WINHOLD GOTTFRIED, złotnik
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | '''GOTTFRIED WINHOLD''' (Wienholdt, Wihnhold, Wünholt) (1665 – 18 IX 1709), złotnik. Syn Michaela Winholda. W 1682 zapisany na cztery lata nauki u [[PICHGEL CHRISTIAN I, złotnik | Christiana Pichgela I]], nauki ukończył. W 1693 pracował jako czeladnik u [[CLAUSEN BENEDICT, złotnik | Benedicta Clausena]], w 1695 wykonał u niego pracę mistrzowską. 16 II 1696 wystąpił o przyznanie mu [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwa Gdańska]]. <br/><br/> | ||
| + | Nie prowadził dużej działalności, wykonując drobne przedmioty. W jego warsztacie nauki pobierali i ukończyli bądź dalej się uczyli: Johann David von Assen (1696 zapisany na pięć lat nauki), bliżej nieznany Dawid (1697 zapisany na pięć i pół roku nauki), Salomon Walbich (zapisany w 1701 na sześć lat nauki), Gottlieb Glaube (zapisany w 1706 na pięć i trzy czwarte lat nauki, po śmierci mistrza ukończył ją u [[HOLL JOHANN CHRISTIAN I, złotnik | Johanna Christiana Holla I]]), bliżej nieznany Heinrich Gottlieb (zapisany w 1707, po śmierci mistrza kontynuujący naukę u [[HOLL HIERONYMUS II, złotnik| Hieronymusa Holla II]]. Jako czeladnik pracował u niego w 1704 Carl Kläm. <br/><br/> | ||
| + | Żonaty był z Catheriną Elisabethą z domu Huberdin (pochowana 2 I 1709 w kaplicy cechu złotników Św. Krzyża w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]), na jej pogrzeb otrzymał zapomogę w wysokości 60 florenów. Ojciec Michaela, zapisanego u niego w 1701 na 16 lat nauki, ale najpewniej zmarłego już w 1705, oraz Constantina, zapisanego na nauki u ojca w 1708. W początkach 1709 kasa cechowa wypłaciła z kolei 60 florenów na pokrycie kosztów jego pogrzebu. {{author:RED}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | Bibliografia: <br/> | ||
| + | Kriegseisen Jacek, ''Gottfried Winhold (1665–1709) – nieznany złotnik gdański'', w: ''Studia z historii sztuki i kultury Gdańska i Europy Północnej'', Gdańsk 2003, s. 275–277. <br/> | ||
| + | Kriegseisen Jacek, Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s 194–195. | ||
| + | |||
| + | |||
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 09:35, 9 wrz 2023
GOTTFRIED WINHOLD (Wienholdt, Wihnhold, Wünholt) (1665 – 18 IX 1709), złotnik. Syn Michaela Winholda. W 1682 zapisany na cztery lata nauki u Christiana Pichgela I, nauki ukończył. W 1693 pracował jako czeladnik u Benedicta Clausena, w 1695 wykonał u niego pracę mistrzowską. 16 II 1696 wystąpił o przyznanie mu obywatelstwa Gdańska.
Nie prowadził dużej działalności, wykonując drobne przedmioty. W jego warsztacie nauki pobierali i ukończyli bądź dalej się uczyli: Johann David von Assen (1696 zapisany na pięć lat nauki), bliżej nieznany Dawid (1697 zapisany na pięć i pół roku nauki), Salomon Walbich (zapisany w 1701 na sześć lat nauki), Gottlieb Glaube (zapisany w 1706 na pięć i trzy czwarte lat nauki, po śmierci mistrza ukończył ją u Johanna Christiana Holla I), bliżej nieznany Heinrich Gottlieb (zapisany w 1707, po śmierci mistrza kontynuujący naukę u Hieronymusa Holla II. Jako czeladnik pracował u niego w 1704 Carl Kläm.
Żonaty był z Catheriną Elisabethą z domu Huberdin (pochowana 2 I 1709 w kaplicy cechu złotników Św. Krzyża w kościele Najświętszej Marii Panny), na jej pogrzeb otrzymał zapomogę w wysokości 60 florenów. Ojciec Michaela, zapisanego u niego w 1701 na 16 lat nauki, ale najpewniej zmarłego już w 1705, oraz Constantina, zapisanego na nauki u ojca w 1708. W początkach 1709 kasa cechowa wypłaciła z kolei 60 florenów na pokrycie kosztów jego pogrzebu.
Bibliografia:
Kriegseisen Jacek, Gottfried Winhold (1665–1709) – nieznany złotnik gdański, w: Studia z historii sztuki i kultury Gdańska i Europy Północnej, Gdańsk 2003, s. 275–277.
Kriegseisen Jacek, Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s 194–195.
