HÜNEFELD ANDREAS, drukarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ANDREAS HÜNEFELD''' (1581 Halberstadt, Saksonia – 1666 Gdańsk), drukarz, wyznania kalwińskiego. W 1603 przybył do Gd. z q Wilhelmem Guillemotem, 1608 przejął założoną przez niego drukarnię w budynku bramy miejskiej przy ob. ul. Zbytki, poślubiając wdowę po nim Marię Baerckholten (q drukarstwo i drukarnie; q prasa). Wydawał pisma na potrzeby gd. środowiska nauk. i lit., zasłynął wydaniem w 1632 q Biblii gdańskiej, służącej nast. jako wzór dla wydawnictw zagranicznych, co świadczyło o wysokim poziomie gd. drukarstwa. W 1633 otrzymał królewski przywilej na wyłączne wydawanie podręczników Jana Ámosa Komenskiego. Wydawał od 1618 tygodnik „Wöchentliche Zeitung”, który w 1619 nast. ukazywał się nawet 3 razy w tygodniu i był pierwszą gazetą w Rzeczypospolitej. Podjął się także drukowania innych czasopism, ale Rada Miejska w 1644 zakazała mu tej działalności. Ocenia się, że w ciągu 44 lat wydał ponad 2 tys. książek o objętości ponad 2200 arkuszy. Większość druków opatrywał sygnetem z napisem: Sicut Flos Agri, Sic Floret Homo. Odbiorców druków poszukiwał gł. w kręgach q kalwinów, wydając np. 26 kancjonałów w jęz. pol. (q kancjonał). Oblicza się, że na rynku książek reformacyjnych jego druki stanowiły 50% całej krajowej produkcji reformacyjnej. W 1652, gł. z powodu zatargów z władzami miejskimi, zakończył działalność drukarską. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''ANDREAS HÜNEFELD''' (1581 Halberstadt, Saksonia – 1666 Gdańsk), drukarz, wyznania kalwińskiego. W 1603 przybył do Gd. z q Wilhelmem Guillemotem, 1608 przejął założoną przez niego drukarnię w budynku bramy miejskiej przy ob. ul. Zbytki, poślubiając wdowę po nim Marię Baerckholten (q drukarstwo i drukarnie; q prasa). Wydawał pisma na potrzeby gd. środowiska nauk. i lit., zasłynął wydaniem w 1632 q Biblii gdańskiej, służącej nast. jako wzór dla wydawnictw zagranicznych, co świadczyło o wysokim poziomie gd. drukarstwa. W 1633 otrzymał królewski przywilej na wyłączne wydawanie podręczników Jana Ámosa Komenskiego. Wydawał od 1618 tygodnik „Wöchentliche Zeitung”, który w 1619 nast. ukazywał się nawet 3 razy w tygodniu i był pierwszą gazetą w Rzeczypospolitej. Podjął się także drukowania innych czasopism, ale Rada Miejska w 1644 zakazała mu tej działalności. Ocenia się, że w ciągu 44 lat wydał ponad 2 tys. książek o objętości ponad 2200 arkuszy. Większość druków opatrywał sygnetem z napisem: ''Sicut Flos Agri, Sic Floret Homo''. Odbiorców druków poszukiwał gł. w kręgach q kalwinów, wydając np. 26 kancjonałów w jęz. pol. (q kancjonał). Oblicza się, że na rynku książek reformacyjnych jego druki stanowiły 50% całej krajowej produkcji reformacyjnej. W 1652, gł. z powodu zatargów z władzami miejskimi, zakończył działalność drukarską. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 02:04, 6 mar 2013
ANDREAS HÜNEFELD (1581 Halberstadt, Saksonia – 1666 Gdańsk), drukarz, wyznania kalwińskiego. W 1603 przybył do Gd. z q Wilhelmem Guillemotem, 1608 przejął założoną przez niego drukarnię w budynku bramy miejskiej przy ob. ul. Zbytki, poślubiając wdowę po nim Marię Baerckholten (q drukarstwo i drukarnie; q prasa). Wydawał pisma na potrzeby gd. środowiska nauk. i lit., zasłynął wydaniem w 1632 q Biblii gdańskiej, służącej nast. jako wzór dla wydawnictw zagranicznych, co świadczyło o wysokim poziomie gd. drukarstwa. W 1633 otrzymał królewski przywilej na wyłączne wydawanie podręczników Jana Ámosa Komenskiego. Wydawał od 1618 tygodnik „Wöchentliche Zeitung”, który w 1619 nast. ukazywał się nawet 3 razy w tygodniu i był pierwszą gazetą w Rzeczypospolitej. Podjął się także drukowania innych czasopism, ale Rada Miejska w 1644 zakazała mu tej działalności. Ocenia się, że w ciągu 44 lat wydał ponad 2 tys. książek o objętości ponad 2200 arkuszy. Większość druków opatrywał sygnetem z napisem: Sicut Flos Agri, Sic Floret Homo. Odbiorców druków poszukiwał gł. w kręgach q kalwinów, wydając np. 26 kancjonałów w jęz. pol. (q kancjonał). Oblicza się, że na rynku książek reformacyjnych jego druki stanowiły 50% całej krajowej produkcji reformacyjnej. W 1652, gł. z powodu zatargów z władzami miejskimi, zakończył działalność drukarską.
