ŚWIESZEWSKI MACIEJ, profesor Akademii Sztuk Pięknych
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Autor obrazu „Ostatnia Wieczerza", zaprezentowanego 11 XI 2005 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] w Gdańsku. Wielkoformatowy (5 x 9 m z ramą), olejny obraz powstawał od 1995 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]], od pierwszej prezentacji budząc medialne zainteresowanie ze względu na swój kontekst. Zarówno „zewnętrzny” – jest elementem „tryptyku” artystycznego gdańskiego środowiska, łącznie z książkami [[HUELLE PAWEŁ, prozaik, poeta| Pawła Huelle]] „Ostatnia wieczerza” i [[NIEDAŁTOWSKI KRZYSZTOF, ksiądz, duszpasterz środowisk twórczych| ks. Krzysztofa Niedałtowskiego]] „Zawsze Ostatnie Wieczerza”, a także „wewnętrzny” – w roli apostołów przedstawiono znane postaci życia publicznego m.in.: [[LIMON JERZY, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Jerzego Limona]], [[BEREŹNICKI KIEJSTUT, profesor Akademii Sztuk Pięknych | Kiejstuta Bereźnickiego]], [[ZAWISTOWSKI WŁADYSŁAW, poeta, dramaturg, powieściopisarz | Władysława Zawistowskiego]], [[CHWIN STEFAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Stefana Chwina]], [[KOZŁOWSKI JAN ANDRZEJ, marszałek województwa pomorskiego | Jana Kozłowskiego]], Pawła Huelle, ks. Krzysztofa Niedałtowskiego. Od 8 do 11 XI 2011 obraz był prezentowany na wystawie Axis Mundi w Królewskim Muzeum Sztuki i Historii (Musée d’Art et d’Histoire) w parku Cinquantenaire w Brukseli, w kwietniu 2015 czynniki rządowe zablokowały jego wystawienie w polskim pawilonie na światowej wystawie Expo w Mediolanie. Ze względu na swoje rozmiary pomiędzy tymi prezentacjami był przechowywany, czasem eksponowany, w [[GDAŃSKI PARK NAUKOWO-TECHNOLOGICZNY | Gdańskim Park Naukowo-Technologicznym]], od 21 III 2016 zdobi jedną ze ścian w hali przylotów gdańskiego [[LOTNISKO W RĘBIECHOWIE | lotniska w Rębiechowie]]. O historii powstania obrazu powstał film w reżyserii Sylwestra Latkowskiego z muzyką [[MOŻDŻER LESZEK, pianista, kompozytor | Leszka Możdżera]]. Autor projektu gdańskiego [[POMNIK ŻOŁNIERZY WYKLĘTYCH | Pomnika Żołnierzy Wyklętych]] (2018). <br/><br/> | Autor obrazu „Ostatnia Wieczerza", zaprezentowanego 11 XI 2005 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] w Gdańsku. Wielkoformatowy (5 x 9 m z ramą), olejny obraz powstawał od 1995 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]], od pierwszej prezentacji budząc medialne zainteresowanie ze względu na swój kontekst. Zarówno „zewnętrzny” – jest elementem „tryptyku” artystycznego gdańskiego środowiska, łącznie z książkami [[HUELLE PAWEŁ, prozaik, poeta| Pawła Huelle]] „Ostatnia wieczerza” i [[NIEDAŁTOWSKI KRZYSZTOF, ksiądz, duszpasterz środowisk twórczych| ks. Krzysztofa Niedałtowskiego]] „Zawsze Ostatnie Wieczerza”, a także „wewnętrzny” – w roli apostołów przedstawiono znane postaci życia publicznego m.in.: [[LIMON JERZY, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Jerzego Limona]], [[BEREŹNICKI KIEJSTUT, profesor Akademii Sztuk Pięknych | Kiejstuta Bereźnickiego]], [[ZAWISTOWSKI WŁADYSŁAW, poeta, dramaturg, powieściopisarz | Władysława Zawistowskiego]], [[CHWIN STEFAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Stefana Chwina]], [[KOZŁOWSKI JAN ANDRZEJ, marszałek województwa pomorskiego | Jana Kozłowskiego]], Pawła Huelle, ks. Krzysztofa Niedałtowskiego. Od 8 do 11 XI 2011 obraz był prezentowany na wystawie