SCHNITTER LUCAS, złotnik
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 55, 60, 63.<br/> | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 55, 60, 63.<br/> | ||
Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', [w:] ''… łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 181.<br/> | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', [w:] ''… łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 181.<br/> | ||
| − | Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 373, 454; 2, 170, 355; 3, 31. | + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 373, 454; 2, 170, 355; 3, 31. |
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 20:38, 12 wrz 2023
LUCAS SCHNITTER (ok. 1593 Gorlitz (Zgorzelec) – 1641 Gdańsk), złotnik. W 1622 zatrudnił się w Gdańsku u mistrza Christiana Detloffa, musiał jednak zapłacić 100 grzywien kary, ponieważ nie był zgłoszony i zapisany jako czeladnik. W tym samym roku mistrz złotniczy, 11 II 1623 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Od 1638 kompan (podstarszy), od 1639 starszy cechu złotników. W 1640 przyjął na naukę zawodu nieznanego ucznia.
Od 7 V 1623 żonaty z poślubioną w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Anną, córką Andreasa Hanckego (ur. 1559) i Judith (pochowana jako wdowa 24 V 1642 w kaplicy cechu szewców pw. Św. Trójcy w kościele NMP w wieku 79 lat), z którą miał co najmniej czwórkę dzieci ochrzczonych w kościele NMP: 1) Marię (1624 – pochowana 19 IX 1679 wraz z ojcem), od 29 XI 1644 drugą żonę poślubionego w kościele NMP złotnika Michaela Johna z Elbląga (zm. 1658), po raz drugi zamężną za poślubionego 7 VII 1658 tamże złotnika Nathaniela Pressdinga I; 2) Sebalda (chrzest 12 I 1626 – pochowany 16 V 1632 wraz z ojcem); 3) martwo urodzonego i tego samego dnia pochowanego tamże syna (4 V 1628); 4) Lucasa III (ur. ok. 1630 – pochowany tamże), złotnika w Gdańsku, twórcę w kościele NMP sarkofagu Sybilii Małgorzaty (20 VI 1620 Brzeg – 26 VI 1657 Gdańsk), piastowskiej księżniczki legnickiej i brzeskiej, żony wojewody pomorskiego Gerharda Denhoffa (1589–1648).
Pochowany 30 III 1641 w wieku 47 lat w kaplicy złotników Św. Krzyża w gdańskim kościele NMP.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 154.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 55, 60, 63.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, [w:] … łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 181.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 373, 454; 2, 170, 355; 3, 31.
