WILDE PIOTR KRZEMYŚL, profesor Politechniki Gdańskiej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę WILDE PIOTR KRZEMYŚL na WILDE PIOTR KRZEMYŚL, profesor Politechniki Gdańskiej) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''PIOTR KRZEMYŚL WILDE''' (19 V 1931 Bieganowo – 12 I 2006 Gdańsk), inżynier, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), dyrektor [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku]]. Syn Stefana i Heleny z domu Dąbrowskiej. W 1949 zdał maturę w Liceum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1952 inżynier na Wydziale Inżynierii Lądowo-Wodnej Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, w 1955 magister inżynier na Wydziale Budownictwa Lądowego PG. | + | '''PIOTR KRZEMYŚL WILDE''' (19 V 1931 Bieganowo – 12 I 2006 Gdańsk), inżynier, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), dyrektor [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku]]. Syn Stefana Jana, właściciela majątków Latkowo i Bieganowo (gmina Radziejów), rozparcelowanego w 1945 na mocy dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN) z 6 IX 1944, i Heleny z domu Dąbrowskiej (19 II 1900 – 15 XII 1982 Gdańsk). W 1949 zdał maturę w Liceum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1952 inżynier na Wydziale Inżynierii Lądowo-Wodnej Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, w 1955 magister inżynier na Wydziale Budownictwa Lądowego PG.<br/><br/> |
W latach 1955–1974 pracował w Katedrze Mechaniki Budowli PG, w 1958 doktor (przewód na PG), w 1964 doktor habilitowany (przewód na Politechnice Warszawskiej), w 1972 profesor nadzwyczajny (tytularny), w 1982 profesor zwyczajny. W 1959 przebywał na stażu w Cornell University (USA), w latach 1967–1970 w Basrah University (Irak). W okresie 1975–2006 pracował w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku, w latach 1975–1986 i 1997–2000 jego dyrektor.<br/><br/> | W latach 1955–1974 pracował w Katedrze Mechaniki Budowli PG, w 1958 doktor (przewód na PG), w 1964 doktor habilitowany (przewód na Politechnice Warszawskiej), w 1972 profesor nadzwyczajny (tytularny), w 1982 profesor zwyczajny. W 1959 przebywał na stażu w Cornell University (USA), w latach 1967–1970 w Basrah University (Irak). W okresie 1975–2006 pracował w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku, w latach 1975–1986 i 1997–2000 jego dyrektor.<br/><br/> | ||
| − | Specjalista w zakresie mechaniki budowli (teoria płyt i powłok, dynamika konstrukcji); hydrosprężystości, zastosowania probabilistyki w mechanice i inżynierii; mechaniki gruntów (modele sprężysto-plastyczne); mechaniki falowania. Od 1983 | + | Specjalista w zakresie mechaniki budowli (teoria płyt i powłok, dynamika konstrukcji); hydrosprężystości, zastosowania probabilistyki w mechanice i inżynierii; mechaniki gruntów (modele sprężysto-plastyczne); mechaniki falowania. Od 1983 członek korespondent Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 1994 członek rzeczywisty PAN. Autor między innymi prac: ''Mechanika teoretyczna'' (wspólnie z Mieczysławem Wizmurem, 1977), ''Dyskretyzacja pól losowych w obliczeniach inżynierskich'' (1981), ''Kalman Filter Method in the Analysis of Vibrations due to Water Waves'' (wspólnie z Andrzejem Kozakiewiczem, 1993). W latach 1987–1995 sekretarz gdańskiego oddziału PAN, 1996–2002 prezes, 1996–2002 członek Prezydium PAN.<br/><br/> |
| − | Odznaczony | + | Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 2 II 1963 mąż Alicji Elżbiety z domu Gałka, ojciec Krzysztofa, Moniki, Pawła i Michała. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 05:15, 2 lip 2023
PIOTR KRZEMYŚL WILDE (19 V 1931 Bieganowo – 12 I 2006 Gdańsk), inżynier, profesor Politechniki Gdańskiej (PG), dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku. Syn Stefana Jana, właściciela majątków Latkowo i Bieganowo (gmina Radziejów), rozparcelowanego w 1945 na mocy dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN) z 6 IX 1944, i Heleny z domu Dąbrowskiej (19 II 1900 – 15 XII 1982 Gdańsk). W 1949 zdał maturę w Liceum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1952 inżynier na Wydziale Inżynierii Lądowo-Wodnej Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, w 1955 magister inżynier na Wydziale Budownictwa Lądowego PG.
W latach 1955–1974 pracował w Katedrze Mechaniki Budowli PG, w 1958 doktor (przewód na PG), w 1964 doktor habilitowany (przewód na Politechnice Warszawskiej), w 1972 profesor nadzwyczajny (tytularny), w 1982 profesor zwyczajny. W 1959 przebywał na stażu w Cornell University (USA), w latach 1967–1970 w Basrah University (Irak). W okresie 1975–2006 pracował w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku, w latach 1975–1986 i 1997–2000 jego dyrektor.
Specjalista w zakresie mechaniki budowli (teoria płyt i powłok, dynamika konstrukcji); hydrosprężystości, zastosowania probabilistyki w mechanice i inżynierii; mechaniki gruntów (modele sprężysto-plastyczne); mechaniki falowania. Od 1983 członek korespondent Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 1994 członek rzeczywisty PAN. Autor między innymi prac: Mechanika teoretyczna (wspólnie z Mieczysławem Wizmurem, 1977), Dyskretyzacja pól losowych w obliczeniach inżynierskich (1981), Kalman Filter Method in the Analysis of Vibrations due to Water Waves (wspólnie z Andrzejem Kozakiewiczem, 1993). W latach 1987–1995 sekretarz gdańskiego oddziału PAN, 1996–2002 prezes, 1996–2002 członek Prezydium PAN.
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 2 II 1963 mąż Alicji Elżbiety z domu Gałka, ojciec Krzysztofa, Moniki, Pawła i Michała. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
