SIÓDMA ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Przysięga_wojskowa_żołnierzy_7__Łużyckiej_Dywizji_Desantowej__1977.JPG|thumb|Przysięga wojskowa żołnierzy 7. Łużyckiej Dywizji Desantowej, 1977]] | [[File:Przysięga_wojskowa_żołnierzy_7__Łużyckiej_Dywizji_Desantowej__1977.JPG|thumb|Przysięga wojskowa żołnierzy 7. Łużyckiej Dywizji Desantowej, 1977]] | ||
[[File:Żołnierz_7__Łużyckiej_Dywizji_Desantowej_po_złożeniu_przysięgi__1976_.JPG|thumb|Żołnierz 7. Łużyckiej Dywizji Desantowej po złożeniu przysięgi, 1976]] | [[File:Żołnierz_7__Łużyckiej_Dywizji_Desantowej_po_złożeniu_przysięgi__1976_.JPG|thumb|Żołnierz 7. Łużyckiej Dywizji Desantowej po złożeniu przysięgi, 1976]] | ||
| − | '''SIÓDMA (7.) ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA''' (potocznie niebieskie berety, desantowcy), związek taktyczny sił zbrojnych PRL, powołany 8 X 1963; sformowana na bazie 23. Dywizji Piechoty (powstała 1953), stacjonującej w Gd. oraz Lęborku, 3. Pułku Piechoty Morskiej z Dziwnowa oraz 34. Pułku Piechoty 8. Dyw. Piechoty ze Słupska. Struktura organizacyjna 7. ŁDD: pułki – 79. (Pomorski) Pułk Desantowy (Lębork), 34. (Budziszyński) Pułk Desantowy (Słupsk) i 35. (Gdański) Pułk Desantowy (Gd.); ponadto 11. batalion czołgów średnich (Słupsk); 41. dywizjon rakiet taktycznych: 20. dywizjon artylerii rakietowej (Gd.), 18. batalion saperów (Lębork), 7. batalion remontowy (Słupsk); samodzielne kompanie (baterie): kompania ochrony i regulacji ruchu sztabu dywizji (Gd.), 52. kompania rozpoznawcza (Lębork), 23. kompania łączności (Gd.), 29. bateria artylerii plot (Gd.), 7. kompania zaopatrzenia (Gd.), 23. kompania med. (Gd.) oraz Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia z piekarnią polową, polową łaźnią i pralnią, pocztą polową, oddziałem polowym NBP, szpitalem segregacyjno-ewakuacyjnym, med. batalionem wzmocnienia i eskadrą łącznikową śmigłowców (Gd.). W Gd. oddziały 7. ŁDD stacjonowały w q koszarach we Wrzeszczu. Jednostki 7. ŁDD brały udział w licznych paradach (1964 – 20-lecie PRL w Warszawie, 1965 w Gd., 1966 – Defilada 1000-lecia), akcjach (np. 1971 nadmorskie lotnisko – pokazowy desant między Brzeźnem a Jelitkowem i opanowanie lotniska we Wrzeszczu), w kręceniu filmów (Czterej Pancerni i pies, instruktażowy desant morski), międzynarodowych manewrach wojsk. (np. Braterstwo Broni z wojskiem NRD i ZSRR), misjach zagranicznych (1974 – w ramach Doraźnych Sił Zbrojnych ONZ na Bliskim Wschodzie), robotach budowlanych w Gd. (np.1974 przy q lotnisku Rębiechowo, 1984 elektrowni w Żarnowcu) i modernizacyjnych (np. 1973 przy q stadionie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji przy ul. Traugutta), akcjach rozminowywania, a także zabezpieczania ważnych obiektów w czasie klęsk żywiołowych (np. zima 1979) i gaszeniu pożarów. Żołnierze 7. ŁDD brali udział w akcji ewakuacyjnej oblężonego w grudniu 1970 gmachu KW PZPR, a także zabezpieczeniu (blokadzie) niektórych obiektów. Od 2 VIII 1986 – 7. Brygada Obrony Wybrzeża, 1989 przeformowanie na strukturę batalionową. Rozwiązana ostatecznie 1993 (tradycje kontynuuje 7. Brygada Obrony Wybrzeża). {{author: JDan}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''SIÓDMA (7.) ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA''' (potocznie niebieskie berety, desantowcy), związek taktyczny sił zbrojnych PRL, powołany 8 X 1963; sformowana na bazie 23. Dywizji Piechoty (powstała 1953), stacjonującej w Gd. oraz Lęborku, 3. Pułku Piechoty Morskiej z Dziwnowa oraz 34. Pułku Piechoty 8. Dyw. Piechoty ze Słupska. Struktura organizacyjna 7. ŁDD: pułki – 79. (Pomorski) Pułk Desantowy (Lębork), 34. (Budziszyński) Pułk Desantowy (Słupsk) i 35. (Gdański) Pułk Desantowy (Gd.); ponadto 11. batalion czołgów średnich (Słupsk); 41. dywizjon rakiet taktycznych: 20. dywizjon artylerii rakietowej (Gd.), 18. batalion saperów (Lębork), 7. batalion remontowy (Słupsk); samodzielne kompanie (baterie): kompania ochrony i regulacji ruchu sztabu dywizji (Gd.), 52. kompania rozpoznawcza (Lębork), 23. kompania łączności (Gd.), 29. bateria