POTOCKI STANISŁAW ADAM, dyrektor Instytutu Bałtyckiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''STANISŁAW ADAM POTOCKI''' (28 IX 1916 Sieniawa – 30 VI 1993 Gdańsk), dyrektor q Instytutu Bałtyckiego. Syn Józefa, oficera zawodowego WP. W 1920 z rodzicami zamieszkał w Toruniu, 1934 uzyskał maturę w tamtejszym Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W 1934–37 studiował na Wydz. Politycznym Wyższej Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie (praca dyplomowa: Sprawa Gdańska i Torunia na Sejmie Wielkim). Od sierpnia 1937 do sierpnia 1939 referent organizacyjny i nast. zast. kier. zarządu okręgu Polskiego Związku Zachodniego na Pomorzu, jednocześnie był sekr. redakcji czasopisma „Straż nad Wisłą”. Zaprzysiężony w marcu 1939 w Dowództwie Okręgu Korpusu VIII w Toruniu jako informator Samodzielnego Referatu Informacyjnego, uczestniczył w tajnej działalności na terenie II WMG. Zmobilizowany do służby wojsk. po walkach na Pomorzu, ewakuował się z Dowództwem Okręgu Korpusu VIII do Warszawy; po jej kapitulacji, poszukiwany listem gończym przez Gestapo, ukrywał się w Kr. i w Zakliczynie, znajdując tam zatrudnienie w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej. Związał się z ruchem oporu ZWZ AK, przyjmując pseudonim „Warta”. Po zakończeniu wojny pracował jako instruktor organizacyjny i od 1 XII 1946 kier. działu Spółdzielni Pomocniczo-Rolniczych w Związku Rewizyjnym Spółdzielni RP, a po jego likwidacji w Związku Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Jednocześnie 1957–58 odbył eksternistyczne studia II stopnia na Wydz. Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, uzyskując tytuł mgr., od 1961 dr nauk prawnych. Od 1 VIII 1963 pracował w Inst. Bałtyckim w Gd. – początkowo jako adiunkt, od kwietnia 1968 doc., od 1 i 1965 do 30 VI 1993 (z roczną przerwą 1988–89) jego dyr. – specjalizując się w problematyce stosunków pol.-niem. Redaktor seryjnego wydawnictwa „Komunikaty Inst. Bałtyckiego”. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na q cment. Łostowickim. {{author: BH}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''STANISŁAW ADAM POTOCKI''' (28 IX 1916 Sieniawa – 30 VI 1993 Gdańsk), dyrektor q Instytutu Bałtyckiego. Syn Józefa, oficera zawodowego WP. W 1920 z rodzicami zamieszkał w Toruniu, 1934 uzyskał maturę w tamtejszym Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W 1934–37 studiował na Wydz. Politycznym Wyższej Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie (praca dyplomowa: ''Sprawa Gdańska i Torunia na Sejmie Wielkim''). Od sierpnia 1937 do sierpnia 1939 referent organizacyjny i nast. zast. kier. zarządu okręgu Polskiego Związku Zachodniego na Pomorzu, jednocześnie był sekr. redakcji czasopisma „Straż nad Wisłą”. Zaprzysiężony w marcu 1939 w Dowództwie Okręgu Korpusu VIII w Toruniu jako informator Samodzielnego Referatu Informacyjnego, uczestniczył w tajnej działalności na terenie II WMG. Zmobilizowany do służby wojsk. po walkach na Pomorzu, ewakuował się z Dowództwem Okręgu Korpusu VIII do Warszawy; po jej kapitulacji, poszukiwany listem gończym przez Gestapo, ukrywał się w Kr. i w Zakliczynie, znajdując tam zatrudnienie w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej. Związał się z ruchem oporu ZWZ AK, przyjmując pseudonim „Warta”. Po zakończeniu wojny pracował jako instruktor organizacyjny i od 1 XII 1946 kier. działu Spółdzielni Pomocniczo-Rolniczych w Związku Rewizyjnym Spółdzielni RP, a po jego likwidacji w Związku Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Jednocześnie 1957–58 odbył eksternistyczne studia II stopnia na Wydz. Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, uzyskując tytuł mgr., od 1961 dr nauk prawnych. Od 1 VIII 1963 pracował w Inst. Bałtyckim w Gd. – początkowo jako adiunkt, od kwietnia 1968 doc., od 1 i 1965 do 30 VI 1993 (z roczną przerwą 1988–89) jego dyr. – specjalizując się w problematyce stosunków pol.-niem. Redaktor seryjnego wydawnictwa „Komunikaty Inst. Bałtyckiego”. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na q cment. Łostowickim. {{author: BH}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:34, 9 mar 2013
STANISŁAW ADAM POTOCKI (28 IX 1916 Sieniawa – 30 VI 1993 Gdańsk), dyrektor q Instytutu Bałtyckiego. Syn Józefa, oficera zawodowego WP. W 1920 z rodzicami zamieszkał w Toruniu, 1934 uzyskał maturę w tamtejszym Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W 1934–37 studiował na Wydz. Politycznym Wyższej Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie (praca dyplomowa: Sprawa Gdańska i Torunia na Sejmie Wielkim). Od sierpnia 1937 do sierpnia 1939 referent organizacyjny i nast. zast. kier. zarządu okręgu Polskiego Związku Zachodniego na Pomorzu, jednocześnie był sekr. redakcji czasopisma „Straż nad Wisłą”. Zaprzysiężony w marcu 1939 w Dowództwie Okręgu Korpusu VIII w Toruniu jako informator Samodzielnego Referatu Informacyjnego, uczestniczył w tajnej działalności na terenie II WMG. Zmobilizowany do służby wojsk. po walkach na Pomorzu, ewakuował się z Dowództwem Okręgu Korpusu VIII do Warszawy; po jej kapitulacji, poszukiwany listem gończym przez Gestapo, ukrywał się w Kr. i w Zakliczynie, znajdując tam zatrudnienie w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej. Związał się z ruchem oporu ZWZ AK, przyjmując pseudonim „Warta”. Po zakończeniu wojny pracował jako instruktor organizacyjny i od 1 XII 1946 kier. działu Spółdzielni Pomocniczo-Rolniczych w Związku Rewizyjnym Spółdzielni RP, a po jego likwidacji w Związku Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Jednocześnie 1957–58 odbył eksternistyczne studia II stopnia na Wydz. Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, uzyskując tytuł mgr., od 1961 dr nauk prawnych. Od 1 VIII 1963 pracował w Inst. Bałtyckim w Gd. – początkowo jako adiunkt, od kwietnia 1968 doc., od 1 i 1965 do 30 VI 1993 (z roczną przerwą 1988–89) jego dyr. – specjalizując się w problematyce stosunków pol.-niem. Redaktor seryjnego wydawnictwa „Komunikaty Inst. Bałtyckiego”. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na q cment. Łostowickim.
