WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939
m (M.Ogonowska przeniósł stronę WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919-39 na WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Reginald Tower, wysoki komisarz Ligi Narodów.JPG|thumb|Reginald Tower, wysoki komisarz Ligi Narodów]] | [[File:Reginald Tower, wysoki komisarz Ligi Narodów.JPG|thumb|Reginald Tower, wysoki komisarz Ligi Narodów]] | ||
| − | '''WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939.''' Mianowani przez Radę LN na 3 lata, z możliwością przedłużenia kadencji. Wg traktatu wersalskiego i konwencji paryskiej, w pierwszej instancji rozstrzygali spory pol.-gd. Największe zaangażowanie LN w sprawy II WMG miało miejsce w 1920–26 (na 70 wydanych decyzji niemal 50 pochodziło od w.k. mających bryt. obywatelstwo). W 1933–37 strony pol. i gd. unikały angażowania LN, sporne kwestie rozstrzygano podczas dwustronnych rozmów. W latach 30. XX w. pozycja w.k. osłabła. W 1935–36 doszło do sporów q Seana Lestera z q Senatem II WMG o przestrzeganie gd. konstytucji. Apogeum stanowiło niezłożenie w czerwcu 1936 przez dow. krążownika „Leipzig” przewidzianej w umowach wizyty komisarzowi LN. Liga faktycznie przestała być gwarantem konstytucji II WMG, straciła wpływ na rozwój sytuacji. Do 1937 pensje w.k. i inne wydatki pokrywała Polska i II WMG, później LN. Wysoki komisarz miał siedzibę w ob. budynku Rady Miejskiej Gd. (q Nowy Ratusz). {{author: | + | '''WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939.''' Mianowani przez Radę LN na 3 lata, z możliwością przedłużenia kadencji. Wg traktatu wersalskiego i konwencji paryskiej, w pierwszej instancji rozstrzygali spory pol.-gd. Największe zaangażowanie LN w sprawy II WMG miało miejsce w 1920–26 (na 70 wydanych decyzji niemal 50 pochodziło od w.k. mających bryt. obywatelstwo). W 1933–37 strony pol. i gd. unikały angażowania LN, sporne kwestie rozstrzygano podczas dwustronnych rozmów. W latach 30. XX w. pozycja w.k. osłabła. W 1935–36 doszło do sporów q Seana Lestera z q Senatem II WMG o przestrzeganie gd. konstytucji. Apogeum stanowiło niezłożenie w czerwcu 1936 przez dow. krążownika „Leipzig” przewidzianej w umowach wizyty komisarzowi LN. Liga faktycznie przestała być gwarantem konstytucji II WMG, straciła wpływ na rozwój sytuacji. Do 1937 pensje w.k. i inne wydatki pokrywała Polska i II WMG, później LN. Wysoki komisarz miał siedzibę w ob. budynku Rady Miejskiej Gd. (q Nowy Ratusz). {{author: MA}} |
{| | {| | ||
! ead | | ! ead | | ||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
| 1937–1939 | | 1937–1939 | ||
| Carl Jakob Burckhardt (Szwajcaria) | | Carl Jakob Burckhardt (Szwajcaria) | ||
| − | |} [[Category: Encyklopedia]] | + | |}{{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:03, 9 mar 2013
WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939. Mianowani przez Radę LN na 3 lata, z możliwością przedłużenia kadencji. Wg traktatu wersalskiego i konwencji paryskiej, w pierwszej instancji rozstrzygali spory pol.-gd. Największe zaangażowanie LN w sprawy II WMG miało miejsce w 1920–26 (na 70 wydanych decyzji niemal 50 pochodziło od w.k. mających bryt. obywatelstwo). W 1933–37 strony pol. i gd. unikały angażowania LN, sporne kwestie rozstrzygano podczas dwustronnych rozmów. W latach 30. XX w. pozycja w.k. osłabła. W 1935–36 doszło do sporów q Seana Lestera z q Senatem II WMG o przestrzeganie gd. konstytucji. Apogeum stanowiło niezłożenie w czerwcu 1936 przez dow. krążownika „Leipzig” przewidzianej w umowach wizyty komisarzowi LN. Liga faktycznie przestała być gwarantem konstytucji II WMG, straciła wpływ na rozwój sytuacji. Do 1937 pensje w.k. i inne wydatki pokrywała Polska i II WMG, później LN. Wysoki komisarz miał siedzibę w ob. budynku Rady Miejskiej Gd. (q Nowy Ratusz).
| Wysocy komisarze Ligi Narodów w WMG | |
| 1919–1920 | Reginald Tower (Wielka Brytynia) |
| 1920–1921 | Bernardo Attolico (Włochy) |
| 1921–1923 | Richard Haking (Wielka Brytania) |
| 1923–1926 | Mervyn Sarley Mac Donnel (Wielka Brytania) |
| 1926–1929 | Adriaan van Hamel Joost (Holandia) |
| 1929–1932 | Manfredo Gravina (Włochy) |
| 1932–1933 | Helmer Rosting (Dania) |
| 1934–1937 | Sean Lester (Irlandia) |
| 1937–1939 | Carl Jakob Burckhardt (Szwajcaria) |
