KLEEFELD JOHANN GOTTFRIED, lekarz
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Johann_Gottfried_Kleefeld.jpg|thumb|Johann Gottfried Kleefeld]] | [[File:Johann_Gottfried_Kleefeld.jpg|thumb|Johann Gottfried Kleefeld]] | ||
| − | '''JOHANN GOTTFRIED KLEEFELD''' (14 XI 1763 Gdańsk – 8 V 1845 Gdańsk), lekarz, syn gdańskiego kupca Gottfrieda Christlieba Kleefelda (ur. 18 XII 1739) i Anny Kathariny z domu Falk (1739 – około 1812), brat Wilhelma Siegfrieda, który 5 XI 1789 otrzymał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i Davida Christlieba, który takie samo obywatelsto uzyskał 14 II 1793.<br/><br/> | + | '''JOHANN GOTTFRIED KLEEFELD''' (14 XI 1763 Gdańsk – 8 V 1845 Gdańsk), lekarz, syn gdańskiego kupca Gottfrieda Christlieba Kleefelda (ur. 18 XII 1739) i Anny Kathariny z domu Falk (1739 – około 1812), brat Wilhelma Siegfrieda, który 5 XI 1789 otrzymał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i Davida Christlieba, który takie samo obywatelsto uzyskał 14 II 1793, a w rok później nabył kamienicę przy Johannisgasse (ul. Świętojańska 35).<br/><br/> |
Od 1780 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], studiował medycynę na uniwersytecie w Jenie, w latach 1787–1788 korzystał ze stypendium fundacji [[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johanna Gotffrieda Diesseldorfa]]. Pozostał w Jenie i w 1791 był lekarzem niemieckiego poety Friedricha Schillera, publikując także dysertację ''De Rebus Pathematum In Specie Gaudii In Corpus Humanum Efficaciam Moderantibus'' (''O sprawach smutku w pozorach radości, które zmniejszają sprawność organizmu ludzkiego''; Ienae, 1792).<br/><br/> | Od 1780 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], studiował medycynę na uniwersytecie w Jenie, w latach 1787–1788 korzystał ze stypendium fundacji [[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johanna Gotffrieda Diesseldorfa]]. Pozostał w Jenie i w 1791 był lekarzem niemieckiego poety Friedricha Schillera, publikując także dysertację ''De Rebus Pathematum In Specie Gaudii In Corpus Humanum Efficaciam Moderantibus'' (''O sprawach smutku w pozorach radości, które zmniejszają sprawność organizmu ludzkiego''; Ienae, 1792).<br/><br/> | ||
Od 1792 pracował w Gdańsku jako lekarz prywatny. W 1804 wraz z [[BRUNATTI FRANZ CHRISTIAN, lekarz, położnik | Franzem Christianem Brunattim]] zorganizował Entbindungs-Lehranstalt (Zakład Szkolenia Położnych; zob. [[POŁOŻNICTWO | położnictwo]], [[PROWINCJONALNY ZAKŁAD KSZTAŁCENIA POŁOŻNYCH | Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych]]). Od 1816 pracownik państwowej służby zdrowia, lekarz powiatu gdańskiego. Członek [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], w latach 1799–1803 i 1810–1812 jego dyrektor. Badał skład chemiczny i wartości lecznicze wody morskiej, swoim pacjentom zalecał korzystanie z zakładów kąpielowych w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] i w Sopocie. Publikował prace z zakresu meteorologii (zob. też [[OBSERWACJE METEOROLOGICZNE I STACJE OBSERWACYJNE | obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne]]), np. ''Meteorologische Betrachtungen und Beobachtungen in dem Jahren 1807 bis 1826 zu Danzig'' (''Obserwacje i spostrzeżenia meteorologiczne w Gdańsku w latach od 1807 do 1826'', Halle, 1826-1840). <br/><br/> | Od 1792 pracował w Gdańsku jako lekarz prywatny. W 1804 wraz z [[BRUNATTI FRANZ CHRISTIAN, lekarz, położnik | Franzem Christianem Brunattim]] zorganizował Entbindungs-Lehranstalt (Zakład Szkolenia Położnych; zob. [[POŁOŻNICTWO | położnictwo]], [[PROWINCJONALNY ZAKŁAD KSZTAŁCENIA POŁOŻNYCH | Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych]]). Od 1816 pracownik państwowej służby