KLEEFELD JOHANN GOTTFRIED, lekarz
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Johann_Gottfried_Kleefeld.jpg|thumb|Johann Gottfried Kleefeld]] | [[File:Johann_Gottfried_Kleefeld.jpg|thumb|Johann Gottfried Kleefeld]] | ||
| − | '''JOHANN GOTTFRIED KLEEFELD''' (14 XI 1763 Gdańsk – 8 V 1845 Gdańsk), lekarz, syn gdańskiego kupca Gottfrieda Christlieba Kleefelda (ur. 18 XII 1739) i Anny Kathariny z domu Falk (1739 – około 1812), brat Wilhelma Siegfrieda, który 5 XI 1789 otrzymał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Od 1780 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], potem studiował medycynę na uniwersytecie w Jenie. Pozostał tam i w 1791 był lekarzem niemieckiego poety Friedricha Schillera, publikując także dysertację ''De Rebus Pathematum In Specie Gaudii In Corpus Humanum Efficaciam Moderantibus'' (''O sprawach smutku w pozorach radości, które zmniejszają sprawność organizmu ludzkiego''; Ienae, 1792).<br/><br/> | + | '''JOHANN GOTTFRIED KLEEFELD''' (14 XI 1763 Gdańsk – 8 V 1845 Gdańsk), lekarz, syn gdańskiego kupca Gottfrieda Christlieba Kleefelda (ur. 18 XII 1739) i Anny Kathariny z domu Falk (1739 – około 1812), brat Wilhelma Siegfrieda, który 5 XI 1789 otrzymał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i Davida Christlieba, który takie samo obywatelsto uzyskał 14 II 1793.<br/><br/> |
| + | Od 1780 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], potem studiował medycynę na uniwersytecie w Jenie. Pozostał tam i w 1791 był lekarzem niemieckiego poety Friedricha Schillera, publikując także dysertację ''De Rebus Pathematum In Specie Gaudii In Corpus Humanum Efficaciam Moderantibus'' (''O sprawach smutku w pozorach radości, które zmniejszają sprawność organizmu ludzkiego''; Ienae, 1792).<br/><br/> | ||
Od 1792 pracował w Gdańsku jako lekarz prywatny. W 1804 wraz z [[BRUNATTI FRANZ CHRISTIAN, lekarz, położnik | Franzem Christianem Brunattim]] zorganizował Entbindungs-Lehranstalt (Zakład Szkolenia Położnych; zob. [[POŁOŻNICTWO | położnictwo]], [[PROWINCJONALNY ZAKŁAD KSZTAŁCENIA POŁOŻNYCH | Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych]]). Od 1816 pracownik państwowej służby zdrowia, lekarz powiatu gdańskiego. Członek [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], w latach 1799–1803 i 1810–1812 jego dyrektor. Badał skład chemiczny i wartości lecznicze wody morskiej, swoim pacjentom zalecał korzystanie z zakładów kąpielowych w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] i w Sopocie. Publikował prace z zakresu meteorologii (zob. też [[OBSERWACJE METEOROLOGICZNE I STACJE OBSERWACYJNE | obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne]]), np. ''Meteorologische Betrachtungen und Beobachtungen in dem Jahren 1807 bis 1826 zu Danzig'' (''Obserwacje i spostrzeżenia meteorologiczne w Gdańsku w latach od 1807 do 1826'', Halle, 1826-1840). <br/><br/> | Od 1792 pracował w Gdańsku jako lekarz prywatny. W 1804 wraz z [[BRUNATTI FRANZ CHRISTIAN, lekarz, położnik | Franzem Christianem Brunattim]] zorganizował Entbindungs-Lehranstalt (Zakład Szkolenia Położnych; zob. [[POŁOŻNICTWO | położnictwo]], [[PROWINCJONALNY ZAKŁAD KSZTAŁCENIA POŁOŻNYCH | Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych]]). Od 1816 pracownik państwowej służby zdrowia, lekarz powiatu gdańskiego. Członek [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], w latach 1799–1803 i 1810–1812 jego dyrektor. Badał skład chemiczny i wartości lecznicze wody morskiej, swoim pacjentom zalecał korzystanie z zakładów kąpielowych w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] i w Sopocie. Publikował prace z zakresu meteorologii (zob. też [[OBSERWACJE METEOROLOGICZNE I STACJE OBSERWACYJNE | obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne]]), np. ''Meteorologische Betrachtungen und Beobachtungen in dem Jahren 1807 bis 1826 zu Danzig'' (''Obserwacje i spostrzeżenia meteorologiczne w Gdańsku w latach od 1807 do 1826'', Halle, 1826-1840). <br/><br/> | ||
