WOHLER WALTER, prawnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WALTER WOHLER''' (28 I 1893 – 1968 Niemcy Zachodnie), prawnik. Syn właściciela ziemskiego. Po ukończeniu studiów prawniczych w | + | '''WALTER WOHLER''' (28 I 1893 – 1968 Niemcy Zachodnie), prawnik. Syn właściciela ziemskiego. Po ukończeniu studiów prawniczych w Berlinie, w latach 1916–1918 uczestnik I wojny światowej. W 1919 zdał egzamin asesorki. W Gdańsku od 5 X 1918 jako sędzia w niemieckim Sądzie Krajowym (Landgericht). Od 1 X 1921 sędzia w Sądzie Krajowym II WMG, od 1 IV 1934 dyrektor jednego z jego wydziałów karnych. Od 15 II 1937 do 1 IX 1939 Prezydent Sądu Najwyższego (Obergericht) i Sądu Krajowego (Landgericht) w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG). Urzędował w gmachu przy Neugarten 30/34 (ul. Nowe Ogrody).<br/><br/> |
Od 1932 członek Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej, od 1934 SS w stopniu SS-Obersturmführera (podpułkownik). W listopadzie 1939, po utworzeniu [[OKRĘG RZESZY GDAŃSK-PRUSY ZACHODNIE | Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie]], został Prezydentem Wyższego Sądu Krajowego (Oberlandesgericht) tego okręgu, pełniąc tę funkcję do marca 1945. Podległe mu sądy zwykłe, wojenne i specjalne wydawały liczne wyroki skazujące mieszkańców Pomorza oraz osadzonych w różnych obozach obcokrajowców na śmierć lub pobyt w obozach koncentracyjnych. Same podlegające mu sądy specjalne w Gdańsku i Bydgoszczy w okresie 1939–1945 rozpatrywały prawie tysiąc spraw, wydając 593 wyroki śmierci. <br/><br/> | Od 1932 członek Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej, od 1934 SS w stopniu SS-Obersturmführera (podpułkownik). W listopadzie 1939, po utworzeniu [[OKRĘG RZESZY GDAŃSK-PRUSY ZACHODNIE | Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie]], został Prezydentem Wyższego Sądu Krajowego (Oberlandesgericht) tego okręgu, pełniąc tę funkcję do marca 1945. Podległe mu sądy zwykłe, wojenne i specjalne wydawały liczne wyroki skazujące mieszkańców Pomorza oraz osadzonych w różnych obozach obcokrajowców na śmierć lub pobyt w obozach koncentracyjnych. Same podlegające mu sądy specjalne w Gdańsku i Bydgoszczy w okresie 1939–1945 rozpatrywały prawie tysiąc spraw, wydając 593 wyroki śmierci. <br/><br/> | ||
W 1928 mieszkał we Wrzeszczu przy Heiligenbrunnerweg 6 (ul. Do Studzienki), 1934 przy Kronprinzenallee (ul. Wita Stwosza), w 1939 i 1945 w służbowej willi w Sopocie przy Bülowallee 11 (ul. Mickiewicza). Po 1945 w Niemczech; żył z emerytury naliczonej za pracę w organach sądowych do 1939. Przesłuchiwany w 1957 i 1964 jako świadek w dochodzeniach prowadzonych w stosunku do innych funkcjonariuszy hitlerowskich organów represji w Gdańsku i na Pomorzu. Dochodzenie wszczęte w 1965 przeciw nim przez prokuraturę we Frankfurcie nad Menem, zostało z nieznanych bliżej przyczyn umorzone. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 1928 mieszkał we Wrzeszczu przy Heiligenbrunnerweg 6 (ul. Do Studzienki), 1934 przy Kronprinzenallee (ul. Wita Stwosza), w 1939 i 1945 w służbowej willi w Sopocie przy Bülowallee 11 (ul. Mickiewicza). Po 1945 w Niemczech; żył z emerytury naliczonej za pracę w organach sądowych do 1939. Przesłuchiwany w 1957 i 1964 jako świadek w dochodzeniach prowadzonych w stosunku do innych funkcjonariuszy hitlerowskich organów represji w Gdańsku i na Pomorzu. Dochodzenie wszczęte w 1965 przeciw nim przez prokuraturę we Frankfurcie nad Menem, zostało z nieznanych bliżej przyczyn umorzone. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:18, 16 cze 2023
WALTER WOHLER (28 I 1893 – 1968 Niemcy Zachodnie), prawnik. Syn właściciela ziemskiego. Po ukończeniu studiów prawniczych w Berlinie, w latach 1916–1918 uczestnik I wojny światowej. W 1919 zdał egzamin asesorki. W Gdańsku od 5 X 1918 jako sędzia w niemieckim Sądzie Krajowym (Landgericht). Od 1 X 1921 sędzia w Sądzie Krajowym II WMG, od 1 IV 1934 dyrektor jednego z jego wydziałów karnych. Od 15 II 1937 do 1 IX 1939 Prezydent Sądu Najwyższego (Obergericht) i Sądu Krajowego (Landgericht) w II Wolnego Miasta Gdańska (WMG). Urzędował w gmachu przy Neugarten 30/34 (ul. Nowe Ogrody).
Od 1932 członek Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej, od 1934 SS w stopniu SS-Obersturmführera (podpułkownik). W listopadzie 1939, po utworzeniu Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, został Prezydentem Wyższego Sądu Krajowego (Oberlandesgericht) tego okręgu, pełniąc tę funkcję do marca 1945. Podległe mu sądy zwykłe, wojenne i specjalne wydawały liczne wyroki skazujące mieszkańców Pomorza oraz osadzonych w różnych obozach obcokrajowców na śmierć lub pobyt w obozach koncentracyjnych. Same podlegające mu sądy specjalne w Gdańsku i Bydgoszczy w okresie 1939–1945 rozpatrywały prawie tysiąc spraw, wydając 593 wyroki śmierci.
W 1928 mieszkał we Wrzeszczu przy Heiligenbrunnerweg 6 (ul. Do Studzienki), 1934 przy Kronprinzenallee (ul. Wita Stwosza), w 1939 i 1945 w służbowej willi w Sopocie przy Bülowallee 11 (ul. Mickiewicza). Po 1945 w Niemczech; żył z emerytury naliczonej za pracę w organach sądowych do 1939. Przesłuchiwany w 1957 i 1964 jako świadek w dochodzeniach prowadzonych w stosunku do innych funkcjonariuszy hitlerowskich organów represji w Gdańsku i na Pomorzu. Dochodzenie wszczęte w 1965 przeciw nim przez prokuraturę we Frankfurcie nad Menem, zostało z nieznanych bliżej przyczyn umorzone.