zdrowia, lekarz powiatu gdańskiego. Członek [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], w latach 1799–1803 i 1810–1812 jego dyrektor. Badał skład chemiczny i wartości lecznicze wody morskiej, swoim pacjentom zalecał korzystanie z zakładów kąpielowych w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] i w Sopocie. Publikował prace z zakresu meteorologii (zob. też [[OBSERWACJE METEOROLOGICZNE I STACJE OBSERWACYJNE | obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne]]), np. ''Meteorologische Betrachtungen und Beobachtungen in dem Jahren 1807 bis 1826 zu Danzig'' (''Obserwacje i spostrzeżenia meteorologiczne w Gdańsku w latach od 1807 do 1826'', Halle, 1826-1840). <br/><br/> | ||
W latach 1808–1845 mieszkał i miał gabinet we własnym domu przy Langgasse 511 (ul. Długa 51), nabytym po złotniku Carlu Gottliebie Schubercie (1746–1825), zaś w 1845, będąc na emeryturze, wynajmował mieszkanie w kamienicy [[RODENACKER WILHELM THEODOR, kupiec, radny | Wilhelma Theodora Rodenackera]] przy Hundegasse 82 (ul. Ogarna 12). Na [[WYSTAWY DZIEŁ SZTUKI W GDAŃSKU W XIX I POCZĄTKACH XX WIEKU | wystawie dzieł sztuki w Gdańsku]] w 1829 prezentowano jego popiersie anonimowego autora. <br/><br/> | W latach 1808–1845 mieszkał i miał gabinet we własnym domu przy Langgasse 511 (ul. Długa 51), nabytym po złotniku Carlu Gottliebie Schubercie (1746–1825), zaś w 1845, będąc na emeryturze, wynajmował mieszkanie w kamienicy [[RODENACKER WILHELM THEODOR, kupiec, radny | Wilhelma Theodora Rodenackera]] przy Hundegasse 82 (ul. Ogarna 12). Na [[WYSTAWY DZIEŁ SZTUKI W GDAŃSKU W XIX I POCZĄTKACH XX WIEKU | wystawie dzieł sztuki w Gdańsku]] w 1829 prezentowano jego popiersie anonimowego autora. <br/><br/> | ||
| − | Od 6 IV 1797 żonaty z Anną Julianne (4 VI 1779 – 26 I 1870 Gdańsk), córką burmistrza [[ZERNECKE DANIEL ANDREAS, burmistrz Gdańska | Daniela Andreasa Zerneckego]]. Miał z nią czwórkę dzieci, z których pierworodna Julia (18 I 1798 Gdańsk – 2 XII 1880 Gdańsk), odwiedzała w Weimarze Johanna Wolfganga Goethego oraz trzech synów: Gustava Ferdinanda (23 IV 1799 Gdańsk – 3 IV 1845), Roberta (27 II 1801 Gdańsk – 14 XI 1878 Orunia) i Johna Alexandra (8 VI 1814 Gdańsk – 18 XI 1886 Valladolid (Hiszpania)), dyplomatę, | + | Od 6 IV 1797 żonaty z Anną Julianne (4 VI 1779 – 26 I 1870 Gdańsk), córką burmistrza [[ZERNECKE DANIEL ANDREAS, burmistrz Gdańska | Daniela Andreasa Zerneckego]]. Miał z nią czwórkę dzieci, z których pierworodna Julia (18 I 1798 Gdańsk – 2 XII 1880 Gdańsk), odwiedzała w Weimarze Johanna Wolfganga Goethego oraz trzech synów: Gustava Ferdinanda (23 IV 1799 Gdańsk – 3 IV 1845), Roberta (27 II 1801 Gdańsk – 14 XI 1878 Orunia) i Johna Alexandra (8 VI 1814 Gdańsk – 18 XI 1886 Valladolid (Hiszpania)), dyplomatę, m.in. sekretarza w ambasadzie w Madrycie, od 21 IX 1857 w Bordeaux żonatego z Celestiną Berthą Jahn Hoerig (9 V 1814 Drezno – 6 VII 1889 Valladolid).<br/><br/> |
Pochowany (podobnie jak żona) na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarzu Zbawiciela na Chełmie]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany (podobnie jak żona) na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarzu Zbawiciela na Chełmie]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 18:33, 19 gru 2023
JOHANN GOTTFRIED KLEEFELD (14 XI 1763 Gdańsk – 8 V 1845 Gdańsk), lekarz, syn gdańskiego kupca Gottfrieda Christlieba Kleefelda (ur. 18 XII 1739) i Anny Kathariny z domu Falk (1739 – około 1812), brat Wilhelma Siegfrieda, który 5 XI 1789 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i Davida Christlieba, który takie samo obywatelsto uzyskał 14 II 1793, a w rok później nabył kamienicę przy Johannisgasse (ul. Świętojańska 35).
Od 1780 uczeń Gimnazjum Akademickiego, studiował medycynę na uniwersytecie w Jenie, w latach 1787–1788 korzystał ze stypendium fundacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa. Pozostał w Jenie i w 1791 był lekarzem niemieckiego poety Friedricha Schillera, publikując także dysertację De Rebus Pathematum In Specie Gaudii In Corpus Humanum Efficaciam Moderantibus (O sprawach smutku w pozorach radości, które zmniejszają sprawność organizmu ludzkiego; Ienae, 1792).
Od 1792 pracował w Gdańsku jako lekarz prywatny. W 1804 wraz z Franzem Christianem Brunattim zorganizował Entbindungs-Lehranstalt (Zakład Szkolenia Położnych; zob. położnictwo, Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych). Od 1816 pracownik państwowej służby zdrowia, lekarz powiatu gdańskiego. Członek Towarzystwa Przyrodniczego, w latach 1799–1803 i 1810–1812 jego dyrektor. Badał skład chemiczny i wartości lecznicze wody morskiej, swoim pacjentom zalecał korzystanie z zakładów kąpielowych w Brzeźnie i w Sopocie. Publikował prace z zakresu meteorologii (zob. też obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne), np. Meteorologische Betrachtungen und Beobachtungen in dem Jahren 1807 bis 1826 zu Danzig (Obserwacje i spostrzeżenia meteorologiczne w Gdańsku w latach od 1807 do 1826, Halle, 1826-1840).
W latach 1808–1845 mieszkał i miał gabinet we własnym domu przy Langgasse 511 (ul. Długa 51), nabytym po złotniku Carlu Gottliebie Schubercie (1746–1825), zaś w 1845, będąc na emeryturze, wynajmował mieszkanie w kamienicy Wilhelma Theodora Rodenackera przy Hundegasse 82 (ul. Ogarna 12). Na wystawie dzieł sztuki w Gdańsku w 1829 prezentowano jego popiersie anonimowego autora.
Od 6 IV 1797 żonaty z Anną Julianne (4 VI 1779 – 26 I 1870 Gdańsk), córką burmistrza Daniela Andreasa Zerneckego. Miał z nią czwórkę dzieci, z których pierworodna Julia (18 I 1798 Gdańsk – 2 XII 1880 Gdańsk), odwiedzała w Weimarze Johanna Wolfganga Goethego oraz trzech synów: Gustava Ferdinanda (23 IV 1799 Gdańsk – 3 IV 1845), Roberta (27 II 1801 Gdańsk – 14 XI 1878 Orunia) i Johna Alexandra (8 VI 1814 Gdańsk – 18 XI 1886 Valladolid (Hiszpania)), dyplomatę, m.in. sekretarza w ambasadzie w Madrycie, od 21 IX 1857 w Bordeaux żonatego z Celestiną Berthą Jahn Hoerig (9 V 1814 Drezno – 6 VII 1889 Valladolid).
Pochowany (podobnie jak żona) na cmentarzu Zbawiciela na Chełmie.
Bibliografia:
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 61.
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 87-88.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. V, 283.
Zernecke Walter, Geschichte der Familie Zernecke, eines Raths-Geschlechts der ehemaligen Freien Städte Danzig und Thorn", Graudenz 1900.
