POMNIK POLEGLYCH 33. PUŁKU FIZYLIERÓW (Stare Przedmieście)
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Pomnik_33_Regimentu_Fizylierów.jpg|thumb|Pomnik 33 Regimentu Fizylierów]] | [[File:Pomnik_33_Regimentu_Fizylierów.jpg|thumb|Pomnik 33 Regimentu Fizylierów]] | ||
| − | '''POMNIK 33. WSCHODNIOPRUSKIEGO | + | '''POMNIK 33. WSCHODNIOPRUSKIEGO PUŁKU FIZYLIERÓW''' (Füsilierdenkmal), nieistniejący, na [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starym Przedmieściu]], po wschodniej stronie Koszar Wiebego ([[KOSZARY | koszary]]), na dawnym placu ćwiczeń (Exercierplatz) zlokalizowanym między Motławą a ul. Żabi Kruk, mniej więcej na wysokości wylotu Gertrudengasse (ul. Wilcza). Pierwszy wolnostojący i w tradycyjnym tego słowa znaczeniu pomnik w przestrzeni miasta Gdańska. Odsłonięty 27 XI 1872 (druga rocznica bitwy pod Amiens). <br/><br/> |
| − | + | Autorem projektu był koloński rzeźbiarz Peter Fuchs (1829–1898), między innymi autor dekoracji kamieniarskich archikatedry św. Piotra i Maryi w Kolonii (pułk stacjonował w latach 1851–1871 właśnie w tym największym z miast Nadrenii). Pomnik miał postać graniastosłupa wykonanego z piaskowca, z licznymi motywami dekoracyjnymi, zwieńczonego na szczycie krzyżem żelaznym. Na froncie pomnik zdobiła tabliczka z inskrypcją: „Wschodniopruski pułk fizylierów nr 33 swoim poległym w trakcie kampanii 1870 i 1871 r. towarzyszom” („Das Ostpreußische Füsilier-Regiment Nr. 33 seinen im Feldzuge 1870 und 1871 gefallenen Kameraden”). Wymieniono też nazwy 10 największych bitew, w których brał udział pułk („An der Hallue. Bapaume. Sapigny. Bouvas. St. Quentin. Berthincourt. Amiens. Forgettes. Gravelotte. Metz”) oraz liczbę poległych (z różnieniem na ich rangę): „20 oficerów, 28 podoficerów i 393 fizylierów”. <br/><br/> | |
| − | + | I batalion (wschodniopruskiego) 33. pułku fizylierów stacjonował w Gdańsku (w koszarach Wijbego) w latach 1871–1881. Pod pomnikiem nie odbywały się praktycznie żadne uroczystości, nie wspominano o nim w przewodnikach. W 1914 planowano wyeksponowanie zapomnianego monumentu (przeniesienie, a także zadbanie o jego najbliższe otoczenie). Plany te nie wyszły poza fazę koncepcyjną, najpewniej w związku z wybuchem I wojny światowej. Istniał jeszcze nienaruszony w 1948, później usunięty. {{author: JDan}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Przestrzeń miasta]] | |
Wersja z 09:09, 15 mar 2023
POMNIK 33. WSCHODNIOPRUSKIEGO PUŁKU FIZYLIERÓW (Füsilierdenkmal), nieistniejący, na Starym Przedmieściu, po wschodniej stronie Koszar Wiebego ( koszary), na dawnym placu ćwiczeń (Exercierplatz) zlokalizowanym między Motławą a ul. Żabi Kruk, mniej więcej na wysokości wylotu Gertrudengasse (ul. Wilcza). Pierwszy wolnostojący i w tradycyjnym tego słowa znaczeniu pomnik w przestrzeni miasta Gdańska. Odsłonięty 27 XI 1872 (druga rocznica bitwy pod Amiens).
Autorem projektu był koloński rzeźbiarz Peter Fuchs (1829–1898), między innymi autor dekoracji kamieniarskich archikatedry św. Piotra i Maryi w Kolonii (pułk stacjonował w latach 1851–1871 właśnie w tym największym z miast Nadrenii). Pomnik miał postać graniastosłupa wykonanego z piaskowca, z licznymi motywami dekoracyjnymi, zwieńczonego na szczycie krzyżem żelaznym. Na froncie pomnik zdobiła tabliczka z inskrypcją: „Wschodniopruski pułk fizylierów nr 33 swoim poległym w trakcie kampanii 1870 i 1871 r. towarzyszom” („Das Ostpreußische Füsilier-Regiment Nr. 33 seinen im Feldzuge 1870 und 1871 gefallenen Kameraden”). Wymieniono też nazwy 10 największych bitew, w których brał udział pułk („An der Hallue. Bapaume. Sapigny. Bouvas. St. Quentin. Berthincourt. Amiens. Forgettes. Gravelotte. Metz”) oraz liczbę poległych (z różnieniem na ich rangę): „20 oficerów, 28 podoficerów i 393 fizylierów”.
I batalion (wschodniopruskiego) 33. pułku fizylierów stacjonował w Gdańsku (w koszarach Wijbego) w latach 1871–1881. Pod pomnikiem nie odbywały się praktycznie żadne uroczystości, nie wspominano o nim w przewodnikach. W 1914 planowano wyeksponowanie zapomnianego monumentu (przeniesienie, a także zadbanie o jego najbliższe otoczenie). Plany te nie wyszły poza fazę koncepcyjną, najpewniej w związku z wybuchem I wojny światowej. Istniał jeszcze nienaruszony w 1948, później usunięty.