W latach 1808–1845 mieszkał i miał gabinet we własnym domu przy Langgasse 511 (ul. Długa 51), nabytym po złotniku Carlu Gottliebie Schubercie (1746–1825), zaś w 1845, będąc na emeryturze, wynajmował mieszkanie w kamienicy [[RODENACKER WILHELM THEODOR, kupiec, radny | Wilhelma Theodora Rodenackera]] przy Hundegasse 82 (ul. Ogarna 12). Na [[WYSTAWY DZIEŁ SZTUKI W GDAŃSKU W XIX I POCZĄTKACH XX WIEKU | wystawie dzieł sztuki w Gdańsku]] w 1829 prezentowano jego popiersie anonimowego autora. <br/><br/> | W latach 1808–1845 mieszkał i miał gabinet we własnym domu przy Langgasse 511 (ul. Długa 51), nabytym po złotniku Carlu Gottliebie Schubercie (1746–1825), zaś w 1845, będąc na emeryturze, wynajmował mieszkanie w kamienicy [[RODENACKER WILHELM THEODOR, kupiec, radny | Wilhelma Theodora Rodenackera]] przy Hundegasse 82 (ul. Ogarna 12). Na [[WYSTAWY DZIEŁ SZTUKI W GDAŃSKU W XIX I POCZĄTKACH XX WIEKU | wystawie dzieł sztuki w Gdańsku]] w 1829 prezentowano jego popiersie anonimowego autora. <br/><br/> | ||
Wersja z 15:37, 23 wrz 2023
JOHANN GOTTFRIED KLEEFELD (14 XI 1763 Gdańsk – 8 V 1845 Gdańsk), lekarz, syn gdańskiego kupca Gottfrieda Christlieba Kleefelda (ur. 18 XII 1739) i Anny Kathariny z domu Falk (1739 – około 1812), brat Wilhelma Siegfrieda, który 5 XI 1789 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i Davida Christlieba, który takie samo obywatelsto uzyskał 14 II 1793.
Od 1780 uczeń Gimnazjum Akademickiego, potem studiował medycynę na uniwersytecie w Jenie. Pozostał tam i w 1791 był lekarzem niemieckiego poety Friedricha Schillera, publikując także dysertację De Rebus Pathematum In Specie Gaudii In Corpus Humanum Efficaciam Moderantibus (O sprawach smutku w pozorach radości, które zmniejszają sprawność organizmu ludzkiego; Ienae, 1792).
Od 1792 pracował w Gdańsku jako lekarz prywatny. W 1804 wraz z Franzem Christianem Brunattim zorganizował Entbindungs-Lehranstalt (Zakład Szkolenia Położnych; zob. położnictwo, Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych). Od 1816 pracownik państwowej służby zdrowia, lekarz powiatu gdańskiego. Członek Towarzystwa Przyrodniczego, w latach 1799–1803 i 1810–1812 jego dyrektor. Badał skład chemiczny i wartości lecznicze wody morskiej, swoim pacjentom zalecał korzystanie z zakładów kąpielowych w Brzeźnie i w Sopocie. Publikował prace z zakresu meteorologii (zob. też obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne), np. Meteorologische Betrachtungen und Beobachtungen in dem Jahren 1807 bis 1826 zu Danzig (Obserwacje i spostrzeżenia meteorologiczne w Gdańsku w latach od 1807 do 1826, Halle, 1826-1840).
W latach 1808–1845 mieszkał i miał gabinet we własnym domu przy Langgasse 511 (ul. Długa 51), nabytym po złotniku Carlu Gottliebie Schubercie (1746–1825), zaś w 1845, będąc na emeryturze, wynajmował mieszkanie w kamienicy Wilhelma Theodora Rodenackera przy Hundegasse 82 (ul. Ogarna 12). Na wystawie dzieł sztuki w Gdańsku w 1829 prezentowano jego popiersie anonimowego autora.
Od 6 IV 1797 żonaty z Anną Julianne (4 VI 1779 – 26 I 1870 Gdańsk), córką burmistrza Daniela Andreasa Zerneckego. Miał z nią czwórkę dzieci, z których pierworodna Julia (18 I 1798 Gdańsk – 2 XII 1880 Gdańsk), odwiedzała w Weimarze Johanna Wolfganga Goethego oraz trzech synów: Gustava Ferdinanda (23 IV 1799 Gdańsk – 3 IV 1845), Roberta (27 II 1801 Gdańsk – 14 XI 1878 Orunia) i Johna Alexandra (8 VI 1814 Gdańsk – 18 XI 1886 Valladolid (Hiszpania)), dyplomatę, między innymi sekretarza w ambasadzie w Madrycie, od 21 IX 1857 w Bordeaux żonatego z Celestiną Berthą Jahn Hoerig (9 V 1814 Drezno – 6 VII 1889 Valladolid).
Pochowany (podobnie jak żona) na cmentarzu Zbawiciela na Chełmie.
Bibliografia:
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 87-88.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. V, 283.
Zernecke Walter, Geschichte der Familie Zernecke, eines Raths-Geschlechts der ehemaligen Freien Städte Danzig und Thorn", Graudenz 1900.
