EGGERT GEORG FRIEDRICH, organista
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GEORG FRIEDRICH EGGERT''' (chrzest 22 I 1765 Gdańsk – 20 XII 1813 Rothebude, osada przy przeprawie promowej ze wsi Kiezmark przez Wisłę po jej prawej stronie, obok śluzy w [[GDAŃSKA GŁOWA | Gdańskiej Głowie]], po 1945 część Dworkowa, obecnie nie istnieje), pierwszy organista [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP), być może również organmistrz i fortepianmistrz. Syn organisty [[EGGERT JOHANN DANIEL, organista | Johanna Daniela Eggerta]], brat | + | '''GEORG FRIEDRICH EGGERT''' (chrzest 22 I 1765 Gdańsk – 20 XII 1813 Rothebude, osada przy przeprawie promowej ze wsi Kiezmark przez Wisłę po jej prawej stronie, obok śluzy w [[GDAŃSKA GŁOWA | Gdańskiej Głowie]], po 1945 część Dworkowa, obecnie nie istnieje), pierwszy organista [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP), być może również organmistrz i fortepianmistrz. Syn organisty [[EGGERT JOHANN DANIEL, organista | Johanna Daniela Eggerta]], brat m.in. [[EGGERT SIMON DANIEL WILHELM, organista | Simona Daniela Wilhelma]], który po jego śmierci przejął funkcję organisty w kościele NMP.<br/><br/> |
Od około 1799 notowany przy Jopengasse 726 (326) (ul. Piwna), od około 1804 przy Pfarrkirchhof 804 (Pfaffengasse, ul. Klesza). Oferował naukę gry na instrumentach klawiszowych, ich strojenie, a także sprzedaż Clavecin Royal z rejestrem fletowym i bez, klawikordów wiązanych i wolnych, skrzypiec i altówek; w 1805 sprzedawał fortepiany stołowe, klawikordy i skrzypce, w 1807 nowe fortepiany z klawiaturą do c4, skrzypce, instrument fletowy w formie małego stołu (pozytywka fletowa?), w 1809 – kompozycje organowe.<br/><br/> | Od około 1799 notowany przy Jopengasse 726 (326) (ul. Piwna), od około 1804 przy Pfarrkirchhof 804 (Pfaffengasse, ul. Klesza). Oferował naukę gry na instrumentach klawiszowych, ich strojenie, a także sprzedaż Clavecin Royal z rejestrem fletowym i bez, klawikordów wiązanych i wolnych, skrzypiec i altówek; w 1805 sprzedawał fortepiany stołowe, klawikordy i skrzypce, w 1807 nowe fortepiany z klawiaturą do c4, skrzypce, instrument fletowy w formie małego stołu (pozytywka fletowa?), w 1809 – kompozycje organowe.<br/><br/> | ||
Ożeniony z Elisabeth z domu Hagen, miał syna Friedricha Wilhelma, który w 1813 studiował teologię w Królewcu. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Ożeniony z Elisabeth z domu Hagen, miał syna Friedricha Wilhelma, który w 1813 studiował teologię w Królewcu. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 17:22, 7 sie 2023
GEORG FRIEDRICH EGGERT (chrzest 22 I 1765 Gdańsk – 20 XII 1813 Rothebude, osada przy przeprawie promowej ze wsi Kiezmark przez Wisłę po jej prawej stronie, obok śluzy w Gdańskiej Głowie, po 1945 część Dworkowa, obecnie nie istnieje), pierwszy organista kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP), być może również organmistrz i fortepianmistrz. Syn organisty Johanna Daniela Eggerta, brat m.in. Simona Daniela Wilhelma, który po jego śmierci przejął funkcję organisty w kościele NMP.
Od około 1799 notowany przy Jopengasse 726 (326) (ul. Piwna), od około 1804 przy Pfarrkirchhof 804 (Pfaffengasse, ul. Klesza). Oferował naukę gry na instrumentach klawiszowych, ich strojenie, a także sprzedaż Clavecin Royal z rejestrem fletowym i bez, klawikordów wiązanych i wolnych, skrzypiec i altówek; w 1805 sprzedawał fortepiany stołowe, klawikordy i skrzypce, w 1807 nowe fortepiany z klawiaturą do c4, skrzypce, instrument fletowy w formie małego stołu (pozytywka fletowa?), w 1809 – kompozycje organowe.
Ożeniony z Elisabeth z domu Hagen, miał syna Friedricha Wilhelma, który w 1813 studiował teologię w Królewcu.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta kościoła św. Bartłomieja, 348/586, s. 574 (akt chrztu).
„Danziger Nachrichten”, nr 17 z 27 II 1799, s. 146-147; nr 44 z 1 VI 1799, s. 410; nr 62 z 3 VIII 1799, s. 624; nr 86 z 26 X 1805, s. 1495; nr 13 z 14 II 1801, s. 104; nr 87 z 30 X 1805, s. 1513.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 5 z 15 I 1814, s. 74 (nekrolog).
