CYGAN MIECZYSŁAW, wojewoda gdański
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Mieczysław Cygan.jpg|thumb|Mieczysław Cygan]] | [[File:Mieczysław Cygan.jpg|thumb|Mieczysław Cygan]] | ||
| − | '''MIECZYSŁAW CYGAN''' (2 VIII 1921 Koniuszki, obecnie Ukraina – 7 IV 2006 Warszawa), zawodowy wojskowy, [[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | wojewoda gdański]]. Urodził się w rodzinie chłopskiej. Kształcił się we Lwowie, w roku 1940 przy próbie przejścia na Węgry aresztowany przez Rosjan, zesłany na Syberię, pracował przy wyrębie tajgi. W 1943 zgłosił się do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Został oficerem politycznym w 2. Pułku Artylerii Lekkiej w 2. Dywizji Piechoty. W 1944 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii, po 1945 Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie i Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie; doktor nauk wojskowych, od 1964 generał brygady. Członek Polskiej Partii Robotniczej od 1946, następnie w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).<br/><br/> | + | '''MIECZYSŁAW CYGAN''' (2 VIII 1921 Koniuszki, obecnie Ukraina – 7 IV 2006 Warszawa), zawodowy wojskowy, [[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | wojewoda gdański]]. Urodził się w rodzinie chłopskiej, syn Kazimierza i Karoliny. Kształcił się we Lwowie, w roku 1940 przy próbie przejścia na Węgry aresztowany przez Rosjan, zesłany na Syberię, pracował przy wyrębie tajgi. W 1943 zgłosił się do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Został oficerem politycznym w 2. Pułku Artylerii Lekkiej w 2. Dywizji Piechoty. W 1944 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii, po 1945 Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie i Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie; doktor nauk wojskowych, od 1964 generał brygady. Członek Polskiej Partii Robotniczej od 1946, następnie w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).<br/><br/> |
Od 1957 pełnił funkcję wiceprezesa klubu CWKS Legia Warszawa do spraw administracyjno-finansowych, w latach 1967–1969 dyrektor departamentu wojskowego w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, 1969–1978 szef katedry w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie, 1978–1982 szef Zespołu Naukowego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.<br/><br/> | Od 1957 pełnił funkcję wiceprezesa klubu CWKS Legia Warszawa do spraw administracyjno-finansowych, w latach 1967–1969 dyrektor departamentu wojskowego w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, 1969–1978 szef katedry w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie, 1978–1982 szef Zespołu Naukowego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.<br/><br/> | ||
Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] wszedł w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku (styczeń 1982 – luty 1989). Od 3 II 1982 do 22 XI 1988 wojewoda gdański. W latach 1985–1990 członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w 1989–1990 sekretarz generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, przewodniczący Rady Przyjaciół Związku Harcerstwa Polskiego. W 1990 przeniesiony w stan spoczynku.<br/><br/> | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] wszedł w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku (styczeń 1982 – luty 1989). Od 3 II 1982 do 22 XI 1988 wojewoda gdański. W latach 1985–1990 członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w 1989–1990 sekretarz generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, przewodniczący Rady Przyjaciół Związku Harcerstwa Polskiego. W 1990 przeniesiony w stan spoczynku.<br/><br/> | ||
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Komandorskim OOP. Autor książki autobiograficznej ''Poczta polowa 19-358'' (1968). {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Komandorskim OOP. Autor książki autobiograficznej ''Poczta polowa 19-358'' (1968). {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:53, 20 kwi 2023
MIECZYSŁAW CYGAN (2 VIII 1921 Koniuszki, obecnie Ukraina – 7 IV 2006 Warszawa), zawodowy wojskowy, wojewoda gdański. Urodził się w rodzinie chłopskiej, syn Kazimierza i Karoliny. Kształcił się we Lwowie, w roku 1940 przy próbie przejścia na Węgry aresztowany przez Rosjan, zesłany na Syberię, pracował przy wyrębie tajgi. W 1943 zgłosił się do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Został oficerem politycznym w 2. Pułku Artylerii Lekkiej w 2. Dywizji Piechoty. W 1944 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii, po 1945 Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie i Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie; doktor nauk wojskowych, od 1964 generał brygady. Członek Polskiej Partii Robotniczej od 1946, następnie w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).
Od 1957 pełnił funkcję wiceprezesa klubu CWKS Legia Warszawa do spraw administracyjno-finansowych, w latach 1967–1969 dyrektor departamentu wojskowego w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, 1969–1978 szef katedry w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie, 1978–1982 szef Zespołu Naukowego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Po wprowadzeniu stanu wojennego wszedł w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku (styczeń 1982 – luty 1989). Od 3 II 1982 do 22 XI 1988 wojewoda gdański. W latach 1985–1990 członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w 1989–1990 sekretarz generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, przewodniczący Rady Przyjaciół Związku Harcerstwa Polskiego. W 1990 przeniesiony w stan spoczynku.
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Komandorskim OOP. Autor książki autobiograficznej Poczta polowa 19-358 (1968).
