KINASZEWSKI ADAM, dziennikarz
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | [[File:Adam_Kinaszewski.JPG|thumb|Adam Kinaszewski]]'''ADAM KINASZEWSKI''' (6 XII 1944 Kraków – 30 XI 2008 Gdańsk). W 1969 absolwent Wydz. Prawa UJ, 1977 PWSTiF w Łodzi. W 1970–76 dziennikarz „Gazety Zielonogórskiej”. Od 1976 do 1981 dziennikarz w Gd. Ośrodku Telewizyjnym (q Telewizja Gdańsk), twórca reportaży i filmów dokumentalnych: Lud da siłę swojemu poecie, Gdynia – Grudzień 1970, Ludzie z żelaza, Strajk generalny odwołany. W q stanie wojennym internowany. W 1982–89 rzecznik q Lecha Wałęsy i czł. zespołu doradczego programującego jego działalność. Wspólnie z q Andrzejem Drzycimskim opublikował w 1985 w wydawnictwie Inst. Literackiego w Paryżu, a nast. w Harcourt Brace Jovanovich w San Diego pod pseud. Jan Mur Dziennik internowanego, będący zapisem pobytu autorów w obozie internowania w Strzebielinku (wyd. pol. 1989). Z Andrzejem Drzycimskim także współautor pierwszej biografii L. Wałęsy Droga nadziei. W wyborach 1989 był organizatorem kampanii telewizyjnej Solidarności w Gd. W 1990–91 współtwórca i pierwszy red. nacz. q „GazetyGdańskiej”, 1993–94 dyr. i red. nacz. Telewizji Polskiej Gd. Od roku 1994 właściciel spółki producenckiej, w której tworzył programy telewizyjne i filmy dokumentalne, m.in. Siedem grzechów głównych – po góralsku z udziałem ks. prof. Józefa Tischnera, | + | [[File:Adam_Kinaszewski.JPG|thumb|Adam Kinaszewski]]'''ADAM KINASZEWSKI''' (6 XII 1944 Kraków – 30 XI 2008 Gdańsk). W 1969 absolwent Wydz. Prawa UJ, 1977 PWSTiF w Łodzi. W 1970–76 dziennikarz „Gazety Zielonogórskiej”. Od 1976 do 1981 dziennikarz w Gd. Ośrodku Telewizyjnym (q Telewizja Gdańsk), twórca reportaży i filmów dokumentalnych: ''Lud da siłę swojemu poecie, Gdynia – Grudzień 1970'', ''Ludzie z żelaza'', ''Strajk generalny odwołany''. W q stanie wojennym internowany. W 1982–89 rzecznik q Lecha Wałęsy i czł. zespołu doradczego programującego jego działalność. Wspólnie z q Andrzejem Drzycimskim opublikował w 1985 w wydawnictwie Inst. Literackiego w Paryżu, a nast. w Harcourt Brace Jovanovich w San Diego pod pseud. Jan Mur ''Dziennik internowanego'', będący zapisem pobytu autorów w obozie internowania w Strzebielinku (wyd. pol. 1989). Z Andrzejem Drzycimskim także współautor pierwszej biografii L. Wałęsy ''Droga nadziei''. W wyborach 1989 był organizatorem kampanii telewizyjnej Solidarności w Gd. W 1990–91 współtwórca i pierwszy red. nacz. q „GazetyGdańskiej”, 1993–94 dyr. i red. nacz. Telewizji Polskiej Gd. Od roku 1994 właściciel spółki producenckiej, w której tworzył programy telewizyjne i filmy dokumentalne, m.in. ''Siedem grzechów głównych – po góralsku'' z udziałem ks. prof. Józefa Tischnera, L''ech Wałęsa – bilans dwu dekad'' oraz cykl ''Warszawa – pejzaż z Singerem''. {{author: ALB}} [[Category: Encyklopedia]] |