FÖRSTER LOTHAR, prezydent rejencji gdańskiej
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Po rezygnacji z urzędu nadprezydenta prowincji Prusy Zachodnie [[SCHNÄCKENBURG BERNHARD, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie | Bernharda Schnäckenburga]], od 22 XII 1919 pełnił funkcję przedstawiciela rządu niemieckiego w Prusach Zachodnich z tytułem komisarza Rzeszy Niemieckiej do realizacji postanowień traktatu wersalskiego w sprawie Gdańska. Po podpisaniu 9 I 1920 protokołu przejęcia Gdańska przez aliantów, w ich imieniu do 13 lutego sprawował zarząd nad miastem, przekazując go pierwszemu [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | Wysokiemu Komisarzowi]] Ligi Narodów Reginaldowi Thomasowi Towerowi (którego witał dzień wcześniej w Gdańsku). Od 23 I 1920 był także tymczasowym kierownikiem alianckiego Urzędu Żywnościowego do spraw zaopatrzenia Gdańska. W okresie 1920–1923 był pierwszym konsulem generalnym Niemiec w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (zob. [[KONSULATY NIEMIECKIE W GDAŃSKU | konsulaty niemieckie w Gdańsku]]). W 1922 przyczynił się do uruchomienia regularnej komunikacji promowej pomiędzy II WMG a Swinemünde (Świnoujście), która funkcjonowała do 1939. <br/><br/> | Po rezygnacji z urzędu nadprezydenta prowincji Prusy Zachodnie [[SCHNÄCKENBURG BERNHARD, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie | Bernharda Schnäckenburga]], od 22 XII 1919 pełnił funkcję przedstawiciela rządu niemieckiego w Prusach Zachodnich z tytułem komisarza Rzeszy Niemieckiej do realizacji postanowień traktatu wersalskiego w sprawie Gdańska. Po podpisaniu 9 I 1920 protokołu przejęcia Gdańska przez aliantów, w ich imieniu do 13 lutego sprawował zarząd nad miastem, przekazując go pierwszemu [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | Wysokiemu Komisarzowi]] Ligi Narodów Reginaldowi Thomasowi Towerowi (którego witał dzień wcześniej w Gdańsku). Od 23 I 1920 był także tymczasowym kierownikiem alianckiego Urzędu Żywnościowego do spraw zaopatrzenia Gdańska. W okresie 1920–1923 był pierwszym konsulem generalnym Niemiec w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (zob. [[KONSULATY NIEMIECKIE W GDAŃSKU | konsulaty niemieckie w Gdańsku]]). W 1922 przyczynił się do uruchomienia regularnej komunikacji promowej pomiędzy II WMG a Swinemünde (Świnoujście), która funkcjonowała do 1939. <br/><br/> | ||
| − | W maju 1923 przeszedł na emeryturę. Jako jeden z przywódców organizacji Danziger Heimatdienst (Gdańska Służba Ojczyźniana) był m.in. | + | W maju 1923 przeszedł na emeryturę. Jako jeden z przywódców organizacji Danziger Heimatdienst (Gdańska Służba Ojczyźniana) był m.in. współorganizatorem demonstracji przeciwko Polsce, odbytej 23 IX 1925 na Długim Targu. Mieszkał w Sopocie w zakupionej willi przy Büllowallee 40 (ul. Mickiewicza), tam też zmarł. Został pochowany na cmentarzu w rodzinnym Konotopie. Żonaty z Nelly Helene Hering (zm. po 1942), w czasie I wojny światowej stojącej na czele jednej z komisji organizacji [[POMOC WOJENNA DLA GDAŃSKA, organizacja dobroczynna, I wojna światowa | Pomoc Wojenna dla Gdańska]], małżeństwo pozostało bezdzietne. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 12:41, 28 wrz 2023
LOTHAR FÖRSTER (21 VIII 1865 Kontopp (Konotop koło Zielonej Góry) – 5 VII 1939 Sopot), urzędnik. Syn Heinricha Förstera. Po maturze i studiach prawniczych od 1898 do 1909 pracował w ministerstwie finansów w Berlinie. 10 I 1910 objął urząd prezydenta rejencji gdańskiej i zajmował go do sierpnia 1919.
Po rezygnacji z urzędu nadprezydenta prowincji Prusy Zachodnie Bernharda Schnäckenburga, od 22 XII 1919 pełnił funkcję przedstawiciela rządu niemieckiego w Prusach Zachodnich z tytułem komisarza Rzeszy Niemieckiej do realizacji postanowień traktatu wersalskiego w sprawie Gdańska. Po podpisaniu 9 I 1920 protokołu przejęcia Gdańska przez aliantów, w ich imieniu do 13 lutego sprawował zarząd nad miastem, przekazując go pierwszemu Wysokiemu Komisarzowi Ligi Narodów Reginaldowi Thomasowi Towerowi (którego witał dzień wcześniej w Gdańsku). Od 23 I 1920 był także tymczasowym kierownikiem alianckiego Urzędu Żywnościowego do spraw zaopatrzenia Gdańska. W okresie 1920–1923 był pierwszym konsulem generalnym Niemiec w II Wolnym Mieście Gdańsku (zob. konsulaty niemieckie w Gdańsku). W 1922 przyczynił się do uruchomienia regularnej komunikacji promowej pomiędzy II WMG a Swinemünde (Świnoujście), która funkcjonowała do 1939.
W maju 1923 przeszedł na emeryturę. Jako jeden z przywódców organizacji Danziger Heimatdienst (Gdańska Służba Ojczyźniana) był m.in. współorganizatorem demonstracji przeciwko Polsce, odbytej 23 IX 1925 na Długim Targu. Mieszkał w Sopocie w zakupionej willi przy Büllowallee 40 (ul. Mickiewicza), tam też zmarł. Został pochowany na cmentarzu w rodzinnym Konotopie. Żonaty z Nelly Helene Hering (zm. po 1942), w czasie I wojny światowej stojącej na czele jednej z komisji organizacji Pomoc Wojenna dla Gdańska, małżeństwo pozostało bezdzietne.
