HAGENS WALTER von, prawnik
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''WALTER von HAGENS''' (30 XII 1873 Berlin – 8 II 1958 Berlin), prawnik. Syn Karla Hagensa (1838–1924), zasłużonego niemieckiego prawnika. Po studiach w Genewie kontynuował je w Niemczech, 1 V 1895 uzyskał doktorat z prawa na uniwersytecie w Heidelbergu. Po rocznym stażu w Kolonii pracował w kolejnych niemieckich sądach. W wieku 40 lat został sędzią w Krajowym Sądzie Najwyższym (Oberlandesgericht) w Kassel. Podczas I wojny światowej na froncie rotmistrz kawalerii. W 1919 powrócił do swego zawodu. Rok później oddelegowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych jako przedstawiciel Niemiec do alianckiej komisji rozjemczej w Paryżu, nadzorującej wykonywanie postanowień traktatu wersalskiego. Po powrocie do Berlina (1924) pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1928 został prezydentem Senatu Izby Sądowej w Berlinie (Senatspräsident am Kammergericht Berlin).<br/><br/> | '''WALTER von HAGENS''' (30 XII 1873 Berlin – 8 II 1958 Berlin), prawnik. Syn Karla Hagensa (1838–1924), zasłużonego niemieckiego prawnika. Po studiach w Genewie kontynuował je w Niemczech, 1 V 1895 uzyskał doktorat z prawa na uniwersytecie w Heidelbergu. Po rocznym stażu w Kolonii pracował w kolejnych niemieckich sądach. W wieku 40 lat został sędzią w Krajowym Sądzie Najwyższym (Oberlandesgericht) w Kassel. Podczas I wojny światowej na froncie rotmistrz kawalerii. W 1919 powrócił do swego zawodu. Rok później oddelegowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych jako przedstawiciel Niemiec do alianckiej komisji rozjemczej w Paryżu, nadzorującej wykonywanie postanowień traktatu wersalskiego. Po powrocie do Berlina (1924) pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1928 został prezydentem Senatu Izby Sądowej w Berlinie (Senatspräsident am Kammergericht Berlin).<br/><br/> | ||
| − | W uzgodnieniu z pruskim Ministerstwem Sprawiedliwości 1 IX 1932 został powołany na Prezydenta Sądu Najwyższego i Krajowego [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG) (Präsident des Obergerichts und Landgerichts der | + | W uzgodnieniu z pruskim Ministerstwem Sprawiedliwości 1 IX 1932 został powołany na Prezydenta Sądu Najwyższego i Krajowego [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG) (Präsident des Obergerichts und Landgerichts der Freien Stadt Danzig). W grudniu 1936 zrezygnował z tej funkcji, nie zgadzając się z polityką i zarządzeniami hitlerowskich władz II WMG. Przeszedł na emeryturę i powrócił do Berlina.<br/><br/> |
W okresie pracy w Gdańsku mieszkał w służbowym mieszkaniu w Sopocie, w należącej do [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II WMG]] willi przy Büllowallee 11 (ul. Mickiewicza). Po 1945 przez kilka lat pełnił funkcję prezydenta Izby Cywilnej Sądu Krajowego w Berlinie. W 1952 za zasługi dla niemieckiego sądownictwa odznaczony został Wielkim Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W okresie pracy w Gdańsku mieszkał w służbowym mieszkaniu w Sopocie, w należącej do [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II WMG]] willi przy Büllowallee 11 (ul. Mickiewicza). Po 1945 przez kilka lat pełnił funkcję prezydenta Izby Cywilnej Sądu Krajowego w Berlinie. W 1952 za zasługi dla niemieckiego sądownictwa odznaczony został Wielkim Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:28, 16 lut 2023
WALTER von HAGENS (30 XII 1873 Berlin – 8 II 1958 Berlin), prawnik. Syn Karla Hagensa (1838–1924), zasłużonego niemieckiego prawnika. Po studiach w Genewie kontynuował je w Niemczech, 1 V 1895 uzyskał doktorat z prawa na uniwersytecie w Heidelbergu. Po rocznym stażu w Kolonii pracował w kolejnych niemieckich sądach. W wieku 40 lat został sędzią w Krajowym Sądzie Najwyższym (Oberlandesgericht) w Kassel. Podczas I wojny światowej na froncie rotmistrz kawalerii. W 1919 powrócił do swego zawodu. Rok później oddelegowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych jako przedstawiciel Niemiec do alianckiej komisji rozjemczej w Paryżu, nadzorującej wykonywanie postanowień traktatu wersalskiego. Po powrocie do Berlina (1924) pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1928 został prezydentem Senatu Izby Sądowej w Berlinie (Senatspräsident am Kammergericht Berlin).
W uzgodnieniu z pruskim Ministerstwem Sprawiedliwości 1 IX 1932 został powołany na Prezydenta Sądu Najwyższego i Krajowego II Wolnego Miasta Gdańska (WMG) (Präsident des Obergerichts und Landgerichts der Freien Stadt Danzig). W grudniu 1936 zrezygnował z tej funkcji, nie zgadzając się z polityką i zarządzeniami hitlerowskich władz II WMG. Przeszedł na emeryturę i powrócił do Berlina.
W okresie pracy w Gdańsku mieszkał w służbowym mieszkaniu w Sopocie, w należącej do Senatu II WMG willi przy Büllowallee 11 (ul. Mickiewicza). Po 1945 przez kilka lat pełnił funkcję prezydenta Izby Cywilnej Sądu Krajowego w Berlinie. W 1952 za zasługi dla niemieckiego sądownictwa odznaczony został Wielkim Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.
