk przyboczny huzarów nr 1 (1. Leibhusaren-Regiment Nr. 1) i przypisana im eskadra strzelców konnych (Gd.) oraz pomor. pułk huzarów im. księcia Blücher von Wahlstatt nr 5 (Husaren-Regiment Fürst Blücher von Wahlstatt Nr. 5, Słupsk, później też Sławno). W 1901 pomor. pułk huzarów zastąpiony został przez stacjonujący w Gd. 2. pułk przyboczny huzarów nr 2 im. Królowej Prus Wiktorii (2. Leibhusaren-Regiment Königin Victoria von Preußen Nr. 2), nazwany tak na cześć Wiktorii Luizy (1892–1980), córki cesarza Wilhelma II. W 1914–18 brygada wzmocniona o 4. oddział broni maszynowej, oddział saperów konnych oraz oddział konny 35. pułku artylerii polowej. c) Dowództwo 36. brygady artylerii polowej (36. Feldartillerie-Brigade); skład: 36. pułk artylerii polowej (Feldartillerie-Regiment Nr. 36, w Gd.), 72. pułk artylerii polowej (Gd., Grudziądz). 2) i batalion 17. pułku artylerii ciężkiej (Fußartillerie-Regiment Nr. 17 ) (Nowy Port). 3) 5. batalion telegraficzny (Telegraphen-Bataillon Nr. 5), utworzony 1 X 1912 w Berlinie-Klausdorf, docelowo przeznaczony do Gd., gdzie stacjonował sztab, 1., 2. i 3. kompania oraz 4. kompania radiowa; 5. kompania radiowa stacjonowała w Pile. Liczebność: 8 oficerów, 100 żołnierzy. 4) 17. batalion pontonowy (Train-Bataillon Nr. 17), utworzony 28 VII 1890, początkowo jako kompania, od 1 X 1890 w sile batalionu; 27 i 1902 zmienił nazwę na zachodniopruski batalion pontonowy taborów weg nr 17, 1912 wzmocniony liczebnie do 4 eskadr; od 1 IV 1914 jako zachodnioprus. oddział taborów nr 17. W Gd. stacjonował od 1902, niewielka część w Toruniu. Jednostka odpowiedzialna za budowę mostu pontonowego przez Wisłę w Tczewie lub w innym miejscu zgodnie z otrzymanym rozkazem, w Gd. mieściło się dowództwo batalionu i magazyn sprzętu pontonowego (ob. al. Grunwaldzka 211, klub studencki Żak). JDan JDan

Dowódcy 17. Korpusu Armijnego
1890–1902 gen. piechoty (broni) August v. Lentze (1832–1920)
1902–1908 gen.piechoty (broni) Georg Wilhelm v. Braunschweig (1845–1911)
1908–1914 → gen. kawalerii (broni), potem feldmarszałek August v. Mackensen (1849–1945)
1914–1916 p.o. gen. lejtnant (dywizji) G. v. Pannewitz
1916–1918 gen. lejtnant (dywizji) P. Fleck
1918 gen. lejtnant (dywizji) R. v. Webern
1918 gen. lejtnant (dywizji) G. v. Etzel
1918 gen. lejtnant (dywizji) A. v. Petersdorff
1918–1919 gen. piechoty (broni) Otto v. Below (18 I 1857 Gd. – 16 III 1944 Besenhausen)
1919–1920 gen. lejtnant (dywizji) J. v. Malachowski
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania