HINTZ CARL EDUARD ADALBERT, jubiler
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Carl_Eduard_Hintz.jpg |thumb| Carl Eduard Adalbert Hintz, łyżka stołowa, 1862]] | [[File: Carl_Eduard_Hintz.jpg |thumb| Carl Eduard Adalbert Hintz, łyżka stołowa, 1862]] | ||
| − | '''CARL EDUARD ADALBERT HINTZ''' (19 VII 1827 Gdańsk – 19 I 1891 Gdańsk), jubiler. Syn pedagoga, dr. Johanna Samuela Hintza (1796–1867). Po uzyskaniu uprawnień mistrzowskich prowadził | + | '''CARL EDUARD ADALBERT HINTZ''' (19 VII 1827 Gdańsk – 19 I 1891 Gdańsk), jubiler. Syn pedagoga, dr. Johanna Samuela Hintza (1796–1867). Po uzyskaniu uprawnień mistrzowskich prowadził od 1864 zakład przy Goldschmiedegasse 34 (ul. Złotników), w kamienicy, którą nabył od spadkobierców mistrza szewskiego Christiana Formowskiego (1787–1862). Do czasu zakupu kamienicy na jej parterze działała już pracownia złotnika Richarda Andreasa Steinhausa (1818–1867), którą również przejął.<br/><br/> |
| + | Sygnował swoje wyroby znakiem „C.HINTZ”. Jego łyżka stołowa znajduje się w zbiorach [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]]; innych prac literatura przedmiotu nie odnotowała. Żonaty był z Henriettą Rasch, która prowadziła zakład po jego śmierci, w 1896 odsprzedając go (a z czasem i kamienicę) mieszkającemu po sąsiedzku przy Goldschmiedegasse 26 (ul. Złotników) jubilerowi Adolfowi Hermannowi Kőnigowi (1861–1914). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 07:56, 1 sie 2023
CARL EDUARD ADALBERT HINTZ (19 VII 1827 Gdańsk – 19 I 1891 Gdańsk), jubiler. Syn pedagoga, dr. Johanna Samuela Hintza (1796–1867). Po uzyskaniu uprawnień mistrzowskich prowadził od 1864 zakład przy Goldschmiedegasse 34 (ul. Złotników), w kamienicy, którą nabył od spadkobierców mistrza szewskiego Christiana Formowskiego (1787–1862). Do czasu zakupu kamienicy na jej parterze działała już pracownia złotnika Richarda Andreasa Steinhausa (1818–1867), którą również przejął.
Sygnował swoje wyroby znakiem „C.HINTZ”. Jego łyżka stołowa znajduje się w zbiorach Muzeum Gdańska; innych prac literatura przedmiotu nie odnotowała. Żonaty był z Henriettą Rasch, która prowadziła zakład po jego śmierci, w 1896 odsprzedając go (a z czasem i kamienicę) mieszkającemu po sąsiedzku przy Goldschmiedegasse 26 (ul. Złotników) jubilerowi Adolfowi Hermannowi Kőnigowi (1861–1914).
