DIETRICH JOHANN CARL, złotnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Johann_Carl_Dietrich.jpg|thumb|Johann Carl Dietrich, solniczka, srebro, częściowo złocona, 1748-1766]] | [[File:Johann_Carl_Dietrich.jpg|thumb|Johann Carl Dietrich, solniczka, srebro, częściowo złocona, 1748-1766]] | ||
| − | '''JOHANN CARL DIETRICH''' (Diederich, Diedrich) (29 X 1700 Gdańsk – pochowany 18 IV 1780 Gdańsk), złotnik. Syn gdańskiego złotnika Lorentza Dietricha, | + | '''JOHANN CARL DIETRICH''' (Diederich, Diedrich) (29 X 1700 Gdańsk – pochowany 18 IV 1780 Gdańsk), złotnik. Syn gdańskiego złotnika Lorentza Dietricha (12 X 1668 – 18 XII 1750), od 1699 mistrza i [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatela Gdańska]], w 1744 starszego cechu, w 1723, 1729 i 1737 podstarszego. <br/><br/> |
| + | Zapisany na naukę w 1701. Pracę mistrzowską wykonał w 1725 w warsztacie [[HEIN CONSTANTIN, złotnik | Constantina Heina]]. 16 X 1725 także uzyskał obywatelstwo Gdańska, jako tzw. Bürger-Kinder (dziecko gdańskich obywateli). Funkcję kompana pełnił w 1759, starszym [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników był w 1760, miał warsztat przy Am Fischerthor (ul. Słodowników). Miał synów Alberta Gottfrieda i Carla Augusta; w 1770 zapisał ich na naukę, jednak nie uzyskali oni tytułów mistrzowskich w Gdańsku. Podobnie nie uzyskali tytułów mistrzowskich inni jego uczniowie: Gottlieb Madersien (zapisany w 1736), Nathanael Benjamin Isräelson (1746) i Nataniel Ernst Hündeberg (1760). Naukę u niego ukończyli natomiast Johann Lohrens Kruk (1730), Johann Daniel Stübner (1736), Jacob Fischer (1738), Johann Carl Kwietau (1753) i Ephraim Gottfried Goerk (1754). Terminowali u niego: od 1754 Johann Daniel Hübner (zm. 6 VI 1782), od 1759 Nicolaus Ludwig Zander (1725 – 15 VIII 1778).<br/><br/> | ||
Był animatorem gdańskiego życia teatralnego, dązył do stworzenia w Gdańsku teatru zawodowego. W latach 40. i na początku lat 50. XVIII wieku sprowadzał do Gdańska uznanych aktorów i zespoły; wyjeżdżał z tymi zespołami do innych miast, np. 1744 do Warszawy ([[TEATR DO KOŃCA XVIII WIEKU | Teatr do końca XVIII wieku]]). 3 VIII 1744 urządził spektakl z okazji imienin króla polskiego Augusta III. Z braku miejsca nie został pochowany w kaplicy złotników [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. Wdowa po nim prowadziła warsztat w 1781. <br/><br/> | Był animatorem gdańskiego życia teatralnego, dązył do stworzenia w Gdańsku teatru zawodowego. W latach 40. i na początku lat 50. XVIII wieku sprowadzał do Gdańska uznanych aktorów i zespoły; wyjeżdżał z tymi zespołami do innych miast, np. 1744 do Warszawy ([[TEATR DO KOŃCA XVIII WIEKU | Teatr do końca XVIII wieku]]). 3 VIII 1744 urządził spektakl z okazji imienin króla polskiego Augusta III. Z braku miejsca nie został pochowany w kaplicy złotników [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. Wdowa po nim prowadziła warsztat w 1781. <br/><br/> | ||
Używał, być może, znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem DIE/TRICH, ale znak ten może równie dobrze należeć do dwóch innych członków rodziny działających w tym samym czasie: Lorentza (12 X 1668 – 18 XII 1750) lub Johanna Ephraima (marzec 1707 – 22 IV 1750). Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami ICD w prostokątnym polu. Dotychczas przypisano mu autorstwo drobnych przedmiotów stołowych i codziennego użytku, m.in. solniczki ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku). <br/><br/> | Używał, być może, znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem DIE/TRICH, ale znak ten może równie dobrze należeć do dwóch innych członków rodziny działających w tym samym czasie: Lorentza (12 X 1668 – 18 XII 1750) lub Johanna Ephraima (marzec 1707 – 22 IV 1750). Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami ICD w prostokątnym polu. Dotychczas przypisano mu autorstwo drobnych przedmiotów stołowych i codziennego użytku, m.in. solniczki ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku). <br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 07:08, 13 wrz 2023
JOHANN CARL DIETRICH (Diederich, Diedrich) (29 X 1700 Gdańsk – pochowany 18 IV 1780 Gdańsk), złotnik. Syn gdańskiego złotnika Lorentza Dietricha (12 X 1668 – 18 XII 1750), od 1699 mistrza i obywatela Gdańska, w 1744 starszego cechu, w 1723, 1729 i 1737 podstarszego.
Zapisany na naukę w 1701. Pracę mistrzowską wykonał w 1725 w warsztacie Constantina Heina. 16 X 1725 także uzyskał obywatelstwo Gdańska, jako tzw. Bürger-Kinder (dziecko gdańskich obywateli). Funkcję kompana pełnił w 1759, starszym cechu złotników był w 1760, miał warsztat przy Am Fischerthor (ul. Słodowników). Miał synów Alberta Gottfrieda i Carla Augusta; w 1770 zapisał ich na naukę, jednak nie uzyskali oni tytułów mistrzowskich w Gdańsku. Podobnie nie uzyskali tytułów mistrzowskich inni jego uczniowie: Gottlieb Madersien (zapisany w 1736), Nathanael Benjamin Isräelson (1746) i Nataniel Ernst Hündeberg (1760). Naukę u niego ukończyli natomiast Johann Lohrens Kruk (1730), Johann Daniel Stübner (1736), Jacob Fischer (1738), Johann Carl Kwietau (1753) i Ephraim Gottfried Goerk (1754). Terminowali u niego: od 1754 Johann Daniel Hübner (zm. 6 VI 1782), od 1759 Nicolaus Ludwig Zander (1725 – 15 VIII 1778).
Był animatorem gdańskiego życia teatralnego, dązył do stworzenia w Gdańsku teatru zawodowego. W latach 40. i na początku lat 50. XVIII wieku sprowadzał do Gdańska uznanych aktorów i zespoły; wyjeżdżał z tymi zespołami do innych miast, np. 1744 do Warszawy ( Teatr do końca XVIII wieku). 3 VIII 1744 urządził spektakl z okazji imienin króla polskiego Augusta III. Z braku miejsca nie został pochowany w kaplicy złotników kościoła Najświętszej Marii Panny. Wdowa po nim prowadziła warsztat w 1781.
Używał, być może, znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem DIE/TRICH, ale znak ten może równie dobrze należeć do dwóch innych członków rodziny działających w tym samym czasie: Lorentza (12 X 1668 – 18 XII 1750) lub Johanna Ephraima (marzec 1707 – 22 IV 1750). Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami ICD w prostokątnym polu. Dotychczas przypisano mu autorstwo drobnych przedmiotów stołowych i codziennego użytku, m.in. solniczki ( Muzeum Narodowe w Gdańsku).
Zob. też złotnictwo.