Axis Mundi w Królewskim Muzeum Sztuki i Historii (Musée d’Art et d’Histoire) w parku Cinquantenaire w Brukseli, w kwietniu 2015 czynniki rządowe zablokowały jego wystawienie w polskim pawilonie na światowej wystawie Expo w Mediolanie. Ze względu na swoje rozmiary pomiędzy tymi prezentacjami był przechowywany, czasem eksponowany, w [[GDAŃSKI PARK NAUKOWO-TECHNOLOGICZNY | Gdańskim Park Naukowo-Technologicznym]], od 21 III 2016 zdobi jedną ze ścian w hali przylotów gdańskiego [[LOTNISKO W RĘBIECHOWIE | lotniska w Rębiechowie]]. O historii powstania obrazu powstał film w reżyserii Sylwestra Latkowskiego z muzyką [[MOŻDŻER LESZEK, pianista, kompozytor | Leszka Możdżera]]. Autor projektu gdańskiego [[POMNIK ŻOŁNIERZY WYKLĘTYCH | Pomnika Żołnierzy Wyklętych]] (2018). <br/><br/> | ||
Nagradzany m.in. na konkursach: 1977 – Biennale Sztuki Gdańskiej, Gdańsk (medal), Ogólnopolski Konkurs na Obraz im. Spychalskiego (wyróżnienie), Grafika roku, Gdańsk (nagroda i wyróżnienie), Ogólnopolskie prezentacje młodych (II nagroda, malarstwo); 1979 – Biennale Sztuki Gdańskiej (medal, rysunek); <br/><br/> | Nagradzany m.in. na konkursach: 1977 – Biennale Sztuki Gdańskiej, Gdańsk (medal), Ogólnopolski Konkurs na Obraz im. Spychalskiego (wyróżnienie), Grafika roku, Gdańsk (nagroda i wyróżnienie), Ogólnopolskie prezentacje młodych (II nagroda, malarstwo); 1979 – Biennale Sztuki Gdańskiej (medal, rysunek); <br/><br/> | ||
| − | Od 1990, na zaproszenie [[GRASS GÜNTER, prozaik, poeta, noblista, honorowy obywatel Gdańska | Güntera Grassa]], członek Zarządu Fundacji im. Daniela Chodowieckiego w Berlinie (przy Akademie der Künste). W 1997 wiceprezes, w 2003–2004 prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych Zachęta. W latach 1997–1998 zastępca redaktora naczelnego kwartalnika „Projekt”. Od 1999 sekretarz Rady Programowej Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Od 2004 członek Rady Programowej Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie. <br/><br/> | + | Od 1990, na zaproszenie [[GRASS GÜNTER, prozaik, poeta, noblista, honorowy obywatel Gdańska | Güntera Grassa]], członek Zarządu Fundacji im. Daniela Chodowieckiego w Berlinie (przy Akademie der Künste). W 1997 wiceprezes, w 2003–2004 prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych Zachęta. W latach 1997–1998 zastępca redaktora naczelnego kwartalnika „Projekt”. Od 1999 sekretarz Rady Programowej Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Od 2004 członek Rady Programowej Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie. W kadencji 2003–2007 członek Rady Naukowej [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]]. <br/><br/> |
| − | Odznaczony | + | Odznaczony m.in. [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]] (2012), Medalem Zasłużonym Kulturze Gloria Artis (2022), |
laureat Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (2004), Nagrody im. [[OSTROWSKI KAZIMIERZ, artysta plastyk, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Kazimierza Ostrowskiego]] przyznawanej przez [[ZWIĄZEK POLSKICH ARTYSTÓW PLASTYKÓW. OKRĘG GDAŃSKI | Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków]] (2006), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE| Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] (2003, 2015), Wielkiej Pomorskiej Nagrody Artystycznej marszałka województwa pomorskiego za całokształt twórczości artystycznej (2018). <br/><br/> | laureat Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (2004), Nagrody im. [[OSTROWSKI KAZIMIERZ, artysta plastyk, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Kazimierza Ostrowskiego]] przyznawanej przez [[ZWIĄZEK POLSKICH ARTYSTÓW PLASTYKÓW. OKRĘG GDAŃSKI | Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków]] (2006), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE| Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] (2003, 2015), Wielkiej Pomorskiej Nagrody Artystycznej marszałka województwa pomorskiego za całokształt twórczości artystycznej (2018). <br/><br/> | ||
Żonaty z Ewą Iżycką-Świeszewską, specjalistką patomorfologii i neuropatologii, absolwentką II LO w Toruniu i Wydziału Lekarskiego [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (1993), od 1998 doktorem, od 2012 doktorem habilitowanym, od 2015 profesorem nadzwyczajnym, od 2019 profesorem tytularnym, kierowniczką Zakładu Patologii i Neuropatologii Wydziału Nauk o Zdrowiu Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego i Zakładu Patomorfologii Copernicus PL sp.z o.o., od 2016 konsultantką wojewódzką w dziedzinie patomorfologii, od 2017 przewodniczącą Zarządu Stowarzyszenia Neuropatologów Polskich. Ojciec Aleksandra (ur. 1996), jako dziecko przedstawionego na obrazie „Ostatnia Wieczerza”, magistra prawa, dziennikarza „Polityki”, i Daniela (ur. 22 V 2001). {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty z Ewą Iżycką-Świeszewską, specjalistką patomorfologii i neuropatologii, absolwentką II LO w Toruniu i Wydziału Lekarskiego [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (1993), od 1998 doktorem, od 2012 doktorem habilitowanym, od 2015 profesorem nadzwyczajnym, od 2019 profesorem tytularnym, kierowniczką Zakładu Patologii i Neuropatologii Wydziału Nauk o Zdrowiu Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego i Zakładu Patomorfologii Copernicus PL sp.z o.o., od 2016 konsultantką wojewódzką w dziedzinie patomorfologii, od 2017 przewodniczącą Zarządu Stowarzyszenia Neuropatologów Polskich. Ojciec Aleksandra (ur. 1996), jako dziecko przedstawionego na obrazie „Ostatnia Wieczerza”, magistra prawa, dziennikarza „Polityki”, i Daniela (ur. 22 V 2001). {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:40, 17 lis 2023
MACIEJ ŚWIESZEWSKI (ur. 27 VI 1950 Sopot) artysta malarz, rysownik, grafik, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (ASP). Na początku lat 60. XX wieku przebywał z rodzicami na Kubie. Od 1969 student Wydziału Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (PWSSP, od 1996 ASP), rok 1974 spędził w Nowym Jorku (USA), w 1976 uzyskał dyplom w pracowni Jacka Żuławskiego. Od 1977 zatrudniony na PWSSP jako asystent u Maksymiliana Kasprowicza, następnie u Jerzego Zabłockiego. W 1982 przebywał na stypendium British Council w Londynie, w 1984 w Luwrze (Paryż) pracował przy renowacji obrazów wielkich malarzy francuskich XIX wieku (Delacroix i Courbeta). W latach 1990–1993 dziekan Wydziału Malarstwa i Grafiki, 1995–2000 kierownik Katedry Malarstwa i Rysunku, od 2001 kierownik 4. Katedry Malarstwa. Od 1994 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 2000 profesor zwyczajny.
Twórca obrazów olejnych, rysunków, grafik i akwarel. Odwołuje się do korzeni sztuki europejskiej, zwłaszcza malarstwa flamandzkiego oraz Tycjana. Jego malarstwo jest surrealistyczne, niekiedy mroczne, sam określa je jako "paranoję współczesności".
