KRESSIG JACOB BENEDIKT, cukiernik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JACOB BENEDIKT KRESSIG''' (1818 Pfäfers, kanton Sankt Gallen, Szwajcaria – 7 V 1880 Gdańsk), cukiernik. Do Gdańska przybył 20 VII 1843, zatrzymując się przy Langer Markt 430 (ul. Długi Targ 8) u pochodzącej ze Szwajcarii E.H. Josti (Josty), wdowy po cukierniku Johannie Jostim (Jostym) ( | + | '''JACOB BENEDIKT KRESSIG''' (1818 Pfäfers, kanton Sankt Gallen, Szwajcaria – 7 V 1880 Gdańsk), cukiernik. Do Gdańska przybył 20 VII 1843, zatrzymując się przy Langer Markt 430 (ul. Długi Targ 8) u pochodzącej ze Szwajcarii E.H. Josti (Josty), wdowy po cukierniku Johannie Jostim (Jostym) (1773–1826) z Sils (Górna Engadyna, Szwajcaria), działającym w Gdańsku od 1809, wcześniej (od 1796) prowadzącym z bratem Danielem (1777–1845) cukiernię „Die Zuckerbäckerei Johann Josty & Co“ („Piekarnia-cukiernia Johann Josty & S-ka“) w Berlinie przy an der Stechbahn 1 (naprzeciwko pałacu królewskiego (Berliner Stadtschloss)).<br/><br/> |
| − | + | Wspólnie z wdową Josti w latach 1843–1847 prowadził cukiernię Jostische Conditorei (Cukiernia Jostów) przy Langer Markt 8. Pomagali mu – jednocześnie ucząc się zawodu – bracia: Bonifacius (ur. 1818 Pfäfers), przybyły do Gdańska przez Berlin, w Gdańsku od 2 VII 1844 do 4 IV 1853, kiedy to wyjechał do rodzinnej wsi w Alpach, i Plazider (?) (ur. 3 VIII 1819 Pfäfers), w Gdańsku przebywający od 18 XI 1846 do 29 V 1848. Najmłodszy z braci w 1848 praktykował także w zakładzie [[KAISMANN JOSEPH, cukiernik | Josepha Kaismanna]]. Bracia przez Berlin wyjeżdżali z wizytami do rodzinnej wsi, Jacob w 1849 wyjechał na urlop do Berlina i St. Gallen. <br/><br/> | |
| − | Wspólnie z wdową Josti w latach 1843–1847 prowadził cukiernię Jostische Conditorei przy Langer Markt 8. Pomagali mu – jednocześnie ucząc się zawodu – bracia: Bonifacius (ur. 1818 Pfäfers), przybyły do Gdańska przez Berlin, w Gdańsku od 2 VII 1844 do 4 IV 1853, kiedy to wyjechał do rodzinnej wsi w Alpach, i Plazider (?) (ur. 3 VIII 1819 Pfäfers), w Gdańsku przebywający od 18 XI 1846 do 29 V 1848. Najmłodszy z braci w 1848 praktykował także w zakładzie [[KAISMANN JOSEPH, cukiernik | Josepha Kaismanna]]. Bracia przez Berlin wyjeżdżali z wizytami do rodzinnej wsi, Jacob w 1849 wyjechał na urlop do Berlina i St. Gallen. <br/><br/> | + | W 1849, po śmierci wdowy Josti (po 1844 i przed 1849), Jacob Benedikt prowadził cukiernię już jako jej właściciel. Po 1854 kilkakrotnie zmieniał siedzibę firmy. W 1855 znajdowała się ona przy Langgasse 1 (ul. Długa), 20 X 1863 została przeniesiona na Jopengasse 27 (ul. Piwna), od 3 X 1873 mieściła się przy Heilige-Geist-Gasse 20 (ul. św. Ducha). Korzystając z receptur szwajcarskich, oferował sprzedaż na wynos, serwował też swoje wyroby w lokalu. W 1874 mieszkał przy Jopengasse 35 (ul. Piwna). Cukiernię przy Langer Markt 8 objęła inna rodzina szwajcarskich cukierników, pochodzący z Ftan (kanton Gryzonia) Tumasch à Porta i jego małżonka Chatrina Tönjachen, którzy od 1868 prowadzili tam „Conditorei à Porta” („Cukiernia à Porta”).<br/><br/> |
| − | + | ||
| − | W 1849, po śmierci wdowy Josti (po 1844 i przed 1849), Jacob Benedikt prowadził cukiernię już jako jej właściciel. Po 1854 kilkakrotnie zmieniał siedzibę firmy. W 1855 znajdowała się ona przy Langgasse 1 (ul. Długa), 20 X 1863 została przeniesiona na Jopengasse 27 (ul. Piwna), od 3 X 1873 mieściła się przy Heilige-Geist-Gasse 20 (ul. św. Ducha). Korzystając z receptur szwajcarskich, oferował sprzedaż na wynos, serwował też swoje wyroby w lokalu. W 1874 mieszkał przy Jopengasse 35 (ul. Piwna).<br/><br/> | + | |
| − | + | ||
