FALOWCE
| Linia 7: | Linia 7: | ||
'''FALOWCE''', budynki mieszkalne, bryłą i układem balkonów przypominające falę (stąd popularna nazwa). Wznoszone jako przejściowe rozwiązanie trudności mieszkaniowych w różnych krajach Europy: Włoszech, Austrii i na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w Polsce. Charakteryzują się wejściem do mieszkań z galerii łączących kolejne klatki schodowe; w każdej klatce schodowej jest winda osobowa, w co czwartej – towarowa.<br/><br/> | '''FALOWCE''', budynki mieszkalne, bryłą i układem balkonów przypominające falę (stąd popularna nazwa). Wznoszone jako przejściowe rozwiązanie trudności mieszkaniowych w różnych krajach Europy: Włoszech, Austrii i na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w Polsce. Charakteryzują się wejściem do mieszkań z galerii łączących kolejne klatki schodowe; w każdej klatce schodowej jest winda osobowa, w co czwartej – towarowa.<br/><br/> | ||
W Gdańsku wzniesiono osiem falowców, według projektu (pierwszy z 1964) opracowanego w zespole Tadeusza Różańskiego przez [[OLĘDZKA DANUTA, architekt | Danutę Olędzką]], Tadeusza Kempskiego i Janusza Morka: jeden falowiec w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]] (ul. Wyzwolenia, 1978) i siedem na [[PRZYMORZE | Przymorzu]]: dwa przy ul. Piastowskiej 99 i 100 według projektu [[OLĘDZKA DANUTA, architekt | Danuty Olędzkiej]] (początek budowy: 1966, długość 198,6 m, 1500 mieszkańców), przy ul. Jagiellońskiej (1972, długość około 800 m, 1376 mieszkań, około 5000 mieszkańców), przy [[OBROŃCÓW WYBRZEŻA, ulica | ul. Obrońców Wybrzeża]] (1970–1973, długość około 860 m, szerokości 13 m – planowany jako krótszy, cztery segmenty po cztery klatki schodowe, 1792 mieszkania, ponad 6000 mieszkańców (zameldowanych około połowa), oddawany do użytku segmentami; najdłuższy w Gdańsku (w Polsce dłuższy jest tylko tzw. Przyczółek Grochowski w Warszawie, 1500 m, jednak nie zawsze zaliczany do tego typu budynków), przy ul. Kołobrzeskiej 42 (1973–1975), dwa przy ul. Rzeczypospolitej 1 i 7 (1973–1975; łącznie w trzech ostatnich falowcach 1520 lokali).<br/><br/> | W Gdańsku wzniesiono osiem falowców, według projektu (pierwszy z 1964) opracowanego w zespole Tadeusza Różańskiego przez [[OLĘDZKA DANUTA, architekt | Danutę Olędzką]], Tadeusza Kempskiego i Janusza Morka: jeden falowiec w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]] (ul. Wyzwolenia, 1978) i siedem na [[PRZYMORZE | Przymorzu]]: dwa przy ul. Piastowskiej 99 i 100 według projektu [[OLĘDZKA DANUTA, architekt | Danuty Olędzkiej]] (początek budowy: 1966, długość 198,6 m, 1500 mieszkańców), przy ul. Jagiellońskiej (1972, długość około 800 m, 1376 mieszkań, około 5000 mieszkańców), przy [[OBROŃCÓW WYBRZEŻA, ulica | ul. Obrońców Wybrzeża]] (1970–1973, długość około 860 m, szerokości 13 m – planowany jako krótszy, cztery segmenty po cztery klatki schodowe, 1792 mieszkania, ponad 6000 mieszkańców (zameldowanych około połowa), oddawany do użytku segmentami; najdłuższy w Gdańsku (w Polsce dłuższy jest tylko tzw. Przyczółek Grochowski w Warszawie, 1500 m, jednak nie zawsze zaliczany do tego typu budynków), przy ul. Kołobrzeskiej 42 (1973–1975), dwa przy ul. Rzeczypospolitej 1 i 7 (1973–1975; łącznie w trzech ostatnich falowcach 1520 lokali).<br/><br/> | ||
| − | Falowiec w Nowym Porcie ma 12 kondygnacji, pozostałe mają wysokość 32 m i 11 kondygnacji (parter i 10 pięter, nad każdą klatką nadbudówki). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | + | Falowiec w Nowym Porcie ma 12 kondygnacji, pozostałe mają wysokość 32 m i 11 kondygnacji (parter i 10 pięter, nad każdą klatką nadbudówki). <br/><br/> |
| + | W 1991 jedno z mieszkań w falcowu przy ul. Obrońców Wybrzeza (10F) odwiedziła przebywajaca w Gdańsku księżniczka Anna z dynastii Windsor, córka angielskiej królowej Elżbiety II i księcia Edynburga Filipa (zob. [[WIZYTY KSIĘŻNEJ ANNY MOUNTBATTEN–WINDSOR W GDAŃSKU, 1991, 2006| Wizyty księżnej Anny Mountbatten-Windsor w Gdańsku]]. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 16:27, 8 lip 2023
FALOWCE, budynki mieszkalne, bryłą i układem balkonów przypominające falę (stąd popularna nazwa). Wznoszone jako przejściowe rozwiązanie trudności mieszkaniowych w różnych krajach Europy: Włoszech, Austrii i na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w Polsce. Charakteryzują się wejściem do mieszkań z galerii łączących kolejne klatki schodowe; w każdej klatce schodowej jest winda osobowa, w co czwartej – towarowa.
W Gdańsku wzniesiono osiem falowców, według projektu (pierwszy z 1964) opracowanego w zespole Tadeusza Różańskiego przez Danutę Olędzką, Tadeusza Kempskiego i Janusza Morka: jeden falowiec w Nowym Porcie (ul. Wyzwolenia, 1978) i siedem na Przymorzu: dwa przy ul. Piastowskiej 99 i 100 według projektu Danuty Olędzkiej (początek budowy: 1966, długość 198,6 m, 1500 mieszkańców), przy ul. Jagiellońskiej (1972, długość około 800 m, 1376 mieszkań, około 5000 mieszkańców), przy ul. Obrońców Wybrzeża (1970–1973, długość około 860 m, szerokości 13 m – planowany jako krótszy, cztery segmenty po cztery klatki schodowe, 1792 mieszkania, ponad 6000 mieszkańców (zameldowanych około połowa), oddawany do użytku segmentami; najdłuższy w Gdańsku (w Polsce dłuższy jest tylko tzw. Przyczółek Grochowski w Warszawie, 1500 m, jednak nie zawsze zaliczany do tego typu budynków), przy ul. Kołobrzeskiej 42 (1973–1975), dwa przy ul. Rzeczypospolitej 1 i 7 (1973–1975; łącznie w trzech ostatnich falowcach 1520 lokali).
Falowiec w Nowym Porcie ma 12 kondygnacji, pozostałe mają wysokość 32 m i 11 kondygnacji (parter i 10 pięter, nad każdą klatką nadbudówki).
W 1991 jedno z mieszkań w falcowu przy ul. Obrońców Wybrzeza (10F) odwiedziła przebywajaca w Gdańsku księżniczka Anna z dynastii Windsor, córka angielskiej królowej Elżbiety II i księcia Edynburga Filipa (zob. Wizyty księżnej Anny Mountbatten-Windsor w Gdańsku.
