GALL IWO, reżyser, dyrektor Teatru Wybrzeże
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Gall Iwo.JPG|thumb|Iwo Gall]] | [[File:Gall Iwo.JPG|thumb|Iwo Gall]] | ||
'''IWO GALL''' (1 IV 1890 Kraków – 12 II 1959 Kraków), scenograf, reżyser, teoretyk, pierwszy dyrektor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] (1946–1949). Syn kompozytora Jana Galla i Marii z domu Wójcikiewicz. Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie studiował w Berlinie i Wiedniu. W latach 1923–1929 współpracował z Redutą Juliusza Osterwy (początkowo w Warszawie, po 1925 w Wilnie). Projektował scenografię, plakaty, wnętrza teatru, krzesła na widownię, stroje robocze „do próbowania”. Oprawiał scenograficznie ''Wielkanoc'' i ''Księcia Niezłomnego''. Jako samodzielny reżyser-inscenizator zadebiutował ''Sędziami'' Stanisława Wyspiańskiego (1927). Współpracował miedzy innymi z warszawskim Ateneum i z wileńskim Studiem Hebrajskim. W latach 1932–1935 dyrektor Teatru Kameralnego w Częstochowie; następnie – rok po roku – warszawskiego Teatru Powszechnego i kaliskiego Teatru im. Bogusławskiego.<br/><br/> | '''IWO GALL''' (1 IV 1890 Kraków – 12 II 1959 Kraków), scenograf, reżyser, teoretyk, pierwszy dyrektor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] (1946–1949). Syn kompozytora Jana Galla i Marii z domu Wójcikiewicz. Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie studiował w Berlinie i Wiedniu. W latach 1923–1929 współpracował z Redutą Juliusza Osterwy (początkowo w Warszawie, po 1925 w Wilnie). Projektował scenografię, plakaty, wnętrza teatru, krzesła na widownię, stroje robocze „do próbowania”. Oprawiał scenograficznie ''Wielkanoc'' i ''Księcia Niezłomnego''. Jako samodzielny reżyser-inscenizator zadebiutował ''Sędziami'' Stanisława Wyspiańskiego (1927). Współpracował miedzy innymi z warszawskim Ateneum i z wileńskim Studiem Hebrajskim. W latach 1932–1935 dyrektor Teatru Kameralnego w Częstochowie; następnie – rok po roku – warszawskiego Teatru Powszechnego i kaliskiego Teatru im. Bogusławskiego.<br/><br/> | ||
| − | Podczas II wojny światowej założył w 1941 tajne | + | Podczas II wojny światowej założył w 1941 tajne Studio Dramatyczne w Warszawie, które po wybuchu powstania warszawskiego zostało przeniesione do Krakowa, gdzie wznowiło działalność w kwietniu 1945. Z adeptami tego studia przyjechał w październiku 1946 do Trójmiasta, rozpoczynając prapremierą ''Homera i Orchidei'' Tadeusza Gajcego historię Teatru Wybrzeże. Za inscenizację i reżyserię ''Jak wam się podoba'' Shakespeare’a (1947) otrzymał pierwszą nagrodę zespołową na ogólnopolskim Konkursie Szekspirowskim z finałem w Warszawie (na scenie Teatru Polskiego). Zaproponował na Wybrzeżu Redutę ''redivivus'', studyjny teatr młodych, skupiony i ambitny teatr formy, realizowany bez oglądania się na grymasy widowni.<br/><br/> |
W 1949 przeniósł się do Łodzi, gdzie do 1952 kierował Teatrem im. Jaracza. Okres pracy w Teatrze Wybrzeże – z perspektywy całej jego biografii teatralnej – okazał się najświetniejszy. We foyer Teatru Wybrzeże znajduje się jego popiersie (biust), ze stosowną adnotacją. W 1949 (w okresie „gdańskim”) odznaczony orderem „Sztandaru Pracy” I klasy. | W 1949 przeniósł się do Łodzi, gdzie do 1952 kierował Teatrem im. Jaracza. Okres pracy w Teatrze Wybrzeże – z perspektywy całej jego biografii teatralnej – okazał się najświetniejszy. We foyer Teatru Wybrzeże znajduje się jego popiersie (biust), ze stosowną adnotacją. W 1949 (w okresie „gdańskim”) odznaczony orderem „Sztandaru Pracy” I klasy. | ||
Żonaty był od 1918 z aktorką Różą z domu Łuszczkiewicz (1892 – 6 XI 1919), po jej samobójczej śmierci od 1921 z [[GALL HALINA, aktorka, reżyser | Haliną]] z domu Kacicką. Bezdzietny. {{author: JC}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty był od 1918 z aktorką Różą z domu Łuszczkiewicz (1892 – 6 XI 1919), po jej samobójczej śmierci od 1921 z [[GALL HALINA, aktorka, reżyser | Haliną]] z domu Kacicką. Bezdzietny. {{author: JC}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 21:14, 17 lut 2023
IWO GALL (1 IV 1890 Kraków – 12 II 1959 Kraków), scenograf, reżyser, teoretyk, pierwszy dyrektor Teatru Wybrzeże (1946–1949). Syn kompozytora Jana Galla i Marii z domu Wójcikiewicz. Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie studiował w Berlinie i Wiedniu. W latach 1923–1929 współpracował z Redutą Juliusza Osterwy (początkowo w Warszawie, po 1925 w Wilnie). Projektował scenografię, plakaty, wnętrza teatru, krzesła na widownię, stroje robocze „do próbowania”. Oprawiał scenograficznie Wielkanoc i Księcia Niezłomnego. Jako samodzielny reżyser-inscenizator zadebiutował Sędziami Stanisława Wyspiańskiego (1927). Współpracował miedzy innymi z warszawskim Ateneum i z wileńskim Studiem Hebrajskim. W latach 1932–1935 dyrektor Teatru Kameralnego w Częstochowie; następnie – rok po roku – warszawskiego Teatru Powszechnego i kaliskiego Teatru im. Bogusławskiego.
Podczas II wojny światowej założył w 1941 tajne Studio Dramatyczne w Warszawie, które po wybuchu powstania warszawskiego zostało przeniesione do Krakowa, gdzie wznowiło działalność w kwietniu 1945. Z adeptami tego studia przyjechał w październiku 1946 do Trójmiasta, rozpoczynając prapremierą Homera i Orchidei Tadeusza Gajcego historię Teatru Wybrzeże. Za inscenizację i reżyserię Jak wam się podoba Shakespeare’a (1947) otrzymał pierwszą nagrodę zespołową na ogólnopolskim Konkursie Szekspirowskim z finałem w Warszawie (na scenie Teatru Polskiego). Zaproponował na Wybrzeżu Redutę redivivus, studyjny teatr młodych, skupiony i ambitny teatr formy, realizowany bez oglądania się na grymasy widowni.
W 1949 przeniósł się do Łodzi, gdzie do 1952 kierował Teatrem im. Jaracza. Okres pracy w Teatrze Wybrzeże – z perspektywy całej jego biografii teatralnej – okazał się najświetniejszy. We foyer Teatru Wybrzeże znajduje się jego popiersie (biust), ze stosowną adnotacją. W 1949 (w okresie „gdańskim”) odznaczony orderem „Sztandaru Pracy” I klasy.
Żonaty był od 1918 z aktorką Różą z domu Łuszczkiewicz (1892 – 6 XI 1919), po jej samobójczej śmierci od 1921 z Haliną z domu Kacicką. Bezdzietny.
