KOPICKI ZYGMUNT, funkcjonariusz Służby Bezpieczeństwa

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(korekta_EJ)
 
Linia 18: Linia 18:
 
''Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza'', tom II: 1956–1975, red. P. Piotrowski, Warszawa 2006. <br/>
 
''Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza'', tom II: 1956–1975, red. P. Piotrowski, Warszawa 2006. <br/>
 
''Aparat Bezpieczeństwa w województwie gdańskim w latach 1945–1990. Obsada stanowisk kierowniczych. Informator'', wstęp i oprac. M. Węgliński, Gdańsk 2010.
 
''Aparat Bezpieczeństwa w województwie gdańskim w latach 1945–1990. Obsada stanowisk kierowniczych. Informator'', wstęp i oprac. M. Węgliński, Gdańsk 2010.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
[[Category: Hasła w przygotowaniu]]
 

Aktualna wersja na dzień 14:37, 30 lis 2023

Zygmunt Kopicki
Zygmunt Kopicki odbiera potwierdzenie awansu do stopnia majora od gen. Jerzego Andrzejewskiego, komendanta wojewódzkiego MO w Gdańsku
Major Zygmunt Kopicki w okresie stanu wojennego, 10 IX 1982
Zygmunt Kopicki podczas uroczystości z okazji 41. rocznicy powołania MO i SB z udziałem I Sekretarza PZPR w Gdańsku Tadeusza Fiszbacha, 1985

ZYGMUNT KOPICKI (28 VIII 1934 Kościelna Jana, pow. Starogard Gdański – 5 X 1987 Kościerzyna), funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (UB) i Służby Bezpieczeństwa (SB). Syn Juliana (ur. 22 II 1910 Mirotki) oraz Klary z domu Waleńskiej (ur. 11 VIII 1911 Stara Jania). Ojciec pracował jako robotnik rolny oraz przy budowie dróg. Często był bezrobotny. Za kradzież zboża został skazany w 1937 na karę sześciu miesięcy więzienia. Do 1937 rodzina mieszkała w Kościelnej Jani, od 1939 w Mirotkach (gm. Skórcz, pow. starogardzki). W czasie II wojny światowej pracował jako robotnik w przedsiębiorstwie budowy mostów w Tczewie, a po jej zakończeniu w kolejowych warsztatach naprawczych również w Tczewie oraz jako kasjer towarowy PKP. Należał do Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Brat Teresy (ur. 31 VIII 1935), Heleny (ur. 1942), Róży (ur. 1942), Henryka (ur. 1943), Eugenii (ur. 1945) i Andrzeja (ur. 1 XI 1953). Po 1945 z rodziną w Nowym Dworze Gdańskim.

Edukację rozpoczął jeszcze w trakcie okupacji niemieckiej, do 1946 uczył się w polskiej szkole podstawowej w Mirotkach, następnie do 1950 w Skórczu. 18 III 1953 ukończył Technikum Rachunkowości Rolnej w Skórczu. W latach 1947–1950 należał do Związku Harcerstwa Polskiego, był m.in. przewodniczącym Rady Drużyny. W trakcie nauki w szkole średniej 6 VI 1950 wstąpił do Związku Młodzieży Polskiej (ZMP); pełnił w niej funkcję przewodniczącego Zarządu Szkolnego ZMP Technikum Rachunkowości Rolnej, a później członek Prezydium ZP ZMP w Starogardzie Gdańskim. Od 1 do 28 VII 1952 brał udział w kursie szkoleniowym ZMP w Pucku. Od 9 IX 1952 kandydat do PZPR; członek od 28 XII 1953.

15 I 1954 złożył podanie do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie o przyjęcie do służby. 26 IV 1954 przeprowadzono z nim rozmowę sprawdzającą, 18 V 1954 został zakwalifikowany jako kandydat. Od 5 IX 1954 przebywał w rocznej szkole oficerskiej w Krajowym Ośrodku Szkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Czerwińsku, był (przez cały czas) członkiem egzekutywy Oddziałowej Organizacji Partyjnej (OOP). 6 XI 1954 złożył ślubowanie.

Od 1 VII 1955 referent w Powiatowym Urzędzie do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego w Starogardzie Gdańskim, jednocześnie pozostawał do dyspozycji Wojewódzkiego UB w Gdańsku. Od 1 IV 1956 oficer operacyjny w Starogardzie Gdańskim. Od 1 I 1957 oficer techniki operacyjnej Wydziału „T” (Stacja „N”) w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Gdańsku. Od 1 IV 1958 do 31 VII 1972 w Komendzie Powiatowej Milicji Obywatelskiej (MO) w Lęborku, w referacie ds. bezpieczeństwa: początkowo jako oficer operacyjnej, od 1 I 1962 starszy oficer operacyjnej, od 1 IV 1967 inspektor operacyjny. Od 1 VIII 1972 do 31 V 1975 I zastępca Komendanta ds. Służby Bezpieczeństwa w Komendzie Powiatowej MO w Kościerzynie. Od 1 VI 1975 starszy inspektor Wydziału Szkolenia KW MO w Gdańsku.

Od 5 II 1957 chorąży, od 27 XII 1957 podporucznik, od 2 VII 1962 porucznik, od 31 VIII 1972 kapitan, od 10 VII 1981 major. Ukończył Wydziału Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, magister administracji.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1969), Medalem 30-lecia (1974) i 40-lecia PRL (1984), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), oraz odznakami resortowymi: 10 lat „W Służbie Narodu“ (1965), 20 lat w Służbie Narodu (1974), brązową (1973), srebrną (1975) i złotą (1982) odznaką „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”, złotą odznaką „W Służbie Narodu” – 1983.

Był dwukrotnie żonaty. 22 XII 1956 zawarł związek małżeński z Jadwigą z domu Kalinowską (ur. 13 X 1937 Żabiszewo, powiat Maków Mazowiecki), od października 1975 w separacji, od 1984 rozwód. Ojciec Anny (ur. 20 XII 1957 Maków Mazowiecki), nauczycielki w szkole w Kolbudach oraz Marioli Małgorzaty, funkcjonariuszki MO w WUSW w Gdańsku. 3 V 1985 zawarł drugi związek małżeński z Hildegardą Mastalerz z domu Kreft (31 X 1940 Kościerzyna – 2 VI 2020 Kościerzyna), kierowniczki Gminnej Spółdzielni Spożywców w Kościerzynie, ojciec Magdaleny (ur. 12 II 1980 Kościerzyna).

Pochowany 8 X 1987 na cmentarzu w Kościerzynie. LeMo











Bibliografia:
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej oddział w Gdańsku, sygn. IPN Gd 032/550: Akta osobowe funkcjonariusza UB/MO/SB: Zygmunt Kopicki
Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, tom II: 1956–1975, red. P. Piotrowski, Warszawa 2006.
Aparat Bezpieczeństwa w województwie gdańskim w latach 1945–1990. Obsada stanowisk kierowniczych. Informator, wstęp i oprac. M. Węgliński, Gdańsk 2010.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania