SCHMIDT DANIEL, kaznodzieja kościoła Bożego Ciała
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę SCHMIDT DANIEL, drugi pastor kościoła Bożego Ciała na SCHMIDT DANIEL, kaznodzieja kościoła Bożego Ciała, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Daniel_Schmidt.jpg |thumb| Portret pastora Daniela Schmidta]] | [[File: Daniel_Schmidt.jpg |thumb| Portret pastora Daniela Schmidta]] | ||
[[File: 1_Pastor_Daniel_Schmidt.jpg |thumb| Portret pastora Daniela Schmidta , fragment ]] | [[File: 1_Pastor_Daniel_Schmidt.jpg |thumb| Portret pastora Daniela Schmidta , fragment ]] | ||
| − | '''DANIEL SCHMIDT''' (6 IV 1660 Gdańsk – 24 IV 1699 Gdańsk), | + | '''DANIEL SCHMIDT''' (6 IV 1660 Gdańsk – 24 IV 1699 Gdańsk), kaznodzieja [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]]. Od 1681 student teologii w Wittenberdze, od 1683 w Jenie, od 1685 w Tybindze (Tübingen) i Bazylei, od 1686 w Kilonii (Kiel). Od 19 VI 1961 jeden z dwóch kaznodziei (obok [[KEMPIN MICHAEL, kaznodzieja i pastor kościołów Bożego Ciała i św. Bartłomieja | Michaela Kempina]]) gdańskiego kościoła Bożego Ciała. Pozostał na tym urzędzie do śmierci. 14 VI 1695 brał udział w konwencie, po którym wraz z Michaelem Kempinem (wówczas diakonem kościoła św. Bartłomieja) i 14 innymi duchownymi protestanckimi (m.in. rektorem Gimnazjum Akademickiego i pastorem kościoła św. Trójcy [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuelem Schelwigiem]], diakonem św. Trójcy [[GNOSPIUS ANDREAS, pastor kościoła w Wisłoujściu | Andreasem Gnospiusem]] i diakonem kościoła św. Jana [[STRAUSS JOHANN, pastor kościoła św. Jana | Johannem Straussem]]) podpisał deklarację poparcia dla ortodoksyjnego luteranizmu w głośnym sporze ze zwolennikami pietyzmu, w którym mediatorem był ówczesny sekretarz Rady Miejskiej [[FABRICIUS FRIEDRICH, rajca, bibliofil | Friedrich Fabricius]].<br/><br/> |
Z drugiego małżeństwa, zawartego 15 III 1693 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] z Anną Marią, córką Nicolausa Friese, miał córkę, pochowaną w 1698 w tymże kościele pod płytą nagrobną nr 417. Do 1945 na ścianie zachodniej nawy głównej kościoła Bożego Ciała znajdował się jego portret z około 1700, po wojnie przechowywany w Składnicy Konserwatorskiej Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku-Oliwie, od 1872 w gdańskim Muzeum Narodowym. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Z drugiego małżeństwa, zawartego 15 III 1693 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] z Anną Marią, córką Nicolausa Friese, miał córkę, pochowaną w 1698 w tymże kościele pod płytą nagrobną nr 417. Do 1945 na ścianie zachodniej nawy głównej kościoła Bożego Ciała znajdował się jego portret z około 1700, po wojnie przechowywany w Składnicy Konserwatorskiej Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku-Oliwie, od 1872 w gdańskim Muzeum Narodowym. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 18:27, 4 sty 2024
DANIEL SCHMIDT (6 IV 1660 Gdańsk – 24 IV 1699 Gdańsk), kaznodzieja kościoła Bożego Ciała. Od 1681 student teologii w Wittenberdze, od 1683 w Jenie, od 1685 w Tybindze (Tübingen) i Bazylei, od 1686 w Kilonii (Kiel). Od 19 VI 1961 jeden z dwóch kaznodziei (obok Michaela Kempina) gdańskiego kościoła Bożego Ciała. Pozostał na tym urzędzie do śmierci. 14 VI 1695 brał udział w konwencie, po którym wraz z Michaelem Kempinem (wówczas diakonem kościoła św. Bartłomieja) i 14 innymi duchownymi protestanckimi (m.in. rektorem Gimnazjum Akademickiego i pastorem kościoła św. Trójcy Samuelem Schelwigiem, diakonem św. Trójcy Andreasem Gnospiusem i diakonem kościoła św. Jana Johannem Straussem) podpisał deklarację poparcia dla ortodoksyjnego luteranizmu w głośnym sporze ze zwolennikami pietyzmu, w którym mediatorem był ówczesny sekretarz Rady Miejskiej Friedrich Fabricius.
Z drugiego małżeństwa, zawartego 15 III 1693 w kościele Najświętszej Marii Panny z Anną Marią, córką Nicolausa Friese, miał córkę, pochowaną w 1698 w tymże kościele pod płytą nagrobną nr 417. Do 1945 na ścianie zachodniej nawy głównej kościoła Bożego Ciała znajdował się jego portret z około 1700, po wojnie przechowywany w Składnicy Konserwatorskiej Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku-Oliwie, od 1872 w gdańskim Muzeum Narodowym.
Bibliografia:
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ …, Danzig und Leipzig, 1760, s. 20
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation …, Königsberg 1734, s. 70.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 2, 267, Bd. 4, 182.
