WULFF GABRIEL, złotnik
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''GABRIEL WULFF''' ( | + | '''GABRIEL WULFF''' (zm. po 1 XII 1666 Gdańsk), złotnik. Prawdopodobnie przybył do Gdańska z innego miejsca. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Detloffa, mistrzem został 26 IX 1620. Funkcję kompana pełnił w 1632 i 1645, starszego cechu w 1633 i 1646.<br/><br/> |
| − | Używał znaku warsztatowego z monogramem „GW” w polu o formie trapezu. | + | W jego warsztacie terminowali Michael Wickebusch i Heinrich Gepner. Uczniami byli (wszyscy ukończyli nauki): Franz Silviuss (zapisany w 1626 na cztery lata), Melcher Preuss (zapisany w 1629 na sześć lat), Cornelius Hiebrech (zapisany 1632 na siedem lat), Hans Hutmacher (zapisany w 1639 na siedem lat, w 1656 wykonał pracę mistrzowską u Georga Frobeniusa), Elias Hirschleft (zapisany 1644 na cztery lata), Walther von Yelnietz (zapisany 1645), Hans Wischnicky (zapisany w 1647 na pięć lat). Sztuki mistrzowskie wykonali u niego: Georg Hebenstreit w 1632, Henirich Gepner i Michael Detloff w 1633, Andreas I Schwencke w 1645, Adam Freymann, Hans Paul Junge i Jacob II Schmidt w 1646, Hans III Gronau w 1647.<br/><br/> |
| + | Od 5 X 1620 żonaty. Czterech jego synów: Hans Marten (ur. 7 I 1621) Martin, Gabriel (ur. 8 IX 1623), Nathanael (ur. 11 IX 1625) i Constantin rozpoczęło naukę zawodu, ale żaden nie uzyskał tytułu mistrzowskiego w Gdańsku. Od 1663 wraz z żoną pobierał zapomogi z kasy cechu, od października 1665 do grudnia 1666 stały miesięczny zasiłek w wysokości sześciu florenów. Otrzymał też zgodę na dożywotne, bezpłatne zamieszkanie w budynku cechowej huty srebra. Po jego śmierci wdowa była zobowiązana opuścić to miejsce, choć zasiłek wypłacano jej do 1672. <br/><br/> | ||
| + | Używał znaku warsztatowego z monogramem „GW” w polu o formie trapezu. Znany jest m.in. wykonany przez niego kufel z około 1652 (Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu), kufel w zbiorach antykwarycznych, podstawa pacyfikału z kościoła w Leśnie, wiadomo o zaginionej łyżce ze zbiorów poznańskich, pas srebrny (Muzeum Narodowe w Krakowie). Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| Linia 11: | Linia 13: | ||
Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', t. II: ''Westpreussen'', Leipzig 1908, s. 55, nr 290.<br/> | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', t. II: ''Westpreussen'', Leipzig 1908, s. 55, nr 290.<br/> | ||
Fischinger Andrzej, Nowacki Dariusz, ''Złotnictwo dawnych Prus Królewskich i Książęcych w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu'', Kraków 2000, s. 34.<br/> | Fischinger Andrzej, Nowacki Dariusz, ''Złotnictwo dawnych Prus Królewskich i Książęcych w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu'', Kraków 2000, s. 34.<br/> | ||
| − | Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, ''Złotnicy na ziemiach północnej Polski'', cz. 1: ''Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie'', Warszawa 2002, nr G 367. | + | Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, ''Złotnicy na ziemiach północnej Polski'', cz. 1: ''Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie'', Warszawa 2002, nr G 367.<br/> |
| + | Kriegsasien Jacek, ''W sprawie srebrnego kufla Gabriela Wulfa'', „Studia Waweliana”, 2002–2003, s. 271–274. | ||
Wersja z 17:17, 8 wrz 2023
GABRIEL WULFF (zm. po 1 XII 1666 Gdańsk), złotnik. Prawdopodobnie przybył do Gdańska z innego miejsca. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Detloffa, mistrzem został 26 IX 1620. Funkcję kompana pełnił w 1632 i 1645, starszego cechu w 1633 i 1646.
W jego warsztacie terminowali Michael Wickebusch i Heinrich Gepner. Uczniami byli (wszyscy ukończyli nauki): Franz Silviuss (zapisany w 1626 na cztery lata), Melcher Preuss (zapisany w 1629 na sześć lat), Cornelius Hiebrech (zapisany 1632 na siedem lat), Hans Hutmacher (zapisany w 1639 na siedem lat, w 1656 wykonał pracę mistrzowską u Georga Frobeniusa), Elias Hirschleft (zapisany 1644 na cztery lata), Walther von Yelnietz (zapisany 1645), Hans Wischnicky (zapisany w 1647 na pięć lat). Sztuki mistrzowskie wykonali u niego: Georg Hebenstreit w 1632, Henirich Gepner i Michael Detloff w 1633, Andreas I Schwencke w 1645, Adam Freymann, Hans Paul Junge i Jacob II Schmidt w 1646, Hans III Gronau w 1647.
Od 5 X 1620 żonaty. Czterech jego synów: Hans Marten (ur. 7 I 1621) Martin, Gabriel (ur. 8 IX 1623), Nathanael (ur. 11 IX 1625) i Constantin rozpoczęło naukę zawodu, ale żaden nie uzyskał tytułu mistrzowskiego w Gdańsku. Od 1663 wraz z żoną pobierał zapomogi z kasy cechu, od października 1665 do grudnia 1666 stały miesięczny zasiłek w wysokości sześciu florenów. Otrzymał też zgodę na dożywotne, bezpłatne zamieszkanie w budynku cechowej huty srebra. Po jego śmierci wdowa była zobowiązana opuścić to miejsce, choć zasiłek wypłacano jej do 1672.
Używał znaku warsztatowego z monogramem „GW” w polu o formie trapezu. Znany jest m.in. wykonany przez niego kufel z około 1652 (Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu), kufel w zbiorach antykwarycznych, podstawa pacyfikału z kościoła w Leśnie, wiadomo o zaginionej łyżce ze zbiorów poznańskich, pas srebrny (Muzeum Narodowe w Krakowie). Zob. też złotnictwo. [Category: Ludzie]]
Bibliografia:
Aurea Porta Rzeczypospolitej. Sztuka Gdańska od połowy XV do końca XVIII w., red. Teresa Grzybkowska, t. II, Gdańsk 1997, s. 461 (nota D.N.).
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, t. II: Westpreussen, Leipzig 1908, s. 55, nr 290.
Fischinger Andrzej, Nowacki Dariusz, Złotnictwo dawnych Prus Królewskich i Książęcych w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu, Kraków 2000, s. 34.
Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, Złotnicy na ziemiach północnej Polski, cz. 1: Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie, Warszawa 2002, nr G 367.
Kriegsasien Jacek, W sprawie srebrnego kufla Gabriela Wulfa, „Studia Waweliana”, 2002–2003, s. 271–274.
