PLACOTOMUS, lekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Placotomus.JPG|thumb|Placotomus]] | [[File:Placotomus.JPG|thumb|Placotomus]] | ||
| − | '''PLACOTOMUS''', właśc. Bretschneider Johann (1514 Munnerstadt, Frankonia – 6 V 1577 Gdańsk), lekarz, dr med. Ukończył studia med. w 1543 w Wittenberdze, 1544–50 prof. medycyny na uniw. w Królewcu. W Gd. od 1553 kier. miejskiej apteki (Rats-Apotheke), opuścił miasto 1556 podejrzany o autorstwo paszkwilu wymierzonego w bp. warmińskiego Stanisława Hozjusza. Do Gd. powrócił 1558 dzięki protekcji wojewody wileńskiego Mikołaja Radziwiłła Czarnego, którego był nadwornym lekarzem. Ponownie bedąc kier. miejskiej apteki, objął także urząd q fizyka (lekarza miejskiego). Autor głośnego podręcznika dla uczniów aptekarskich Pharmacopoea in compendium red acta (Antwerpia 1560), wyd. także pod zmienionym tytułem Compendium pharmacopoea Joannis Placotomi eiusdem Dispensatorium usitatissimorum hoc tempore medicametorum descriptiones continens (Lejda 1561). Autor rozpraw dotyczących lecznictwa (De dieta salubri…, 1558; Doctrina de tuenda sanitate…, 1559), piwa gd. (Liber de natura et viribus cerevisiarum et mulsarum, 1549), o zachowaniu się w czasie morowego powietrza (Ein kurtzer und einfeltiger bericht, wie man sich in diesen fürfallenden sterbens lauff der wütenden Pestilentz vorhalten mag, dem gemeinen manne dieser Löblichen Stadt Dantzig zu gute geschrieben…, Dantzig 1564). Zaproponowany przez niego system nauczania medycyny (Oratio de ratione discendi as praecipue Medicinam) został uznany przez władze Gd. jako obowiązujący. {{author: ZK}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''PLACOTOMUS''', właśc. Bretschneider Johann (1514 Munnerstadt, Frankonia – 6 V 1577 Gdańsk), lekarz, dr med. Ukończył studia med. w 1543 w Wittenberdze, 1544–50 prof. medycyny na uniw. w Królewcu. W Gd. od 1553 kier. miejskiej apteki (Rats-Apotheke), opuścił miasto 1556 podejrzany o autorstwo paszkwilu wymierzonego w bp. warmińskiego Stanisława Hozjusza. Do Gd. powrócił 1558 dzięki protekcji wojewody wileńskiego Mikołaja Radziwiłła Czarnego, którego był nadwornym lekarzem. Ponownie bedąc kier. miejskiej apteki, objął także urząd q fizyka (lekarza miejskiego). Autor głośnego podręcznika dla uczniów aptekarskich ''Pharmacopoea in compendium red acta'' (Antwerpia 1560), wyd. także pod zmienionym tytułem ''Compendium pharmacopoea Joannis Placotomi eiusdem Dispensatorium usitatissimorum hoc tempore medicametorum descriptiones continens'' (Lejda 1561). Autor rozpraw dotyczących lecznictwa (''De dieta salubri…'', 1558; ''Doctrina de tuenda sanitate…'', 1559), piwa gd. (''Liber de natura et viribus cerevisiarum et mulsarum'', 1549), o zachowaniu się w czasie morowego powietrza (''Ein kurtzer und einfeltiger bericht, wie man sich in diesen fürfallenden sterbens lauff der wütenden Pestilentz vorhalten mag, dem gemeinen manne dieser Löblichen Stadt Dantzig zu gute geschrieben…'', ''Dantzig'' 1564). Zaproponowany przez niego system nauczania medycyny (''Oratio de ratione discendi as praecipue Medicinam'') został uznany przez władze Gd. jako obowiązujący. {{author: ZK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:40, 9 mar 2013
PLACOTOMUS, właśc. Bretschneider Johann (1514 Munnerstadt, Frankonia – 6 V 1577 Gdańsk), lekarz, dr med. Ukończył studia med. w 1543 w Wittenberdze, 1544–50 prof. medycyny na uniw. w Królewcu. W Gd. od 1553 kier. miejskiej apteki (Rats-Apotheke), opuścił miasto 1556 podejrzany o autorstwo paszkwilu wymierzonego w bp. warmińskiego Stanisława Hozjusza. Do Gd. powrócił 1558 dzięki protekcji wojewody wileńskiego Mikołaja Radziwiłła Czarnego, którego był nadwornym lekarzem. Ponownie bedąc kier. miejskiej apteki, objął także urząd q fizyka (lekarza miejskiego). Autor głośnego podręcznika dla uczniów aptekarskich Pharmacopoea in compendium red acta (Antwerpia 1560), wyd. także pod zmienionym tytułem Compendium pharmacopoea Joannis Placotomi eiusdem Dispensatorium usitatissimorum hoc tempore medicametorum descriptiones continens (Lejda 1561). Autor rozpraw dotyczących lecznictwa (De dieta salubri…, 1558; Doctrina de tuenda sanitate…, 1559), piwa gd. (Liber de natura et viribus cerevisiarum et mulsarum, 1549), o zachowaniu się w czasie morowego powietrza (Ein kurtzer und einfeltiger bericht, wie man sich in diesen fürfallenden sterbens lauff der wütenden Pestilentz vorhalten mag, dem gemeinen manne dieser Löblichen Stadt Dantzig zu gute geschrieben…, Dantzig 1564). Zaproponowany przez niego system nauczania medycyny (Oratio de ratione discendi as praecipue Medicinam) został uznany przez władze Gd. jako obowiązujący.