Od 6 II 1846 był żonaty z Julianną Emilią Florewski (ur. 6 VI 1823 Gdańsk), która po rozwodzie wyjechała 18 X 1849 do miejscowości Vietzig (Wicko). 22 IV 1851 ożenił się z wdową Caroliną Maydeck z domu Casper (9 V 1825 Münsterberg, obecnie Ziębice, województwo dolnośląskie – 26 XII 1879 według ewidencji policji, w Gdańsku jej zgonu nie odnotowano). Z jego nekrologu z 1880 można się dowiedzieć, że miał córkę Amalię Veronikę Benediktę (ur. 2 IX 1859) oraz syna Ludwiga Petera Benedikta (24 VIII 1861 Gdańsk – 8 V 1886). Wcześniej w Gdańsku urodziło się i zmarło dwoje jego dzieci: córka Amalia Florentina Veronika (14 XI 1852 – 7 XI 1853) i syn Carl Ludwig Peter (23 IX 1855 – 2 XI 1856). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 6 II 1846 był żonaty z Julianną Emilią Florewski (ur. 6 VI 1823 Gdańsk), która po rozwodzie wyjechała 18 X 1849 do miejscowości Vietzig (Wicko). 22 IV 1851 ożenił się z wdową Caroliną Maydeck z domu Casper (9 V 1825 Münsterberg, obecnie Ziębice, województwo dolnośląskie – 26 XII 1879 według ewidencji policji, w Gdańsku jej zgonu nie odnotowano). Z jego nekrologu z 1880 można się dowiedzieć, że miał córkę Amalię Veronikę Benediktę (ur. 2 IX 1859) oraz syna Ludwiga Petera Benedikta (24 VIII 1861 Gdańsk – 8 V 1886). Wcześniej w Gdańsku urodziło się i zmarło dwoje jego dzieci: córka Amalia Florentina Veronika (14 XI 1852 – 7 XI 1853) i syn Carl Ludwig Peter (23 IX 1855 – 2 XI 1856). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:51, 23 lut 2023
JACOB BENEDIKT KRESSIG (1818 Pfäfers, kanton Sankt Gallen, Szwajcaria – 7 V 1880 Gdańsk), cukiernik. Do Gdańska przybył 20 VII 1843, zatrzymując się przy Langer Markt 430 (ul. Długi Targ 8) u pochodzącej ze Szwajcarii E.H. Josti (Josty), wdowy po cukierniku Johannie Jostim (Jostym) (1773–1826) z Sils (Górna Engadyna, Szwajcaria), działającym w Gdańsku od 1809, wcześniej (od 1796) prowadzącym z bratem Danielem (1777–1845) cukiernię „Die Zuckerbäckerei Johann Josty & Co“ („Piekarnia-cukiernia Johann Josty & S-ka“) w Berlinie przy an der Stechbahn 1 (naprzeciwko pałacu królewskiego (Berliner Stadtschloss)).
Wspólnie z wdową Josti w latach 1843–1847 prowadził cukiernię Jostische Conditorei (Cukiernia Jostów) przy Langer Markt 8. Pomagali mu – jednocześnie ucząc się zawodu – bracia: Bonifacius (ur. 1818 Pfäfers), przybyły do Gdańska przez Berlin, w Gdańsku od 2 VII 1844 do 4 IV 1853, kiedy to wyjechał do rodzinnej wsi w Alpach, i Plazider (?) (ur. 3 VIII 1819 Pfäfers), w Gdańsku przebywający od 18 XI 1846 do 29 V 1848. Najmłodszy z braci w 1848 praktykował także w zakładzie Josepha Kaismanna. Bracia przez Berlin wyjeżdżali z wizytami do rodzinnej wsi, Jacob w 1849 wyjechał na urlop do Berlina i St. Gallen.
W 1849, po śmierci wdowy Josti (po 1844 i przed 1849), Jacob Benedikt prowadził cukiernię już jako jej właściciel. Po 1854 kilkakrotnie zmieniał siedzibę firmy. W 1855 znajdowała się ona przy Langgasse 1 (ul. Długa), 20 X 1863 została przeniesiona na Jopengasse 27 (ul. Piwna), od 3 X 1873 mieściła się przy Heilige-Geist-Gasse 20 (ul. św. Ducha). Korzystając z receptur szwajcarskich, oferował sprzedaż na wynos, serwował też swoje wyroby w lokalu. W 1874 mieszkał przy Jopengasse 35 (ul. Piwna). Cukiernię przy Langer Markt 8 objęła inna rodzina szwajcarskich cukierników, pochodzący z Ftan (kanton Gryzonia) Tumasch à Porta i jego małżonka Chatrina Tönjachen, którzy od 1868 prowadzili tam „Conditorei à Porta” („Cukiernia à Porta”).
Od 6 II 1846 był żonaty z Julianną Emilią Florewski (ur. 6 VI 1823 Gdańsk), która po rozwodzie wyjechała 18 X 1849 do miejscowości Vietzig (Wicko). 22 IV 1851 ożenił się z wdową Caroliną Maydeck z domu Casper (9 V 1825 Münsterberg, obecnie Ziębice, województwo dolnośląskie – 26 XII 1879 według ewidencji policji, w Gdańsku jej zgonu nie odnotowano). Z jego nekrologu z 1880 można się dowiedzieć, że miał córkę Amalię Veronikę Benediktę (ur. 2 IX 1859) oraz syna Ludwiga Petera Benedikta (24 VIII 1861 Gdańsk – 8 V 1886). Wcześniej w Gdańsku urodziło się i zmarło dwoje jego dzieci: córka Amalia Florentina Veronika (14 XI 1852 – 7 XI 1853) i syn Carl Ludwig Peter (23 IX 1855 – 2 XI 1856).