artylerii plot (Gd.), 7. kompania zaopatrzenia (Gd.), 23. kompania med. (Gd.) oraz Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia z piekarnią polową, polową łaźnią i pralnią, pocztą polową, oddziałem polowym NBP, szpitalem segregacyjno-ewakuacyjnym, med. batalionem wzmocnienia i eskadrą łącznikową śmigłowców (Gd.). W Gd. oddziały 7. ŁDD stacjonowały w q koszarach we Wrzeszczu. Jednostki 7. ŁDD brały udział w licznych paradach (1964 – 20-lecie PRL w Warszawie, 1965 w Gd., 1966 – Defilada 1000-lecia), akcjach (np. 1971 nadmorskie lotnisko – pokazowy desant między Brzeźnem a Jelitkowem i opanowanie lotniska we Wrzeszczu), w kręceniu filmów (''Czterej Pancerni i pies'', instruktażowy desant morski), międzynarodowych manewrach wojsk. (np. Braterstwo Broni z wojskiem NRD i ZSRR), misjach zagranicznych (1974 – w ramach Doraźnych Sił Zbrojnych ONZ na Bliskim Wschodzie), robotach budowlanych w Gd. (np.1974 przy q lotnisku Rębiechowo, 1984 elektrowni w Żarnowcu) i modernizacyjnych (np. 1973 przy q stadionie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji przy ul. Traugutta), akcjach rozminowywania, a także zabezpieczania ważnych obiektów w czasie klęsk żywiołowych (np. zima 1979) i gaszeniu pożarów. Żołnierze 7. ŁDD brali udział w akcji ewakuacyjnej oblężonego w grudniu 1970 gmachu KW PZPR, a także zabezpieczeniu (blokadzie) niektórych obiektów. Od 2 VIII 1986 – 7. Brygada Obrony Wybrzeża, 1989 przeformowanie na strukturę batalionową. Rozwiązana ostatecznie 1993 (tradycje kontynuuje 7. Brygada Obrony Wybrzeża). {{author: JDan}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 13:15, 10 mar 2013
SIÓDMA (7.) ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA (potocznie niebieskie berety, desantowcy), związek taktyczny sił zbrojnych PRL, powołany 8 X 1963; sformowana na bazie 23. Dywizji Piechoty (powstała 1953), stacjonującej w Gd. oraz Lęborku, 3. Pułku Piechoty Morskiej z Dziwnowa oraz 34. Pułku Piechoty 8. Dyw. Piechoty ze Słupska. Struktura organizacyjna 7. ŁDD: pułki – 79. (Pomorski) Pułk Desantowy (Lębork), 34. (Budziszyński) Pułk Desantowy (Słupsk) i 35. (Gdański) Pułk Desantowy (Gd.); ponadto 11. batalion czołgów średnich (Słupsk); 41. dywizjon rakiet taktycznych: 20. dywizjon artylerii rakietowej (Gd.), 18. batalion saperów (Lębork), 7. batalion remontowy (Słupsk); samodzielne kompanie (baterie): kompania ochrony i regulacji ruchu sztabu dywizji (Gd.), 52. kompania rozpoznawcza (Lębork), 23. kompania łączności (Gd.), 29. bateria artylerii plot (Gd.), 7. kompania zaopatrzenia (Gd.), 23. kompania med. (Gd.) oraz Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia z piekarnią polową, polową łaźnią i pralnią, pocztą polową, oddziałem polowym NBP, szpitalem segregacyjno-ewakuacyjnym, med. batalionem wzmocnienia i eskadrą łącznikową śmigłowców (Gd.). W Gd. oddziały 7. ŁDD stacjonowały w q koszarach we Wrzeszczu. Jednostki 7. ŁDD brały udział w licznych paradach (1964 – 20-lecie PRL w Warszawie, 1965 w Gd., 1966 – Defilada 1000-lecia), akcjach (np. 1971 nadmorskie lotnisko – pokazowy desant między Brzeźnem a Jelitkowem i opanowanie lotniska we Wrzeszczu), w kręceniu filmów (Czterej Pancerni i pies, instruktażowy desant morski), międzynarodowych manewrach wojsk. (np. Braterstwo Broni z wojskiem NRD i ZSRR), misjach zagranicznych (1974 – w ramach Doraźnych Sił Zbrojnych ONZ na Bliskim Wschodzie), robotach budowlanych w Gd. (np.1974 przy q lotnisku Rębiechowo, 1984 elektrowni w Żarnowcu) i modernizacyjnych (np. 1973 przy q stadionie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji przy ul. Traugutta), akcjach rozminowywania, a także zabezpieczania ważnych obiektów w czasie klęsk żywiołowych (np. zima 1979) i gaszeniu pożarów. Żołnierze 7. ŁDD brali udział w akcji ewakuacyjnej oblężonego w grudniu 1970 gmachu KW PZPR, a także zabezpieczeniu (blokadzie) niektórych obiektów. Od 2 VIII 1986 – 7. Brygada Obrony Wybrzeża, 1989 przeformowanie na strukturę batalionową. Rozwiązana ostatecznie 1993 (tradycje kontynuuje 7. Brygada Obrony Wybrzeża).
