DUŃSKA-KRZESIŃSKA ELŻBIETA, lekkoatletka, olimpijczyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Elżbieta_Duńska_Krzesińska_po_zdobyciu_złotego_medalu_na_olimpiadzie_w_Melbourne__1956.JPG|thumb|Elżbieta Duńska-Krzesińska po zdobyciu złotego medalu na olimpiadzie w Melbourne, 1956]]'''DUŃSKA-KRZESIŃSKA | + | [[File:Elżbieta_Duńska_Krzesińska_po_zdobyciu_złotego_medalu_na_olimpiadzie_w_Melbourne__1956.JPG|thumb|Elżbieta Duńska-Krzesińska po zdobyciu złotego medalu na olimpiadzie w Melbourne, 1956]] |
| + | '''ELŻBIETA DUŃSKA-KRZESIŃSKA''' (ur. 11 XI 1934 Warszawa), lekkoatletka: skoczkini w dal, wieloboistka, trenerka. Absolwentka liceum w Elblągu (pierwsze treningi) oraz w 1963 AMG (q GUMed) – lekarz stomatolog, 1968 studiów trenerskich WSWF w Poznaniu. Zawodniczka Spójni Gd. (1949–56), LKS Sopot (1957–60), KLA Sopot – Spójnia Gd. (1961–63), Skra Warszawa (1964). Dwunaste miejsce na IO 1952 (Helsinki)w skoku w dal, złoty medal na IO 1956 (Melbourne, „Złota Ela”), srebrny na IO 1960 (Rzym). Trzecie miejsce na ME 1954 (Berno), wicemistrzyni Europy 1962 (Belgrad), 1956 rekordzistka świata (6,35 m), dziesięciokrotna mistrzyni Polski w skoku w dal, dwukrotna w pięcioboju i raz w biegu na 80 m. Trzykrotnie (1954, 1956, 1960) wygrywała plebiscyt q „Dziennika Bałtyckiego” na najlepszego sportowca woj. gd., w 1956 zwyciężczyni plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku w Polsce. Od pocz. lat 80. XX w. wraz z mężem trenerem mieszkała w USA, 2003 zamieszkała w Warszawie. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i Krzyżem Oficerskim OOP. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 20:16, 5 mar 2013
ELŻBIETA DUŃSKA-KRZESIŃSKA (ur. 11 XI 1934 Warszawa), lekkoatletka: skoczkini w dal, wieloboistka, trenerka. Absolwentka liceum w Elblągu (pierwsze treningi) oraz w 1963 AMG (q GUMed) – lekarz stomatolog, 1968 studiów trenerskich WSWF w Poznaniu. Zawodniczka Spójni Gd. (1949–56), LKS Sopot (1957–60), KLA Sopot – Spójnia Gd. (1961–63), Skra Warszawa (1964). Dwunaste miejsce na IO 1952 (Helsinki)w skoku w dal, złoty medal na IO 1956 (Melbourne, „Złota Ela”), srebrny na IO 1960 (Rzym). Trzecie miejsce na ME 1954 (Berno), wicemistrzyni Europy 1962 (Belgrad), 1956 rekordzistka świata (6,35 m), dziesięciokrotna mistrzyni Polski w skoku w dal, dwukrotna w pięcioboju i raz w biegu na 80 m. Trzykrotnie (1954, 1956, 1960) wygrywała plebiscyt q „Dziennika Bałtyckiego” na najlepszego sportowca woj. gd., w 1956 zwyciężczyni plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku w Polsce. Od pocz. lat 80. XX w. wraz z mężem trenerem mieszkała w USA, 2003 zamieszkała w Warszawie. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i Krzyżem Oficerskim OOP.
