RHODE JACOB ISRAEL, drukarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JACOB ISRAEL RHODE''' (Rhodus; ok. 1540 Gdańsk? – 1602 Gdańsk?), drukarz. Syn q Francisciusa Rhodego, po którym 1563 przejął zakład typograficzny, prowadzony po śmierci ojca przez matkę. Drukował zamówienia gd. Rady Miejskiej i q Gimnazjum Akademickiego, wykonywał zlecenia dla miast Prus Królewskich i innych (m.in. Zgorzelca), wiele drukowanych dzieł było przeznaczonych dla czytelników z kręgu reformacji. Nowością na terenie Gd. były drukowane prognostyki i q kalendarze. Wydrukował album prezentujący stroje mieszczek gd., stanowiący ob. niezastąpione źródło hist. o przeszłości miasta. Publikował też (obok dzieł w jęz. niem. i łac.) w większej ilości prace w jęz. pol., także podręczniki do nauki (np. rozmówki Nicolausa Volckmara). W 1589 otrzymał od króla pol. Zygmunta III Wazy przywilej na wydawanie dzieł w jęz. łac., niem. i greckim. Jako pierwszy w Gd. posiadał znaki do drukowania nut, a przy jego zakładzie uruchomiono odlewnię czcionek. Podjął współpracę z q Aedigusem Dickmannem, który rytował dla niego wg rysunków q Antona Möllera. Uważa się, że 1563–1602 wydał ponad 300 pozycji o objętości 1600 arkuszy, w tym m.in. Duchowne pieśni Marcina Lutra (zbiór przetłumaczony przez Szymona Krofeya z Bytowa) oraz liczne programy szkolne, wśród nich Constitutio nova Gymnasii Dantiscani Andreasa Franckenbergera. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''JACOB ISRAEL RHODE''' (Rhodus; ok. 1540 Gdańsk? – 1602 Gdańsk?), drukarz. Syn q Francisciusa Rhodego, po którym 1563 przejął zakład typograficzny, prowadzony po śmierci ojca przez matkę. Drukował zamówienia gd. Rady Miejskiej i q Gimnazjum Akademickiego, wykonywał zlecenia dla miast Prus Królewskich i innych (m.in. Zgorzelca), wiele drukowanych dzieł było przeznaczonych dla czytelników z kręgu reformacji. Nowością na terenie Gd. były drukowane prognostyki i q kalendarze. Wydrukował album prezentujący stroje mieszczek gd., stanowiący ob. niezastąpione źródło hist. o przeszłości miasta. Publikował też (obok dzieł w jęz. niem. i łac.) w większej ilości prace w jęz. pol., także podręczniki do nauki (np. rozmówki Nicolausa Volckmara). W 1589 otrzymał od króla pol. Zygmunta III Wazy przywilej na wydawanie dzieł w jęz. łac., niem. i greckim. Jako pierwszy w Gd. posiadał znaki do drukowania nut, a przy jego zakładzie uruchomiono odlewnię czcionek. Podjął współpracę z q Aedigusem Dickmannem, który rytował dla niego wg rysunków q Antona Möllera. Uważa się, że 1563–1602 wydał ponad 300 pozycji o objętości 1600 arkuszy, w tym m.in. ''Duchowne pieśni Marcina Lutra'' (zbiór przetłumaczony przez Szymona Krofeya z Bytowa) oraz liczne programy szkolne, wśród nich ''Constitutio nova Gymnasii Dantiscani'' Andreasa Franckenbergera. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:29, 9 mar 2013
JACOB ISRAEL RHODE (Rhodus; ok. 1540 Gdańsk? – 1602 Gdańsk?), drukarz. Syn q Francisciusa Rhodego, po którym 1563 przejął zakład typograficzny, prowadzony po śmierci ojca przez matkę. Drukował zamówienia gd. Rady Miejskiej i q Gimnazjum Akademickiego, wykonywał zlecenia dla miast Prus Królewskich i innych (m.in. Zgorzelca), wiele drukowanych dzieł było przeznaczonych dla czytelników z kręgu reformacji. Nowością na terenie Gd. były drukowane prognostyki i q kalendarze. Wydrukował album prezentujący stroje mieszczek gd., stanowiący ob. niezastąpione źródło hist. o przeszłości miasta. Publikował też (obok dzieł w jęz. niem. i łac.) w większej ilości prace w jęz. pol., także podręczniki do nauki (np. rozmówki Nicolausa Volckmara). W 1589 otrzymał od króla pol. Zygmunta III Wazy przywilej na wydawanie dzieł w jęz. łac., niem. i greckim. Jako pierwszy w Gd. posiadał znaki do drukowania nut, a przy jego zakładzie uruchomiono odlewnię czcionek. Podjął współpracę z q Aedigusem Dickmannem, który rytował dla niego wg rysunków q Antona Möllera. Uważa się, że 1563–1602 wydał ponad 300 pozycji o objętości 1600 arkuszy, w tym m.in. Duchowne pieśni Marcina Lutra (zbiór przetłumaczony przez Szymona Krofeya z Bytowa) oraz liczne programy szkolne, wśród nich Constitutio nova Gymnasii Dantiscani Andreasa Franckenbergera.
