SIEWERT FRIEDRICH GOTTHOLD, burmistrz Gdańska
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''FRIEDRICH GOTTHOLD SIEWERT''' (17 III 1773 Gdańsk – 24 XI 1846 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[SIEWERT BENJAMIN GOTTHOLD, organista, kompozytor | Benjamina Gottholda Siewerta]]. Uczeń elementarnej [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], od 1788 [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. W latach 1793–1794 jako stypendysta gdańskiej Fundacji Diesseldorfów ([[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johann Gottfried Diesseldorf]]) studiował prawo na uniwersytecie w Halle. W 1797 był radcą sądowym w Gdańsku, od 1801 sędzią tutejszego miejskiego i powiatowego sądu pruskiego. Utrzymywał kontakty z uniwersytetem w Halle, gdzie publikował swoje prace: ''Das Pfenningzins- und Strohwischrecht'' (1802), ''Materialien zur wissenschaftlichen Erklärung der neuesten allgemeinen preußischen Landesgesetze'' (z. 1–8, 1800–1807).<br/><br/> | '''FRIEDRICH GOTTHOLD SIEWERT''' (17 III 1773 Gdańsk – 24 XI 1846 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[SIEWERT BENJAMIN GOTTHOLD, organista, kompozytor | Benjamina Gottholda Siewerta]]. Uczeń elementarnej [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], od 1788 [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. W latach 1793–1794 jako stypendysta gdańskiej Fundacji Diesseldorfów ([[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johann Gottfried Diesseldorf]]) studiował prawo na uniwersytecie w Halle. W 1797 był radcą sądowym w Gdańsku, od 1801 sędzią tutejszego miejskiego i powiatowego sądu pruskiego. Utrzymywał kontakty z uniwersytetem w Halle, gdzie publikował swoje prace: ''Das Pfenningzins- und Strohwischrecht'' (1802), ''Materialien zur wissenschaftlichen Erklärung der neuesten allgemeinen preußischen Landesgesetze'' (z. 1–8, 1800–1807).<br/><br/> | ||
W latach 1807–1813 był senatorem [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], 25 I 1814 nabył z synami [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], w latach 1814–1815 i 1826–1837 był [[SYNDYK MIEJSKI | syndykiem miejskim]]. W latach 1815–1826 pracował też jako adwokat i notariusz. Od 1837 do emerytury w 1842 pełnił funkcję burmistrza Gdańska, będąc zastępcą nadburmistrza [[WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska | Joachima Heinricha Weickhmanna]]. Od 1840, z powodu podeszłego wieku nadburmistrza, przejmował na bieżąco nadzór nad działalnością magistratu i miejskich zakładów. Między innymi w latach 1840–1841 nadzorował prace przy przebudowie dawnej Wielkiej Sali Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] na salę posiedzeń [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] w stylu neogotyckim, wzorowanej na refektarzu w pokrzyżackim zamku malborskim. Był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w Gdańsku. Mieszkał przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego).<br/><br/> | W latach 1807–1813 był senatorem [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], 25 I 1814 nabył z synami [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], w latach 1814–1815 i 1826–1837 był [[SYNDYK MIEJSKI | syndykiem miejskim]]. W latach 1815–1826 pracował też jako adwokat i notariusz. Od 1837 do emerytury w 1842 pełnił funkcję burmistrza Gdańska, będąc zastępcą nadburmistrza [[WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska | Joachima Heinricha Weickhmanna]]. Od 1840, z powodu podeszłego wieku nadburmistrza, przejmował na bieżąco nadzór nad działalnością magistratu i miejskich zakładów. Między innymi w latach 1840–1841 nadzorował prace przy przebudowie dawnej Wielkiej Sali Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] na salę posiedzeń [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] w stylu neogotyckim, wzorowanej na refektarzu w pokrzyżackim zamku malborskim. Był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w Gdańsku. Mieszkał przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego).<br/><br/> | ||
