BÜTHNER DAVID, złotnik
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Buthner_David_MNG.jpg |thumb| David Büthner, czajnik ze srebra]] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''DAVID BÜTHNER''' (Buthner) (2 V 1704 Gdańsk – 4 XI 1756 Gdańsk), złotnik. Syn Davida Büttnera i poślubionej w 1700 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] Elisabeth, córki Andreasa Sparra (Spaar). W 1709 zapisany do [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Zawodu uczył się u [[SCHLAUBITZ NATHANIEL, złotnik| Nathanaela Schlaubitza]], w latach 1733–1735 pracował jako czeladnik u [[JÖDE JOHANN, złotnik | Johanna Jöde]]. Pracę mistrzowską wykonał w 1742 w pracowni Johanna Christopha Wonneckera I (syna [[WONNECKER CHRISTOPH, złotnik | Christopha Wonneckera]]). Dyplom mistrzowski uzyskał 3 I 1743, zaś 17 tego miesiąca [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. <br/><br/> | ||
| + | Kształcił w zawodzie uczniów: od 1743 Jacoba Ellerholtza, od 1746 Johanna Jacoba Jantzena, od 1750 Gottfrieda Hermanna Polla i od 1753 Johanna Michaela Teunessena (Toensen, Teünesen, Tenssen). Wszyscy ukończyli naukę z dyplomem. Od 1754 czeladnikiem był u niego Christian Warmbier (zob. o nim [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM, złotnik | Friedrich Wilhelm Sponholtz]]). <br/><br/> | ||
| + | Od 1730 żonaty (imię żony nieznane). Pochowany 12 XI 1756 w Kaplicy Złotników pw. Św. Krzyża w kościele NMP. Do II wojny światowej jego gładki kielich na tralkowanym trzonie z pateną (oba elementy pozłacane) znajdowały się w Ratuszu Miejskim w Elblągu, przekazane jako depozyt z tamtejszego kościoła św. Ducha. W [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]] w Gdańsku znajduje się wykonany przez niego czajnik ze srebra. {{author:JANSZ}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 79. <br/> | ||
| + | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 159, 193, 195. <br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 144; 4, 326. | ||
| + | |||
| + | |||
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 18:12, 9 wrz 2023
DAVID BÜTHNER (Buthner) (2 V 1704 Gdańsk – 4 XI 1756 Gdańsk), złotnik. Syn Davida Büttnera i poślubionej w 1700 w kościele św. Trójcy Elisabeth, córki Andreasa Sparra (Spaar). W 1709 zapisany do Gimnazjum Akademickiego. Zawodu uczył się u Nathanaela Schlaubitza, w latach 1733–1735 pracował jako czeladnik u Johanna Jöde. Pracę mistrzowską wykonał w 1742 w pracowni Johanna Christopha Wonneckera I (syna Christopha Wonneckera). Dyplom mistrzowski uzyskał 3 I 1743, zaś 17 tego miesiąca obywatelstwo Gdańska.
Kształcił w zawodzie uczniów: od 1743 Jacoba Ellerholtza, od 1746 Johanna Jacoba Jantzena, od 1750 Gottfrieda Hermanna Polla i od 1753 Johanna Michaela Teunessena (Toensen, Teünesen, Tenssen). Wszyscy ukończyli naukę z dyplomem. Od 1754 czeladnikiem był u niego Christian Warmbier (zob. o nim Friedrich Wilhelm Sponholtz).
Od 1730 żonaty (imię żony nieznane). Pochowany 12 XI 1756 w Kaplicy Złotników pw. Św. Krzyża w kościele NMP. Do II wojny światowej jego gładki kielich na tralkowanym trzonie z pateną (oba elementy pozłacane) znajdowały się w Ratuszu Miejskim w Elblągu, przekazane jako depozyt z tamtejszego kościoła św. Ducha. W Muzeum Narodowym w Gdańsku znajduje się wykonany przez niego czajnik ze srebra.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 79.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 159, 193, 195.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 144; 4, 326.
