ZERNECKE DANIEL ANDREAS, burmistrz Gdańska
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele NMPZERNECKE DANIEL ANDREAS (2 X 1745 Gdań...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele NMP.JPG|thumb|Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele NMP]] | + | [[File:Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele NMP.JPG|thumb|Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele NMP]] |
| + | '''DANIEL ANDREAS ZERNECKE''' (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), burmistrz. Pochodził z rodziny przybyłej z Bergen na Rugii do Torunia, pierwszy jej tam przedstawiciel, Jacob, był rajcą. Jeden z jego synów, Jacob Heinrich (ur. 18 XI 1672 Toruń), uczeń 1692–94 q Gimnazjum Akademickiego, burmistrz toruński od 1723, w wyniku tzw. tumultu toruńskiego (zamieszki między protestantami a katolikami) z 16 VII 1724, skazany (wraz z drugim burmistrzem protest.) na śmierć przez sąd powołany przez króla pol. Augusta II. Ułaskawiony, 30 XII 1724 wyjechał do Gd., skąd pochodziła jego żona Concordia z d. Stannicke. Zmarł w Gd. 29 X 1741 (pochowany q w kośc. NMP). Syn Heinricha (17 X 1709 Toruń – 30 VII 1775 Wrzeszcz), burmistrza gd. 1768–75 i 1770 gd. burgrabiego. Po naukach w domu od 1759 studiował na uniw. w Królewcu, Lejdzie i Strasburgu (1766–67). Po powrocie do Gd. 1769 sekr. miejski, 1776 archiwariusz. W 1777–93 ławnik. Po zajęciu Gd. przez Prusy pracował do 1800 w administracji miejskiej jako radca miejski, a 1799 jako radca wojenny. W 1800 wycofał się z życia polit., do działalności publicznej powrócił po utworzeniu i WMG, pełniąc 1807–14 funkcję burmistrza i q protoscholara. W 1808 i 1812 był prezydentem Senatu, WMG, wiceprezydentem 1807 i 1811. Po 1814 i powrocie Gd. pod władzę królów Prus, zaprzestał działalności publicznej. Był m.in. właścicielem kamienicy przy Frauengasse (ul. Mariacka 37). Pochowany w q kośc. NMP. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 14:09, 5 mar 2013
DANIEL ANDREAS ZERNECKE (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), burmistrz. Pochodził z rodziny przybyłej z Bergen na Rugii do Torunia, pierwszy jej tam przedstawiciel, Jacob, był rajcą. Jeden z jego synów, Jacob Heinrich (ur. 18 XI 1672 Toruń), uczeń 1692–94 q Gimnazjum Akademickiego, burmistrz toruński od 1723, w wyniku tzw. tumultu toruńskiego (zamieszki między protestantami a katolikami) z 16 VII 1724, skazany (wraz z drugim burmistrzem protest.) na śmierć przez sąd powołany przez króla pol. Augusta II. Ułaskawiony, 30 XII 1724 wyjechał do Gd., skąd pochodziła jego żona Concordia z d. Stannicke. Zmarł w Gd. 29 X 1741 (pochowany q w kośc. NMP). Syn Heinricha (17 X 1709 Toruń – 30 VII 1775 Wrzeszcz), burmistrza gd. 1768–75 i 1770 gd. burgrabiego. Po naukach w domu od 1759 studiował na uniw. w Królewcu, Lejdzie i Strasburgu (1766–67). Po powrocie do Gd. 1769 sekr. miejski, 1776 archiwariusz. W 1777–93 ławnik. Po zajęciu Gd. przez Prusy pracował do 1800 w administracji miejskiej jako radca miejski, a 1799 jako radca wojenny. W 1800 wycofał się z życia polit., do działalności publicznej powrócił po utworzeniu i WMG, pełniąc 1807–14 funkcję burmistrza i q protoscholara. W 1808 i 1812 był prezydentem Senatu, WMG, wiceprezydentem 1807 i 1811. Po 1814 i powrocie Gd. pod władzę królów Prus, zaprzestał działalności publicznej. Był m.in. właścicielem kamienicy przy Frauengasse (ul. Mariacka 37). Pochowany w q kośc. NMP.