| − | 20 VIII 1797 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Julianną Sophią Nicolai; w 1800 jego drugą małżonką była Julia Eleonora Sophia (zm. przed 1845), córka Ernsta Ferdinanda Kleina (1744 Wrocław – 1810 Berlin), od 1791 profesora prawa uniwersytetu w Halle, od 1800 profesora w Berlinie. Synowie z drugiego małżeństwa po ukończeniu gdańskiego [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]] zostali prawnikami: Eugeniusz (ur. 1801) był w 1858 sędzią, Karl Maximilian (1802 – 19 IX 1882) | + | 20 VIII 1797 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Julianną Sophią Nicolai; w 1800 jego drugą małżonką była Julia Eleonora Sophia (zm. przed 1845), córka Ernsta Ferdinanda Kleina (1744 Wrocław – 1810 Berlin), od 1791 profesora prawa uniwersytetu w Halle, od 1800 profesora w Berlinie. Synowie z drugiego małżeństwa po ukończeniu gdańskiego [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]] zostali prawnikami: Eugeniusz (ur. 1801) był w 1858 sędzią, Karl Maximilian (1802 – 19 IX 1882) (matura 1823, prawnik) w latach 1835–1874 sekretarzem Sądu Handlowo-Morskiego w Gdańsku (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 08:49, 14 lut 2023
FRIEDRICH GOTTHOLD SIEWERT (17 III 1773 Gdańsk – 24 XI 1846 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn Benjamina Gottholda Siewerta. Uczeń elementarnej szkoły mariackiej, od 1788 Gimnazjum Akademickiego. W latach 1793–1794 jako stypendysta gdańskiej Fundacji Diesseldorfów ( Johann Gottfried Diesseldorf) studiował prawo na uniwersytecie w Halle. W 1797 był radcą sądowym w Gdańsku, od 1801 sędzią tutejszego miejskiego i powiatowego sądu pruskiego. Utrzymywał kontakty z uniwersytetem w Halle, gdzie publikował swoje prace: Das Pfenningzins- und Strohwischrecht (1802), Materialien zur wissenschaftlichen Erklärung der neuesten allgemeinen preußischen Landesgesetze (z. 1–8, 1800–1807).
W latach 1807–1813 był senatorem I Wolnego Miasta Gdańska, 25 I 1814 nabył z synami obywatelstwo Gdańska, w latach 1814–1815 i 1826–1837 był syndykiem miejskim. W latach 1815–1826 pracował też jako adwokat i notariusz. Od 1837 do emerytury w 1842 pełnił funkcję burmistrza Gdańska, będąc zastępcą nadburmistrza Joachima Heinricha Weickhmanna. Od 1840, z powodu podeszłego wieku nadburmistrza, przejmował na bieżąco nadzór nad działalnością magistratu i miejskich zakładów. Między innymi w latach 1840–1841 nadzorował prace przy przebudowie dawnej Wielkiej Sali Wety w Ratuszu Głównego Miasta na salę posiedzeń Rady Miejskiej w stylu neogotyckim, wzorowanej na refektarzu w pokrzyżackim zamku malborskim. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Gdańsku. Mieszkał przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego).
20 VIII 1797 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Julianną Sophią Nicolai; w 1800 jego drugą małżonką była Julia Eleonora Sophia (zm. przed 1845), córka Ernsta Ferdinanda Kleina (1744 Wrocław – 1810 Berlin), od 1791 profesora prawa uniwersytetu w Halle, od 1800 profesora w Berlinie. Synowie z drugiego małżeństwa po ukończeniu gdańskiego Gimnazjum Miejskiego zostali prawnikami: Eugeniusz (ur. 1801) był w 1858 sędzią, Karl Maximilian (1802 – 19 IX 1882) (matura 1823, prawnik) w latach 1835–1874 sekretarzem Sądu Handlowo-Morskiego w Gdańsku (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium).