Autor obrazu „Ostatnia Wieczerza", zaprezentowanego 11 XI 2005 w kościele św. Jana w Gdańsku. Wielkoformatowy (5 x 9 m z ramą), olejny obraz powstawał od 1995 w kościele św. Bartłomieja, od pierwszej prezentacji budząc medialne zainteresowanie ze względu na swój kontekst. Zarówno „zewnętrzny” – jest elementem „tryptyku” artystycznego gdańskiego środowiska, łącznie z książkami Pawła Huelle „Ostatnia wieczerza” i ks. Krzysztofa Niedałtowskiego „Zawsze Ostatnie Wieczerza”, a także „wewnętrzny” – w roli apostołów przedstawiono znane postaci życia publicznego m.in.: Jerzego Limona, Kiejstuta Bereźnickiego, Władysława Zawistowskiego, Stefana Chwina, Jana Kozłowskiego, Pawła Huelle, ks. Krzysztofa Niedałtowskiego. Od 8 do 11 XI 2011 obraz był prezentowany na wystawie Axis Mundi w Królewskim Muzeum Sztuki i Historii (Musée d’Art et d’Histoire) w parku Cinquantenaire w Brukseli, w kwietniu 2015 czynniki rządowe zablokowały jego wystawienie w polskim pawilonie na światowej wystawie Expo w Mediolanie. Ze względu na swoje rozmiary pomiędzy tymi prezentacjami był przechowywany, czasem eksponowany, w Gdańskim Park Naukowo-Technologicznym, od 21 III 2016 zdobi jedną ze ścian w hali przylotów gdańskiego lotniska w Rębiechowie. O historii powstania obrazu powstał film w reżyserii Sylwestra Latkowskiego z muzyką Leszka Możdżera. Autor projektu gdańskiego Pomnika Żołnierzy Wyklętych (2018).
Nagradzany m.in. na konkursach: 1977 – Biennale Sztuki Gdańskiej, Gdańsk (medal), Ogólnopolski Konkurs na Obraz im. Spychalskiego (wyróżnienie), Grafika roku, Gdańsk (nagroda i wyróżnienie), Ogólnopolskie prezentacje młodych (II nagroda, malarstwo); 1979 – Biennale Sztuki Gdańskiej (medal, rysunek);
Od 1990, na zaproszenie Güntera Grassa, członek Zarządu Fundacji im. Daniela Chodowieckiego w Berlinie (przy Akademie der Künste). W 1997 wiceprezes, w 2003–2004 prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych Zachęta. W latach 1997–1998 zastępca redaktora naczelnego kwartalnika „Projekt”. Od 1999 sekretarz Rady Programowej Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Od 2004 członek Rady Programowej Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie. W kadencji 2003–2007 członek Rady Naukowej Muzeum Historycznego Miasta Gdańska.
Odznaczony m.in. Medalem św. Wojciecha (2012), Medalem Zasłużonym Kulturze Gloria Artis (2022),
laureat Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (2004), Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego przyznawanej przez Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków (2006), Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2003, 2015), Wielkiej Pomorskiej Nagrody Artystycznej marszałka województwa pomorskiego za całokształt twórczości artystycznej (2018).
Żonaty z Ewą Iżycką-Świeszewską, specjalistką patomorfologii i neuropatologii, absolwentką II LO w Toruniu i Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku (1993), od 1998 doktorem, od 2012 doktorem habilitowanym, od 2015 profesorem nadzwyczajnym, od 2019 profesorem tytularnym, kierowniczką Zakładu Patologii i Neuropatologii Wydziału Nauk o Zdrowiu Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego i Zakładu Patomorfologii Copernicus PL sp.z o.o., od 2016 konsultantką wojewódzką w dziedzinie patomorfologii, od 2017 przewodniczącą Zarządu Stowarzyszenia Neuropatologów Polskich. Ojciec Aleksandra (ur. 1996), jako dziecko przedstawionego na obrazie „Ostatnia Wieczerza”, magistra prawa, dziennikarza „Polityki”, i Daniela (ur. 22 V 2001).
